بهاینترتیب با توجه به گفتههای متهم و شکایت اولیای دم و سایر مدارک موجود در پرونده، کیفرخواستی علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد. ابتدای جلسه کیفرخواست قرائت شد؛ سپس اولیای دم در جایگاه حاضر شدند و قصاص متهم را تقاضا کردند؛ بعد از آن متهم در مقابل قضات ایستاد و روز حادثه را همانطور که قبلا تعریف کرده بود شرح داد و گفت: فاطمه را دوست داشتم و قصد کشتنش را نداشتم. فکر نمیکردم با ضربه میله به سرش جان خود را از دست بدهد. در پایان جلسه قضات وارد شور شدند و متهم را به قصاص محکوم کردند اما به دلیل اینکه خانواده فاطمه تاکنون نتوانستهاند تفاضل دیه دخترشان با متهم را پرداخت کنند، او ٩ سال و سه ماه است که در زندان به سر میبرد؛ به همین دلیل او طبق ماده ٤٢٩ قانون اساسی جمهوری اسلامی از دادگاه درخواست تعیین تکلیف کرد.
روز گذشته در جلسه رسیدگی به این موضوع متهم در برابر قضات ایستاد و ادعا کرد فاطمه را به قتل نرسانده است و گفت: «فاطمه را برادرانش به قتل رساندند و من به ناحق به قصاص محکوم شدم؛ حالا نیز ٩ سال است که در زندان به سر میبرم و نه آزاد شدم و نه اعدام. از شما درخواست میکنم به وضعیت من رسیدگی کنید تا تکلیفم زودتر مشخص شود».
او ادامه داد: اگر روزی از زندان آزاد شوم، به کشور خودم افغانستان بازخواهم گشت و در آنجا زندگیام را ادامه میدهم.
با پایان گفتههای متهم، وکیل متهم در جایگاه حاضر شد؛ او دفاعیات خود را از متهم انجام داد و سپس ختم جلسه از سوی رئیس دادگاه اعلام شد. با پایان جلسه رسیدگی قضات برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است