۵۰ اثر تاریخی و گردشگری در پاکدشت زیبا/پایتخت گل و گیاه ایران

خبرگزاری مهر- گروه استان ها- معصومه محمدی -شهرستان پاکدشت در جنوب شرقی استان تهران و در مسیر محور ترانزیتی بزرگراه امام رضا(ع) قرار دارد که وسعتی معادل ۷۵۰ کیلومتر مربع از مساحت استان تهران را به خود اختصاص داده است.

شهرستان پاکدشت از سال ۷۹ که از ورامین جدا شد دارای دو بخش مرکزی و شریف آباد است که از شمال به رشته کوه های البرز و دماوند، از غرب به تهران و ری، از جنوب به بخش مرکزی شهرستان ورامین و شهر قرچک و از شرق به استان سمنان و شهرستان گرمسار متصل شده است.

بنا به اظهارات پژوهشگران، بسیاری از روستاهای پاکدشت نام های باستانی دارند به همین دلیل این شهرستان از نظرباستان شناسی دارای اهمیت ویژه ی است و یکی از مراکز مهم تمدن در ایران به حساب می آید.

علاقه مندان به گل و گیاه نباید فرصت سفر به پاکدشت را از دست بدهند زیرا زیباترین گلها و گیاهان کمیاب در شهرستان پاکدشت و در مناطقی چون گلزار بالا و پایین و فیلستان رشد می کند.

کشاورزان دشت پاکدشت با بهره گیری از نعمت های خدادادی نظیر آب رودخانه جاجرود، اقلیم مناسب و خاک حاصلخیز، پرورش گل و گیاه را به عنوان یک شغل ادامه می دهند.

وجود بیش از ۵۰ اثر تاریخی و گردشگری که تاکنون ۳۰ اثر تاریخی آن در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده  و باغات و گلخانه های متعدد پرورش گل و گیاه، روستاهای هدف گردشگری و میراث معنوی عشایر پاکدشت، این شرستان را دارای چشم اندازی خوب در عرصه گردشگری تبدیل کرده است.

از جاده امام رضا(ع) که به سمت شمال می رویم بعد از محله های یبر داغلان و حصار امیر و امامزاده محمد(ع) به روستای هدف گردشگری توچال خواهید رسید. این روستای زیبا دارای آب و هوای خنک برای گردش های یک روزه  و حتی چند روزه بسیار مناسب است.

این روستا با این آب و هوا و مراتع مناسب عشایر پرور است، میوه های دانه ریز همچون انار، انجیر از محصولات کشاورزی این روستا بوده و با وجود صخره های زیبا برای برگزاری مسابقات صخره نوردی، پیستی طبیعی و زیبا را به وجود آورده که جز شکر ایزد کلامی بر زبان بیننده جاری نمی سازد.

در ادامه اگر زمان داشتید سری هم به روستای حیدر آباد و آب انبار زیبای آن بزنید این روستا در گذشته نه چندان دور رونق و آبادانی ویژه ی را تجربه کرده است که امید است با وجود برنامه های مسئولان دوباره به آن رونق سابق خود باز گردد.

امامزاده محمد(ع) از دیگر بناهای دیدنی و زیارتی است که براساس شواهد تاریخی قدمت این بنا به دوره قاجاریه می رسد که در اثر نوسازی از بین رفته است.

امامزاده محمد(ع) در فاصله ۳کیلومتری حصارامیر و غرب روستای ده امام واقع شده است.

امامزاده عون(ع) در فاصله ۱۰۰۰ متری شمال شرق روستای آفرین واقع شد و شامل ایوان اصلی و دو ایوان کوچک و فضای گنبد دار مقبره است.

این بنای زیبا از داخل گرد بوده و از بیرون به شکل مربع است که این امر خلاقیت معمار این بنا را نشان می دهد.

با توجه به سبک معماری و ساختار بنا می توان این معماری زیبا را به دوره قاجار نسبت داد این اثر زیبا در تاریخ یکم مهر سال ۸۲ به شماره ۱۰۳۱۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

امامزاده سید جلیل(ع) یکی دیگر از ۱۶ امامزاده شهرستان پاکدشت است که پیشنهاد می کنیم به گردشگرانی که به معماری اهمیت ویژه می دهند از این بنای زیبا دیدن کنند، وجود ساختار گنبدی شکل که ساختار زیبایی را در دل خود جای داده است این بنا رابه یک بنای بسیار چشم نواز و خیره کننده  تبدیل کرده است.

