محکومیت استفاده از سلاح‌های شیمیایی

استفاده عراق از سلاح‌های شیمیایی در دوران جنگ تحمیلی بر خلاف همه کنوانسیون‌های بین‌المللی بسیار گسترده بود. تا اینکه پس از اعتراض نمایندگان ایران، شورای امنیت، طی بیانیه‏‌ای و با اجتناب از صدور قطعنامه، در ششم اردیبهشت 1364 برابر با 25 آوریل 1985 کاربرد سلاح‌‏های شیمیایی از سوی عراق را محکوم کرد. یکی از نقاط بسیار قابل تامل این است که شرکت‌های اروپایی و آمریکایی دولت عراق را در تجهیز و استفاده از سلاح‌های شیمیایی یاری می‌کردند. ۴۵۵ شرکت انگلیسی، آلمانی، آمریکایی، بلژیکی، ایتالیایی، برزیلی، هلندی و هندی بدون توجه به اصول بشردوستانه، عراق را به سلاح‌های شیمیایی مجهز کردند و در مقابل استفاده عراق از این سلاح‌ها نیز طبیعی بود که سکوت کنند. ۲۴ شرکت آمریکایی دو سوم تجهیزات موردنظر عراق را در این زمینه تامین می‌کردند.

در حالی‌که گزارش‌های بنیاد جانبازان از وجود ۴۰۰ هزار جانباز بازمانده از جنگ ۸ ساله خبر می‌دهد، نزدیک به ۱۲۰ هزار نفر از این تعداد شیمیایی هستند که طی ۴۰۰ بار حمله شیمیایی عراق علیه مناطق نظامی و غیرنظامی کشور مصدوم شده‌اند. تعداد ۷ هزار غیرنظامی طی ۳۰بار حمله شیمیایی عراق در فاصله تیرماه ۱۳۶۶ تا مرداد ۱۳۶۷ در مناطق بانه، سردشت، مریوان و روستاهای اطراف مصدوم شده‌اند. بیشترین تعداد جانبازان بر اثر گاز خردل مصدوم شده‌اند. براساس نتایج تحقیقات پژوهشکده مهندسی و علوم پزشکی جانبازان، ۱۱هزار و ۳۴۸ نفر دچار ضایعات پوستی، ۱۵ هزار و ۵۶۲ نفر دچار ضایعات چشمی و ۱۷ هزار و ۷۵۰ نفر دچار ضایعات ریوی شده‌اند که هر گروه در تقسیم‌بندی خفیف، متوسط و شدید رده‌بندی شده‌اند و بر این مبنا ۳۷ هزار و ۳۰۰ نفر با ضایعات درجه خفیف، ۷ هزار و ۲۶۴ نفر با ضایعات درجه متوسط و ۱۰۹۶ نفر با ضایعات درجه شدید پوستی، چشمی و ریوی شناسایی شده‌اند. از جمعیت کل جانبازان شیمیایی، ۳۰ هزار نفر در مواجهه با عامل شیمیایی اعصاب صدمه دیده‌اند.