انتخابات کمیته ملی المپیک خون تازه در رگ ورزش؛ جابه‌جایی ســـال

به گزارش ایلنا، تغییراتی که بهانه اتفاق‌های زیادی در ورزش شد. از رواج واژه  «مهندسی شدن» انتخابات گرفته تا ثبت‌نام دسته‌جمعی کارمندان وزارت ورزش برای تصاحب پست ریاست یکی از فدراسیون‌ها؛ اگرچه بیشترشان نافرجام بود.

از آخرین روزهای تابستان می‌شد پیش‌بینی کرد که در شش ماه دوم سال تکلیف بسیاری از فدراسیون‌های بلاتکلیف روشن می‌شود. نه به واسطه اینکه تنها فدراسیون‌ها و سر و سامان دادن‌شان اهمیت داشت؛ بلکه به این خاطر که قرار بود در دی ماه، انتخابات کمیته ملی المپیک برگزار شود. خیلی پیش‌تر از اینها، معلوم بود که دوران چهار ساله مدیریت کمیته ملی المپیک امسال تمام می‌شود و انتخابات این کمیته در ماه‌های پایانی سال برگزار می‌شود، به همین خاطر تلاش زیادی از سوی وزارت ورزش صورت گرفت تا مجامع انتخاباتی فدراسیون‌هایی که یا به خاطر تمام شدن دوران چهارساله یا به واسطه اتفاقی مثل ماجرای چوگان، بلاتکلیف شده بودند، روشن شود.

برخی برگزاری پی در پی انتخابات فدراسیون‌ها را بهانه‌ای دانستند برای وزارت ورزش تا بتواند گزینه‌های خود را برای تاثیر‌گذاری نهایی در انتخابات کمیته روانه فدراسیون‌ها کند؛ برخی دیگر هم مثل علی رغبتی که مدیری از جمع وزارت‌نشین‌هاست، معتقد بود به خاطر اتفاق‌های ناخوشایندی که در سال 92- 91 در ورزش افتاد، خیلی از فدراسیون‌ها دوران چهار سال‌شان در سال 96 به اتمام رسید و وزارت ورزش چاره‌ای نداشته جز اینکه در نیمه دوم سال، انتخابات فدراسیون‌هایی مثل کشتی، تکواندو، کبدی، نجات غریق و... را برگزار کند.

به هر حال با هر کدام از این نگاه‌ها که بود، مجامع انتخاباتی فدراسیون ها تا 25 دی ماه برگزار شد و در این روز اعضای مجمع انتخاباتی کمیته ملی المپیک دور هم جمع شدند؛ مجمعی که به یک تغییر بزرگ در ورزش منجر شد.

دو سه ماه قبل از برگزاری این مجمع برخی از اهالی ورزش، نگران بودند که شاید مسوولان کمیته به تاسی از محمد علی‌آبادی به دنبال عقب انداختن انتخابات (با جور کردن بهانه‌ای) هستند اما آبان ماه بود که هیات اجرایی کمیته ملی المپیک تاریخ برگزاری مجمع را اعلام کرد. حتی بعد از این توافق هم با اشاره به اساسنامه جدید کمیته که هنوز مراحل تایید نهایی را طی نکرده بود، این گمانه مطرح می‌شد که شاید برنامه‌ای چیده شده تا این مجمع عقب بیفتد اما این اتفاق نیفتاد و مجمع در موعد مقرر، یعنی 25 دی ماه برگزار شد. مجمعی که در مواجهه با پست ریاست، یک حق انتخاب بیشتر نداشت اما در ارتباط با بقیه پست‌ها، بخصوص دبیر کلی کمیته ملی المپیک، تصمیمی گرفت که قابل پیش‌بینی نبود. چند روز قبل از انتخابات بود که هیات اجرایی کمیته در جمع کارشناسان خبره‌ای که باید برای حضور در مجمع معرفی می‌کرد، رضا صالحی امیری را قرار داد و همین نام کافی بود تا تکلیف همه مشخص شود؛ چه آنهایی که از جمع روسای فدراسیون‌ها و اعضای مجمع می‌خواستند برای این پست کاندیدا شوند، چه آنها که بیرون بودند اما امید داشتند در جمع کارشناسان خبره قرار گیرند و فرصت حضور در این رقابت را به دست آورند؛ مثل هاشمی طبا، نصرا... سجادی و....

با کاندیداتوری صالحی امیری، خیلی از معادله‌ها تحت تاثیر قرار گرفت و این ذهنیت تقویت شد که توافقی صورت گرفته تا صالحی امیری رییس شود و کیومرث هاشمی، دبیر کل. تا روز آخر ثبت‌نام هم این گمانه‌زنی مطرح بود اما هیچ کدام از افرادی که احتمال کاندیداتوری‌شان از جمع هیات اجرایی قبلی، مثل کفاشیان و هاشمی برای دبیر کلی و پولادگر و خادم برای عضویت در هیات اجرایی، مطرح بود، کاندیدا نشدند تا برخی نام‌ها بیش از پیش مطرح شوند به طوری که مهدی علی‌نژاد، جدی‌ترین گزینه دبیر کلی شد اما هیچ کدام از حامیان علی‌نژاد که برخی از مدیران وزارت ورزش هم بین‌شان بودند، هیچ شانسی برای فردی مثل شهنازی قایل نبودند. گزینه‌ای که در روز مجمع نشان داد، مثل مجمع انتخاباتی قبلی، خیلی خوب فرصت‌ها را می‌شناسد و از آنها به نفع خود استفاده می‌کند تا جایی که یک تهدیدی که درباره‌اش مطرح بود را به فرصتی تبدیل و رییس ووشو را بازنده راهی کرد. در ترکیب هیات اجرایی هم به تبعیت از برنامه کلی ورزش برای خداحافظی با موسپیدها، تغییراتی اتفاق افتاد و بعد از سال‌ها افرادی مثل مشحون، کفاشیان و حتی پولادگر، نتوانستند فرصت حضور پیدا کنند.

با این حساب تغییرات زیادی در مدیریت کمیته ملی المپیک انجام شد و حالا خیلی از اهالی ورزش امیدوارند که با ورود فردی نزدیک به رییس‌جمهوری و با نفوذ در بدنه دولت، اتفاق‌های خوبی در ورزش بیفتد. مثل آنچه در ارتباط با المپیک زمستانی و حاشیه‌ای که برای کاروان ایران پیش آمد، رقم خورد و چند وزیر با پیگیری صالحی امیری، پیگیر موضوع شدند؛ یا حتی جذب بودجه کامل کمیته و افزایش بودجه سال آینده.

گزارش: آزاده پیراکوه