این امامزاده در جنوب روستای فیلستان جای گرفته که قدمت آن به دوران صفویه می رسد و این اثر جاودانه در تاریخ یکم مهر ماه سال ۸۲ به شماره ۱۰۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

یکی دیگر از ویژگی های خاص شهرستان پاکدشت وجود اقوام و عشایر موفق است که چهار طایفه اصلی در پاکدشت زندگی می کنند. نخستین طایفه ای که میتوان از آن نام برد طایفه قجر یا قاجار است دومین طایفه  عشایر، عشایر عرب می باشد که سالیان دراز در این شهرستان زندگی می کنند.

عشایر کرد متشکل از پازوکی ها، سیاه منصوری، چنگی، قراچول، کردبچه و بوربورها سومین طایفه عشایر ساکن در پاکدشت هستند.

عشایر لر که به هداوندها معروف هستند چهارمین و آخرین عشایر ساکن در شهرستان پاکدشت می باشند، این طوایف گرچه دارای فرهنگ ها، زبان و اعتقادات خاص هستند اما همه در کنار هم و در سایه اتحاد زندگی می کنند.

کاروانسرای خاتون آباد، مامنی برای زائران امام هشتم(ع)

 این کاروانسرا در دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار توسط روحانی معروف حاج ملا علی کنی ساخته شده است.

وی که به قصد زیارت امام رضا(ع) راهی می شود به این منطقه که می رسد مکانی برای استراحت نمی یابد به همین دلیل هزینه سفر خود را صرف ساخت مامنی برای استراحت و رفاه حال زائرین امام هشتم (ع) می کند.

یخچال یبر داغلان، بفرمایید آب خنک طبیعی

یخچال یبر داغلان در دوران قاجار توسط خانمی به اسم گلین به نیت یاری رساندن به مردم ساکن در منطقه پاکدشت برای تامین آب سالم و خنک ساخته شده است.

حوضچه یخ گیری از یخچال در زمستان پر می شد و سپس یخ های آن را قطعه قطعه کرده و داخل مخروطه افکن می ریختند که انتهای آن دو  چاهی بود و روی آن را با علف های تر می پوشاندند.

به این شکل آب ذوب شده تا تیرماه باقی می ماند و یخ از طریق ساختمان جلوی آن به مردم عرضه می شد، این اثر مهم در تاریخ دوم اسفند سال هفتاد و شش به شماره ۱۹۶۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل قدیمی جیتو

این پل که از پل های باقی مانده از دوران قاجار می باشد به سفارش خانمی از همین تبار ساخته شده تا زائرانی که قصد رفتن به خانه خدا را داشتند بتوانند به راحتی در این مسیر تردد کنند.

این پل تاریخی در جنوب روستای جیتو قرار دارد و این اثر مهم در تاریخ یکم مهر ماه سال هشتاد و دو به شماره ۱۰۳۲۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

تپه و قلعه ترپاق، تپه ای متعلق به هزاره اول قبل از میلاد

این تپه تاریخی به گویش ترکی یعنی تپه متشکل از خاک که در فاصله یک کیلومتری از جنوب غربی دهستان فیلستان واقع شده است و با ۲۰هزار متر مربع مساحت، در شمار تپه های بزرگ استان تهران محسوب می شود.

از لحاظ تاریخی می توانید با توجه به آثار سفالینه و موادی که در آن یافت شده است به قدمت تپه که به هزاره اول قبل از میلاد بر می گردد پی ببرید ، در دوران اسلامی قلعه ای بر روی این تپه احداث شد.

این اثر شگفت انگیز در تاریخ یکم مهر ماه سال هشتاد و دو  به شماره ۱۰۳۳۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

تپه و قلعه محمود آباد، اوج شکوه یک اثر باستانی

محوطه باستانی تپه محمود آباد در فاصله ۲ کیلومتری جنوب غربی دهستان فیلستان واقع شده که براساس شواهد موجود، قطعات سفال و احجام فرهنگی به دست آمده از این تپه قلعه مربوط به اواخر هزاره اول قبل از میلاد و بعد از آن می باشد.

اگر چه قلعه فوق آسیب فراوان انسانی و طبیعی را به خود دیده ولی همچنان عظمت و شکوه خود را به عنوان یک اثر باستانی زیبا حفظ کرده است.

عمارت ناصریه

عمارت ناصریه که به عمارت کاخ ناصرالدین میرزا معروف است در دوطبقه و با پوشش شیروانی ساخته شده که در شمال روستای جمال آباد واقع است.

این بنا در دوران گذشته به ناصرالدین میرزا یکی از فرزندان مظفرالدین شاه تعلق داشته و به دلیل قدمت تاریخی آن بارها مورد مرمت و باز سازی قرار گرفته است.این بنای زیبا در تاریخ یکم مهر سال هشتاد و دو به شماره ۱۰۳۳۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.