دق مرگی بنیان‌گذار صفویه

شاه اسماعیل یکم، دوم خرداد سال 903 ه.ش در سن سی و شش سالگی درگذشت. او پایه‌گذار سلسله پادشاهی صفوی است. شاه اسماعیل در اردبیل به دنیا آمد. پدرش حیدر از اقطاب صوفیه بود. وی در سال 880 ه.ش در حالی که چهارده سال بیشتر نداشت به کمک مریدانی که سخت به او معتقد و وفادار بودند، شاه ایران شد و سلسله خویش را به نام جدش صفی‌الدین «صفویه» نامید که در تاریخ ایران به دو دلیل اهمیت بسیار دارد: یکی اینکه این سلسله اولین سلسله کاملا مستقل ایرانی و ملي بعد از حمله اعراب به ایران (در سال ۳۲ ه.ق) بوده‌است؛ یعنی پس از هشتصد سال توانست با افتخار نام ایران را روی همه مناطق کشور برگرداند. دوم اینکه مذهب تشیع در ایران توسط شاه اسماعیل مذهب رسمی اعلام شد كه در اعتلا و پيروزي‌هاي چشمگير آينده آن سلسله تاثير بسزايي داشت. برخی مورخان علت مرگ شاه اسماعیل را تالم خاطر او پس از اسارت همسرش دانسته‌اند. سلطان سلیم یکم، پادشاه عثمانی پس از فتح تبریز همسر محبوب شاه اسماعیل را به اسارت گرفت و برد که این مساله موجب دق‌مرگی بنیان‌گذار صفویه شد. جسد او را در آرامگاه نياكانش در خانقاه «شيخ صفي» به خاك سپردند.