وقتی اتحادی بین متحدان در کار نیست

به گزارش خبرآنلاین به نقل از مجله "آگانیوک"،  فدور لوکیانوف صدر پرزیدیوم شورای سیاست خارجی و دفاعی  سخنان خانمی از پارلمان اروپا خطاب به وزیر امور خارجه انگلستان در این رابطه گویا بود. وی از جانسون پرسید: "چطور خجالت نمی‌کشید. کلمه آزاد شدن نسبت به رهایی از فاشیسم یا کمونیسم می‌توانست استعمال شود اما شما برکسیت (همه پرسی خروج انگلستان از اتحادیه اروپا) را با این کلمات توصیف می‌کنید". سئوال مجری جلسه (از روزنامه تایمز مالی) که از رئیس‌جمهور استونی پرسید "شما چه کسی هستید" نشان می‌دهد صحبت از "درجه دوم بودن" اعضای جدید اتحادیه اروپا بین اعضای قدیمی چندان از حقیقت دور نیست. بعد نماینده هلند از تحولات سیاسی رخ داده در لهستان انتقاد کرد اما رئیس‌جمهور لتونی و برخی شخصیت‌های دیگر از آلمان پرسیدند چرا برغم اعتراض کشورهای اروپای شرقی پروژه "جریان شمالی 2" با روسيه را ادامه می‌دهد.
خلاصه خود من هرگز شاهد این اوضاع سردرگم و این سطح رنجش در جلسات نخبگان جامعه آتلانتیکی نبودم. صحبت‌ها در بخش امنیتی و درخواست آمریکا از متحدان خود در ناتو برای شل کردن سر کیسه هم با پاسخ کجدار و مریز اروپایی‌ها مواجه می‌شد.
در واقع اجلاس "مونیخ 2017" به صحبت "داخلی" غرب تبدیل شد. هر صحبت در آن به امور جاری در کشورهای اروپایی و ایالات متحده و روابط آنها با یکدیگر یعنی درون جامعه آتلانتیک اختصاص داشت. مونیخ همیشه "فشارسنج" احوال سیاسی در پیشرفته‌ترین و قدرتمندترین بخش از جهان بود. این بخش سه سال است در حال تلاطم می‌باشد. قبلاً این تلاطم‌ها اساساً با روسيه ارتباط داشت اما اینک بی‌ثباتی فزاینده در "هسته" جهان غرب مطرح مي‌شود که آن را فلج می‌کند.

49261