مصوبه مقررات استفاده از رادیو

دوم مهر سال ۱۳۱۳ هیات وزیران دولت وقت ایران، قانون و مقررات استفاده از رادیو را تصویب کرد. در آن سال‌ها استفاده از گرامافون و صفحه به تدریج رواج یافت و تقاضا برای موسیقی بیشتر شده بود، دولت در همان سال به بازرگانان اجازه داد با کسب پروانه از وزارت پست و تلگراف، رادیو وارد کشور کنند. این اقدام، اندیشه ایجاد مرکز رادیو در ایران را تقویت کرد. در سال 1316 نخستین قدم برداشته شد و براساس گزارش وزیر پست و تلگراف وقت برای ایجاد مرکز فرستنده رادیویی، دستور خرید سه دستگاه فرستنده رادیویی موج کوتاه و موج متوسط و احداث ساختمان‌های مورد نیاز صادر شد.

در سال 1318 کار احداث ساختمان‌ها و نصب و پخش آزمایشی دستگاه‌ها آغاز شد. همزمان با این کار سازمانی به نام «سازمان پرورش افکار» زیرنظر وزیر فرهنگ به‌وجود آمد. کمیسیون رادیو که یکی از کمیسیون‌های این سازمان بود و زیر نظر وزیر دارایی و با همکاری گروهی از نویسندگان اداره می‌شد، موظف شد برنامه‌های مناسب برای پخش از رادیو را تنظیم کند و به تصویب برساند تا در موقع گشایش رادیو استفاده شود. روز چهارم اردیبهشت سال 1319 نخستین فرستنده رادیویی ایران در استودیوی کوچکی که اکنون به یادگار باقی است، افتتاح شد. رادیو از نخستین روزها با حدود هشت ساعت و نیم برنامه در شبانه‌روز آغاز به‌کار کرد و برنامه‌های آن در دو بخش جداگانه به این شرح پخش می‌شد:

پخش اول از ساعت 11:30 تا 2 بعد از ظهر

پخش دوم از ساعت 5 تا 11 بعد از ظهر.