اگر شعر نبود، معلوم نیست الان چه حالی داشتم/ شاعر به معنای حرفه‌ای نداریم

به گزارش ایلنا، غلامرضا طریقی شاعر و از داوران بخش کلاسیک جشنواره نبض واژه‌ها گفت: دوستانی که درگیر پزشکی می شوند باید سال‌های طولانی وقت و انرژی بگذارند و معمولا کسانی هستند که حتا اگر علاقه و استعداد شاعری داشته باشند از آن دور می‌شوند و اگر هم از نوشتن آن دور نشوند از عرضه کردن آن دور می‌شوند چون درگیر شغلی هستند که خیلی به آنها اجازه حضور در مجامع ادبی را نمی‌دهد. به همین دلیل فکر می‌کنم برگزاری این جشنواره اتفاقی خوب برای آنهاست زیرا تعداد زیادی از این دوستان هستند که دلبسته شعر هستند و به همین دلایلی که عرض کردم شاید هیچوقت فرصت نداشته باشند آن را ابراز کنند و امکان مقایسه و سنجیدن کار خود با دیگران را نداشته باشند و این جشنواره این کمک را می کند. حتا اگر سه یا چهار نفر از این دوستان متوجه شوند استعداد و نوشته‌هایشان قابل توجه است و باید بیشتر روی آن وقت بگذارند فکر می‌کنم جشنواره به هدفش رسیده است.

طریقی با اشاره به اینکه کارکرد ادبیات صرفا بیان احساسات نیست بیان کرد: ما متاسفانه عملا شاعر به معنای حرفه‌ای نداریم، یعنی شاعری که شغلش شاعری بوده باشد، به این دلیل تقریبا تمام شاعران یک شغل و تخصص جانبی دارند که خوب هم نیست ولی خب بخشی از واقعیت اجتماع است. من به عنوان یک شاعر اگر این را بگویم شاید کمی هم سوء‌تفاهم ایجاد کند اما این واقعیت است که ادبیات ابزار بیان احساسات نیست بلکه ابزار انتقال تفکر و اندیشه است، نشانه‌اش هم این است که مثلا ما هیچکدام به خاطر نداریم که در قرن هفتم و هشتم کدام پزشک‌ها وجود داشته‌اند اما جزئیات زندگی حافظ و سعدی را می‌دانیم و هنوز به آنها می‌بالیم.

وی افزود: این به آن معنی نیست که پزشکی یا هر رشته دیگر که به بشریت خدمت می‌کند کم‌ارزش است بلکه به این معنی است که ادبیات و فرهنگ نقش ویژه و پررنگ‌تری دارند. به عنوان کسی که علاقمند به شعر است می‌گویم که همه ما درگیر گرفتاری‌های عجیب و غریب شهری هستیم بنابراین ما دقیقا به یک سوپاپ اطمینان روحی نیاز داریم، به شخصه اگر شعر نبود معلوم نبود الان چه حالتی داشتم! چون در نهایت چیزی که کمک می‌کند همه این فشارهای زندگی شهری را تحمل کنم وجود شعر و ادبیات و کتاب است.

شاعر مجموعه «هر لبت یک کبوتر سرخ است» در پایان گفت: به نظر من نزدیک شدن هر رشته‌ای به فرهنگ قطعا مثبت است، ما بین دوستان شاعر هم داشتیم کسانی که پزشک بوده اند یا در رشته‌های مهندسی فعالیت می کردند اغلب آنها کسانی هستند که می‌توانند کارهای نو بکنند و فکر می‌کنم مخاطبی هم که با دوستان پزشک و پرستار شاعر مواجه می‌شود حتما شرایط بهتری خواهد داشت. واقعا معتقدم اگر به فرهنگ و ادبیات بیشتر از حالا که انقدر کمرنگ شده بپردازیم ، نود درصد تنش‌های روحی که در جامعه وجود دارد را می‌گیرد این کار را الزاما نه فقط شعر، بلکه سینما و تئاتر و موسیقی هم می‌تواند انجام دهند. هرچقدر ما برای امور فرهنگی وقت بگذاریم به جامعه پزشکی هم کمک می‌کنیم که با جامعه کم تنش‌تری رو به رو شوند .

نخستین جشنواره ملی شعر جامعه پزشکی (نبض واژه‌ها) از سوی کانون ادبی زمستان و با نظارت و حمایت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برگزار می‌شود.