خیانت مرد هوسباز و سوظن همسر جوان: فرجام تلخ بازی های کودکانه

سال های دور، زمانی که کودکی خردسال بودم، عروسک هایم را در آغوش می گرفتم و به خانه عمویم می رفتم تا با «اسماعیل» بازی کنم. پسرعمویم سه سال از من کوچک تر بود اما بهتر از همبازی های دیگرم مرا درک می کرد. مادربزرگم وقتی شادی های کودکانه ما را می دید، لبخندی می زد و می گفت: آن ها با هم خوشبخت می شوند! آن روزها من، مامان می شدم و اسماعیل بابای عروسک هایم بود، تا این که سرنوشت ما به یکدیگر گره خورد اما ...
این ها بخشی از اظهارات زن جوانی است که کوله بار یأس و ناامیدی اش برای ادامه زندگی مشترک با پسرعمویش را روی میز مشاور و کارشناس اجتماعی کلانتری پنجتن مشهد گشود. وی در حالی که می گفت زندگی ام در آستانه نابودی قرار گرفته است، به تشریح ماجرای ازدواجش پرداخت و گفت: «اسماعیل» فقط 19سال داشت که به خواستگاری ام آمد اما خانواده عمویم سن کم اسماعیل را بهانه می کردند تا با این ازدواج مخالفت کنند. آن ها می گفتند «مهین» سه سال از اسماعیل بزرگ تر است، بنابراین ازدواجشان درست نیست. اما حقیقت ماجرا، کینه ها و اختلافات قدیمی بین پدر و عمویم بود. با وجود این، با پادرمیانی بزرگ ترهای فامیل و به ویژه مادربزرگم، من و اسماعیل سر سفره عقد نشستیم و خیلی زود زندگی مشترکمان را آغاز کردیم. اسماعیل بیکار بود و ما از نظر مالی به خانواده همسرم وابسته بودیم، به همین دلیل خانواده عمویم در همه امور زندگی مان دخالت می کردند. اسماعیل نیز همه تصمیم های زندگی مان را پس از مشورت با مادرش، می گرفت و بعد موضوع را به من اطلاع می داد و وقتی با واکنش های منفی من رو به رو می شد، فریاد می زد: «چون از من بزرگ تر هستی، تصور می کنی می توانی برای من تصمیم بگیری؟»در دومین سال زندگی با به دنیا آمدن دخترم، وضعیت مالی مان بهتر شد اما من و اسماعیل هر روز از یکدیگر دورتر می شدیم. دیگر همسرم همه اوقاتش را در بیرون از منزل با دوستانش سپری می کرد. وقتی هم با شکایت های من رو به رو می شد، کارمان به مشاجره و قهر می کشید و همسرم با لجبازی به کارهایش ادامه می داد تا این که تصمیم به ادامه تحصیل گرفت. حالا دیگر بهانه زیادی برای فرار از خانه داشت. این در حالی بود که نگرانی همه وجودم را تسخیر کرده بود. می ترسیدم او در محیط دانشگاه با دختری آشنا شود و به من خیانت کند. این بود که گوشی تلفنش را بررسی می کردم و مدام با او تماس می گرفتم تا بتوانم به راحتی کنترلش کنم. اما این سوءظن ها نه تنها کمکی به بهبود روابط مان نکرد، بلکه اسماعیل هر روز بیشتر از من گریزان می شد. این اختلاف ها به جایی رسید که همسرم به بهانه کار زیاد خیلی از شب ها را به منزل نمی آمد، حالا وقتی به او اعتراض می کنم مرا عقب افتاده خطاب می کند و می گوید دیگر نمی خواهم با تو زندگی کنم! شاید اگر ترس از پرداخت مهریه نبود تا به حال از یکدیگر جدا شده بودیم. واقعا نمی دانم چگونه آن علاقه های دوران کودکی به این جا رسید که ...