عارضه اصلی تشنگی طولانی غلیظ شدن خون و استعداد ایجاد لختههای خونی و بسته شدن رگهای مغزی و قلبی است. در بیمارانی که قند خونشان بالاتر از 180 است، ادرار زیاد و نبود امکان نوشیدن آب موجب بروز کم آبی پیش رونده میشود. این بیماران اگر در ماههای گرم، مبادرت به روزهداری کنند، بخصوص اگر مجبور به فعالیت در ساعات روز باشند، در معرض ایجاد دهیدراتاسیون یا همان کمآبی هستند. بیآبی در بدن میتواند چند خطر عمده ایجاد کند:
اول: ایجاد سنکوپ به دلیل این که بیماران دیابتی همزمان دچار مشکلات اعصاب داخلی قلب و عروق هستند.
دوم: افزایش احتمال لخته شدن خون به خاطر زیاد شدن غلظت خون و عوارض بعدی آن شامل سکتههای مغزی.
سوم: افزایش احتمال لخته شدن خون در رگهای چشم و به دنبال آن نابینایی.
وی افزود: "بسته به شدت دیابت، داروهای مصرفی، سن بیمار، بیماریهای همزمان و شدت فعالیت بیمار در طول روز میزان خطر از کم تا بسیار زیاد متفاوت است. ما به عنوان دکتر وظیفه داریم، میزان خطر را بیان کنیم و این بیمار است که تصمیم میگیرد، براساس اعتقادات خود چگونه عمل کند".
جالب است بدانید
روزه برای یک گروه از افراد، کمخطر محسوب می شود. این گرو بیماران دیابتی تیپ دو هستند که با شیوه زندگی مناسب (تغدیه و ورزش) و داروهای کمعارضه مثل متفورمین و آکاربوزکنترل میشوند، به شرط این که اولا قند خون متوسط آنها کمتر از 150 باشد و در طول روز قند خونشان بالاتر از 180 نباشد و ثانیا بیماری همزمان دیگری (بیماری قلبی، چشمی و کلیوی) نداشته باشند.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است