چند واقعیت تلخ درباره برکناری گلنار وکیل گیلانی

فاطمه پاقلعه‌نژاد: یکی از بدترین اتفاقات اخیردیروز ورزش کشور،گفته های گلنار وکیلی گیلانی،رییس برکنار شده فدراسیون چوگان بود. او که گفته می شود به دلیل فشار هایی از سوی اهالی سنتی این رشته ورزشی و آن هایی که مونوپلی این رشته را در اختیار دارند، برکنار شده،این بار روی صحبتش را به سوی مقامات ارشد وزارت ورزش گرفت و آن ها را متهم کرد.

مصاحبه ای که بیشتر نشان دهنده روحیه شکننده این خانم جوان بعد از اتفاقات رخ داده است. آنچه اما به نظر می رسد او باید در نظر بگیرد، واقعیت های این پرونده است. این که از ابتدا تا روز برکناری چه اتفاقی افتاده. او با چه پشتوانه ای و با حمایت چه گروهی توانسته بود بر مسند ریاست بنشیند؟ و اینکه چه اتفاقی بین او و به گفته خود "پدر خوانده" اش که همه می دانند چه اقتداری در فدراسیون چوگان دارد افتاده و چه گذشته که پدر خوانده تصمیم به کنار گذاشتن او گرفته است.

اینکه که وزارت ورزش چگونه وارد این بازی شده و در کجای آن قرار دارد را خود او بهتر از همه می داند. برکناری او به دیروز و امروز نه،بلکه به فرایندی چهار ماهه بر می گردد.

زمانی که خودش مسابقات جام دهه فجر را برگزار کرد و از آنجا با اعضای هیئت رییسه فدراسیون اختلاف پیدا کرد. اعضایی که همگی تحت امر پدر خوانده این رشته ورزشی هستند. پدرخوانده ای که پیشتر ریاست این فدراسیون را برعهده داشت و به دلیل دو تابعیتی بودن، در همین دولت از کار برکنار شد.

تصمیم مبنی بر تغییر در این فدراسیون،فرایندی نبود که از سوی وزارت ورزش آغاز شود. آغاز کنندگان آن همان دوستان خانم وکیلی گیلانی بودند. حالا اما انداختن توپ به زمین وزارت ورزش کمک چندانی به او نمی کند چون گلنار وکیلی گیلانی می داند که این تمام واقعیت نیست. چهار ماه از خانم وکیل خواسته شد تا با پذیرفتن پستی دیگر در وزارت ورزش، از ریاست این فدراسیون کنار رود تا هم حاشیه ای برای ورزش کشور پدید نیاید و هم مدیریت بانوان در ورزش تحت تاثیر قرار نگیرد اما او زیر بار این قضیه نرفت و با پافشاری خود، لطمه بزرگی به مدیریت بانوان در ورزش کشور در این مقطع وارد کرد.

او و همه ما به خوبی می دانیم که انتشار تصاویر خارج از عرف یک خانم مسئول چه تبعاتی برای همه دارد و چگونه به پیکره نحیف ورزش بانوان و مدیریت حاکم بر آن خنجر خواهد زد.

شاید قبل از همه خود این خانم بود که باید قوائد بازی را رعایت می کرد. یا دوستان قدیم خود را راضی می کرد و یا اجازه نمی داد چنین اتفاقات ناخوشایندی رخ دهد.

حالا اما هرچه هست اصرار ایشان بر تکرار مواضع گذشته نه فقط کمکی به ورزش کشور نمی کند که بیشتر به این گونه مسائل دامن خواهد زد. شاید بهتر بود او موضعی همانند موضع مینو خالقی-نماینده انتخاب شده مردم اصفهان در انتخابات مجلس- می گرفت. این دو پرونده تا حدود زیادی به هم شبیه بودند. مینو خالقی در نهایت با وجود اینکه یکی از بالاترین رای ها را در شهر اصفهان مال خود کرده بود و کاملا حق داشت تا در جایگاه نمایندگی قرار گیرد، به قانون تمکین کرد و تصمیمی گرفت که به سود جریان فکری حامی خود و بدنه اجتماعی جامعه باشد. اما در سوی مقابل گلنار وکیلی گیلانی سعی کرد پای گفته های خود بایستد. اگر او شرایط را می پذیرفت و یا می توانست با گروهی که به او فشار می آوردند و او را تهدید به انتشار چند عکس خارج از عرف در سفارتی خارجی می کردند تا ورزش بانوان را قربانی یک توطئه کنند،تعامل داشته باشد و یا طوری برخورد می کرد که این دعوا تبدیل به بحرانی فراگیر نشود،امروز ناچار نبود تا مدیران ورزش کشور را متهم کند.

با این اتفاق او برای همیشه یک مدیر ورزشی زن را که به حوزه خود هم بسیار مسلط بود را سوزاند و به مافیای ورزش چوگان هم این قدرت را بخشید تا هر وقت که اراده کنند، بتوانند منتخب مجمع را از کار برکنار کنند. اگرچه وزارت ورزش می توانست با مدیریتی بهتر و قانع کردن این دختر، از کوپن کنار گذاشتن او استفاده نکند.اما هرچه بوده گذشته و در هر دو طرف دعوا احتیاج به تعاملی بیشتر وجود دارد. اینکه پرونده از این به بعد طوری پیش رود که کمترین ضربه به مدیریت ورزشی بانوان وارد شود. شاید بهتر باشد که محمدرضا داورزنی و خانم دکتر محمدیان طوری به پرونده ورود کنند که گلنار وکیلی گیلانی به جای مطرح کردن حرف هایش در رسانه ها و متهم کردن افرادی که مستقیما نقشی در برکناری او نداشته اند، حرف هایش را به خود آن ها بزند. و همچنین مسببین این نوع باج خواهی ها هم برای همیشه از این ورزش حذف شوند. همان هایی که از 50 سال پیش تلاش کرده اند با هرکسی که بر سر کار می آید عکس یادگاری داشته باشند و حالا هم خود را صاحب حق می دانند. اگر خانم مدیر جوانی را بخاطر چند عکس نامتعارف از کار برکنار می کنند، قطعا خود آن افراد عکس های مهم تری دارند که برای حذف همیشگی شان از ورزش کافی است.

اگرچه تصمیم وزارت ورزش در این خصوص از سر ناچاری بوده اما خواسته به حق در ادامه این ماجرا این است که گروه های مافیایی رشته چوگان هم شناسایی شوند و برای همیشه از این ورزش حذف شوند.

4141