رنگ کردن پشم

سابقا در ایران فقط رنگ‌هاي نباتی به‌کار می‌رفت و چون شماره آنها محدود بود صنعتگر با زحمت زیاد ترکیبات شایسته‌اي از آنها درست می‌کرد. رنگرزان ایرانی با ترکیبات شیمیایی کاملا آشنا نیستند و نمی‌توانند براي تعدیل و ثبات رنگ‌ها مواد دیگري غیر از آنچه می‌شناسند استعمال کنند. معمولا نیل هندي را براي رنگ آبی به‌کار می‌برند و رنگ زرد را از اسپرك که آن را زعفران یمنی هم می‌گویند به‌دست می‌آورند و براي به‌دست آوردن رنگ قرمز، روناس را که در اصفهان و یزد و خراسان کشت می‌شود به‌کار می‌برند. پوست انار و پوست سبز گردو و مواد معدنی هم در رنگرزي به‌کار می‌روند. رنگرزها غالبا خمره‌هاي خود را با پهن گرم می‌کنند و چون دود غلیظی از آنها متصاعد می‌گردد غالبا لکه‌هایی در روي پشم‌ها تولید می‌شود.

منبع: هانری رنه دالمانی، سفرنامه از خراسان تا بختیاری، امیرکبیر، 1335.