سیاهچاله‌ای برای پرندگان مهاجر/ شکار ممنوع؛ مهمان داریم

خبرگزاری مهر - گروه استان ها- بهاره نوری - صدیقه قربان نیا: سالانه بیش از ۴ میلیون پرنده مهاجر به مرزهای سرزمینی ایران وارد می‌شوند و تعدادی از آنان هرگز زنده بازنمی‌گردند پرندگانی که ایران برایشان پایان زندگی است .یکی از نقاط پرخطر  برای پرندگان مهاجر  که چند سالی است  آوازه زیادی پیداکرده است  فریدون‌کنار  یک یاز شهرهای ساحلی مازندران است که از آن به‌عنوان قتلگاه پرندگان مهاجر یاد می‌کنند.

تالاب بین‌المللی فریدون‌کنار در جنوب شرقی این شهر  واقع‌شده است  و همه‌ساله میزبان  انواع نادری از پرندگان  است؛ درنای سیبری ، غاز پیشانی‌سفید کوچک، قوی فریادکش ، قوی گنگ و انواع دیگر  آن از  پرندگان در معرض انقراضی هستند که سالانه راهی این تالاب می‌شوند؛  سرنوشت شوم  این پرندگان  این است که توسط دامگاه داران و یا مالکان زمین شکار و یا زنده گیری شوند و در بازار سیاه پرندگان باقیمت‌هایی گزاف به فروش برسند.

به گفته شاهدان محلی  همه‌ساله شاید حدود یک‌میلیون قطعه پرنده به فریدون‌کنار بیایند و اگر خوش‌شانس باشند دوباره به مبدأ اصلی خود بازمی‌گردند .سیاهچاله‌ای که اداره حفاظت محیط‌زیست مازندران هنوز در گیرودار کاهش آمار کشتار پرندگان آن  مستاصل مانده است.

باید به این نکته اشاره کرد که  ؛ زمین‌هایی که به‌عنوان تالاب بین‌المللی فریدون‌کنار ،سرخ‌رود و ازباران ثبت‌شده‌اند مالکان خصوصی دارد و دامگاه داران همان افرادی که آماده‌سازی ، صید و شکار عرصه میزبانی برای پرندگان مهاجر را بر عهده‌دارند کلیه هزینه هارا  خود تقبل می‌کنند و نگهبانی و برقراری امنیت تالاب را بر عهده‌دارند  کاری که انجام آن توسط نیروهای حفاظت محیط‌زیست و یا مأموران دیگر بسیار مشکل به نظر می‌رسد.

پرنده‌نگری ظرفیت مغفول مانده تالاب فریدون‌کنار

عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس تهران نیز در این خصوص بابیان اینکه مستندسازی  در حوزه محیط‌زیست موجب شده تهدیدات در این بخش پررنگ‌تر  به نظر برسند ؛افزود:  آمار دقیقی از تعداد تلفات پرندگان مهاجر در این حوزه ارائه نشده است و  باید در این زمینه با نگاه کارشناسی  نظر داد.

دکتر محمود  قاسم پوری بابیان اینکه  تالاب فریدون‌کنار امکانات توریستی زیادی برای جذب گردشگر دارد، به ظرفیت خوب پرنده‌نگری آن اشاره کرد و  افزود:  تمام فعالیت‌های اکو توریست این منطقه  به چند قو و تالاب فریدون‌کنار محدودشده  درحالی‌که این منطقه ظرفیت خوبی برای پرنده‌نگری و تحقیقات  زیست‌محیطی دارد.

استاد دانشگاه در حوزه محیط‌زیست بیان کرد: با حلقه گذاری پرندگان آمار دقیقی از تعداد و محل مهاجرت آنان به دست می‌آید و میزان شکار آنان را نیز مشخص می‌کند .

وی لزوم فرهنگ‌سازی در این بخش را خواستار شد و گفت:  باید درزمینهٔ حفظ گونه‌های پرندگان در حال انقراض  فرهنگ‌سازی صورت گیرد و اهمیت این تالاب‌ها به مردم اطلاع‌رسانی شود که چرا  باوجود ۵۰۰ تالاب بزرگ و کوچک  پرندگان به این مکان می‌آیند.

قرار نیست صید سنتی جمع‌آوری  شود

رئیس اداره  حیات‌وحش  اداره کل محیط‌زیست مازندران نیز دراین‌باره به خبرنگار مهر  گفت: صید پرندگان از حالت معیشتی برای مردم خارج‌شده و برای صید  به‌صورت سنتی چهارچوب‌هایی قرار داده‌شده است.

کوروس ربیعی ادامه داد: فشار شکار  بر روی برخی پرندگان مهاجر بیشتر است و این عمل در حالی صورت می‌گیرد که  روش‌ها و ابزارهای صید مدرن شده و  شکارچیان هم  از آن  برای صید حداکثری استفاده می‌کنند.

این  کارشناس محیط‌زیست  بابیان این موضوع که شکار وزندگی در اینجا لازم و ملزوم هم هستند ؛یادآور شد : پرنده‌ها هم پذیرفتند به ازای از دست دادن  برخی  از جمعیت خود یک محیط امن را داشته باشند.

و ی بابیان اینکه دامگاه‌ها  ظرفیت‌هایی را هم  ایجاد کرده‌اند ؛ تصریح کرد:  باید کمیته‌ای  متشکل از بهره‌مندان و جوامع محلی شکل گیرد  که به‌صورت هدفمند مدیریت تالاب را بر عهده بگیرند و سازمان حفاظت محیط‌زیست در نظر دارد سازوکاری را در پیش بگیرد که مردم حاکمیت سازمان محیط‌زیست را بر حیات‌وحش بپذیرند.

وی  افزود: مالکیت بر عرصه تالابی ، سابقه  همسایگی دیرین بر تالاب و معیشت از موضوعاتی است  که دامگاه داران از آن برای ادامه روند دام گذاری و صید حداکثری بهره می‌برند.

ربیعی یکی از معضلات این بخش را جمعیت زیاد  شکارچیان عنوان کرد و گفت: در کجا دیده می‌شود که برای شکار  جمعیت صدنفری باهم به شکار بروند ؟اتفاقی که در مازندران می‌افتد.

رئیس  اداره  حیات‌وحش  اداره کل محیط‌زیست مازندران  در خاتمه سخنانش خاطرنشان کرد: باید بپذیریم که  دام گذاران  حق‌وحقوقی دارند و اگر بخواهند  عرصه را  توسعه بدهند  باید مورد تائید باشد که روش‌های جایگزینی برای دام‌های هوایی ، گزل و نمونه آن پیدا کنند  تا به نفع محیط‌زیست باشد..

سیاهچاله ،قتلگاه و یا قبرستان پرندگان؛ نامش را هر چه که  بنامیم سرنوشت محتوم پرندگان مهاجر را تغییر نخواهد داد  شاید باید آرزو کرد که  تعداد بیشتری از آنان شانس زنده ماندن نصیبشان شود.