استفاده از هوش مصنوعی برای جلوگیری از خودکشی

ایسنا:محققان دانشگاه فلوریدا آمریکا روباتی طراحی کرده‌اند که قادر به پیش‌بینی ارتکاب خودکشی افراد و شناسایی علل و عوامل تصمیم به چنین عملی است. میزان خودکشی در آمریکا هر ساله رو به افزایش است و تبدیل به دهمین علت مرگ و میر در این کشور شده است. کارشناسان حوزه سلامت آمریکا ابزار و امکانات مناسبی برای کمک به افرادی که مرتکب خودکشی می‌شوند یا در آستانه ارتکاب خودکشی هستند، دارند. اما مشکل اینجاست که اغلب اوقات کارشناسان امر نمی‌دانند چه کسانی بیشتر نیاز به کمک و مشاوره دارند. به هر حال همه این مشکلات با کمک هوش مصنوعی حل‌شدنی است. براساس آمار منتشر شده از «مرکز کنترل بیماری‌های آمریکا» (CDC)، نرخ خودکشی از سال 1999 تا 2014 روند رو به رشدی داشته است که بیشترین میزان ارتکاب با 63 درصد متعلق به زنان میانسال بوده است. نرخ کلی خودکشی در این سال‌ها 24درصد افزایش داشته است.

مددکاران اجتماعی برای تشخیص و پیش‌بینی ارتکاب خودکشی اغلب به فاکتورهای معمول نظیر مسمومیت دارویی و افسردگی تکیه می‌کنند. با این حال دلایل ارتکاب خودکشی بیشتر از این فاکتورهای معمول است. خودکشی وابسته به ترکیبی از یکسری اتفاقات و حوادث مرتبط به هم در زندگی فرد است که بسیار پیچیده است. متخصصان پزشکی برای رمزگشایی این پیچیدگی‌ها و جلوگیری از ارتکاب به خودکشی در حال استمداد از هوش مصنوعی هستند، چرا که هوش مصنوعی می‌تواند این پیچیدگی‌ها را خیلی بهتر بفهمد و عواملی را که در زندگی فرد منجر به خودکشی وی خواهد شد به‌خوبی تشخیص دهد و با آنها مقابله کند.

محققان دانشگاه ایالت فلوریدا با استفاده از هوش مصنوعی، روباتی طراحی کرده‌اند که بتواند خبر از خودکشی قبل از وقوع آن بدهد. آنها با تزریق یک الگوریتم به اطلاعات پزشکی بیش از 3 هزار نفر که خودکشی نافرجام داشتند این روبات را طراحی کرده‌اند. این روبات با استفاده از شناسایی عللی که منجر به تصمیم به خودکشی می‌شوند الگوهای مقابله مختلفی را تحلیل و طراحی می‌کند؛ روش‌هایی مانند تجویز داروهای مشخص برای درمان این افراد. «جسیکا ریبیرو» (Jessica Ribeiro) روانشناس و عضو تیم تحقیقاتی دانشگاه فلوریدا گفت: هوش مصنوعی این روبات قادر است به‌طور دقیق پیش‌بینی کند که فرد طی دو سال آینده اقدام به خودکشی خواهد کرد. دقت این روبات در پیش‌بینی اقدام به خودکشی در عرض یک هفته آینده، 92 درصد بوده است. این پژوهش در مجله Clinical Psychological Science منتشر شده است.