ایران امروز بیش از همیشه به سلامت روان احتیاج دارد

منوچهر محمدی (تهیه‌کننده فیلم اکسیدان) به خبرنگار ایلنا گفت: برای فیلمسازانی که همراه با وقایع، کنش و واکنش‌های اجتماعی حرکت می‌کنند و ردپای این نگرش را در آثار خود بر جای می‌گذارند، انعکاس مسائل جامعه و روزمره بر پرده نقره‌ای، دغدغه‌ای تمام نشدنی است.

محمدی با اشاره به وضعیت سلامتی در جامعه گفت: جامعه امروز ایران بیش از همیشه به سلامت روان احتیاج دارد. امروز یکی از مباحث مهم جامعه بحث سلامت است جسم و روح سالم می‌تواند یک شهروند سالم را به وجود بیاورد.

وی ادامه داد: متاسفانه در حوزه توسعه اجتماعی و شهرنشینی بدون اینکه اطلاعات و مطالعات لازم را داشته باشیم، صاحب کلان‌شهرهای مختلفی شده‌ایم که تبعات اجتماعی و فردی زیادی را ایجاد کرده است. اگر در یک شهر چند ده میلیونی افراد سالم وجود داشته باشند، طبیعتا آن محیط برای زندگی مناسب خواهد بود. ولی وقتی تحت تاثیر مشکلات مختلف قرار گیرد، سلامت عمومی شهروندان به خطر خواهد افتاد.

محمدی افزود: تاکنون به آسیب‌های اجتماعی آن طور که باید بها داده نشده و دلایل متعددی هم برای این نپرداختن وجود دارد. شاید جامعه پذیرش چنین اتفاقی را ندارد اما خیلی از مسائل اجتماعی ناشی از مشکلات روانی است که در سالیان اخیر شدت هم یافته است. در حوزه مدیریت بهداشت برای مسائل بهداشتی و جسمانی مردم بسیار هزینه می‌شود اما همیشه موضوع سلامت روان از فقیرترین حوزه‌ها برای سرمایه‌گذاری بوده است.

 وی نقش فیلم و سینما را در توجه به مشکلات  بهداشت روانی و روحی مهم دانست و افزود: در جامعه ما وجود یک زنگ هشدار که بتواند همه را آگاه کند خیلی اهمیت دارد و جشنواره فیلم سلامت زنگ هشداری در این حوزه است که مسوولان را نسبت به مشکلات جامعه آگاه سازد.

وی ادامه داد: وقتی ما جشنواره‌ای با عنوان سلامت داشته باشیم، فیلمسازان بدون نگرانی از ممیزی مسائل را در آن مطرح می‌کنند و این فرصتی برای مدیران این حوزه است که درباره مشکلات چاره‌جویی کنند و این اتفاق برای جلوگیری از بسیاری آسیب‌های احتمالی موثر خواهد بود. اگر جشنواره سلامت به راه خود ادامه دهد می‌تواند در حوزه سلامت اجتماعی مورد توجه برنامه‌ریزان سلامت باشد. اینکه ما بتوانیم تبعات دردناک جامعه مدرنیته را با ارزش‌های سنتی‌ هماهنگ کنیم و راه برون‌رفت از آن را پیدا کنیم برعهده جشنواره‌هایی مثل سلامت است که شرایط را مهیا کند.

محمدی با اشاره به اینکه فیلم‌های اخیر وی به حوزه سلامت و بخصوص سلامت روان ارتباط داشته است، گفت: موضوع سلامت بزرگ‌ترین دغدغه برای جامعه امروز ما محسوب می‌شود. تهدیدهایی که امروزه برای سلامتی انسان‌ها ایجاد شده به قدری زیاد است که باید دایره آگاهی خود را از سلامت فردی و اجتماعی بالا ببریم. این روزها بیشتر مردم اطلاعات خوبی در مورد میزان کالری‌، آلودگی هوا و محیط زیست دارند.

وی ادامه داد: در بحث سلامت، فقط سلامت انسان مطرح نیست، بلکه سلامت محیط زیست، آب و خاک هم جزء دغدغه‌های مردم در حوزه سلامت قرار گرفته است.

تهیه‌کننده حوض نقاشی با اشاره به اینکه مخاطبان اصلی فیلم‌ها مردم عادی هستند، افزود: تجربه نشان داده مردم عادی به دنبال کسب اطلاع درباره بیماری‌ها و حتی معضلات اجتماعی  هستند و با دیدن یک فیلم  این مقولات را بیشتر درک می‌کنند. بنابراین تلاش ما به عنوان فیلمساز باید این باشد که مردم عادی و کوچه و بازار با این فیلم‌ها ارتباط برقرار کنند.

 وی ادامه داد: متاسفانه سینما در زمینه محیط زیست، سلامت و معضلات اجتماعی کم کاری کرده است. البته این کم‌کاری دلایل زیادی دارد که از سازوکار و مدیریت سینما ریشه ‌گرفته‌است. به‌نظر می‌رسد اکنون در شرایطی به‌سر می‌بریم که به یک جنبش هنری اجتماعی نیاز داریم. جنبشی که از هنر برای بهبودی وضعیت جامعه کمک بگیرد.

 منوچهر محمدی گسترش خشونت، اعتیاد و سایر مسائل اجتماعی را در جامعه مهم دانست و افزود: مسوولان نمی‌توانند به تنهایی این مسائل را حل کنند. بنابراین گاهی سینما به کمک کارشناسان اجتماعی می آید تا با رویکرد بینش مدارانه‌تری به معضلات بپردازد. این فیلم‌ها نوعی دیگری از اندیشیدن را برای جامعه درنظر می‌گیرد و انتخاب را در نهایت با مخاطب می‌گذارد. این درحالی است که فیلم‌های اجتماعی گاه مورد نقد قرار می‌گیرند و با موانع زیادی برای تولید و اکران مواجه می‌شوند. بار تامین سلامت اجتماعی می‌تواند بر دوش سینما باشد. سینماگر وظیفه درمان دردهای اجتماعی را ندارد بلکه باید مشکلات آن را عیان کند.

 وی ادامه داد: تبادل نظر کارشناسان، مسوولان، بیماران و فیلمسازان و انجمن‌های مردم نهاد در مراسم‌هایی مثل همین جشنواره فیلم سلامت باعث خلق ایده برای تولید فیلم‌هایی شود که از زاویه مناسب‌تری موضوع سلامت را نشانه می‌گیرند و مخاطب را بیش از گذشته به این قبیل مسائل متوجه می‌سازند. بنابراین باید این جلسات توجه جدی‌تری شود و آنها را بیش از دوره قبل گسترش داد. از این طریق می‌توان فیلم‌های پخته‌تری را درباره موضوع سلامتی ساخت و به نمایش گذاشت. این زاویه نگاه یک اثر است که آن را متفاوت از بقیه می‌کند و ما باید به این دیدگاه برسیم.