از آن روز به بعد مدام در مسیرش قرار می گرفتم تا این که وقتی با نگاه ها و خنده های او روبه رو شدم شماره تلفنم را به او دادم و بدین ترتیب آشنایی ما به صورت تلفنی و ملاقات های خیابانی ادامه یافت. پس از گذشت یک سال از این ارتباط، خانواده ام را مجبور کردم تا از «مهوش» خواستگاری کنند. پدر مهوش نیز با شرط رفتن به خدمت سربازی پس از برگزاری مراسم عقد با ازدواج ما موافقت کرد. این گونه بود که من یک ماه بعد از جشن نامزدی عازم خدمت سربازی شدم. وقتی به مرخصی می آمدم بهترین روزهای زندگی ام را تجربه می کردم چرا که در کنار همسرم احساس خوشبختی می کردم تا این که در یکی از همین روزها وقتی به همراه مهوش و برای خرید لوازم به یکی از مراکز تجاری رفته بودیم مدام تلفن همراه همسرم زنگ می خورد و او با نگرانی و اضطراب تماس را قطع می کرد.
این موضوع سوء ظن در من ایجاد کرد و به طور مخفیانه با بررسی پیام های داخل گوشی همراهش متوجه دریافت جملات عاشقانه شدم. مهوش مدعی شد فرد ناشناسی مدام برایش ایجاد مزاحمت می کند. خشم سراسر وجودم را فرا گرفته بود که به قصد گوشمالی آن جوان به راه افتادم. ابتدا از مهوش خواسته بودم با او قرار بگذارد چرا که تصورم بر این بود همان طور که مهوش با من ارتباط تلفنی برقرار کرد شاید با او نیز ارتباط دارد اما وقتی در محل قرار متوجه بی گناهی همسرم شدم در حال عصبانیت دست به چاقو بردم که با مرگ آن جوان، خودم نیز در آستانه اعدام قرار گرفتم.
http://www.aftabir.com
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است