پیمان سنتو

29 مرداد ماه 1339 پیمان «سنتو» كه با شركت ایران، تركیه، پاكستان و انگلیس تشكیل شده بود، جایگزین «پیمان بغداد» شد. اگرچه آمریكا رسما عضو پیمان سنتو نبود و به‌عنوان ناظر در جلسات آن شركت می‏‎كرد، اما عملا در تمام تصمیمات این پیمان دخالت و نقش موثر داشت. در واقع، پیمان سنتو، حلقه مركزی سیستم نظامی غرب علیه شوروی سابق بود و پیمان‏‎های ناتو در غرب و سیتو در خاور دور را به یكدیگر متصل می‎‏كرد. این پیمان پس از پیروزی انقلاب اسلامی و خروج ایران در سال 1357 شمسی به حالت تعلیق درآمد و سپس مُنحل شد.