عروسک‌بازی روی تخت شیمی‌درمانی؛ مادر مرا به خانه ببر

خبرگزاری مهر- گروه استان ها: پدر و مادر آرزو به خاطر زندگی‌ای که برای تامین هزینه‌های درمانی دخترشان از دست داده اند غصه نمی‌خورد، اما از دردهایی می‌نالند که شب تا صبح روز شیمی درمانی پای تخت او تحمل کرده اند، دردهایی که به مراتب از درد جسمانی دخترشان برای این پدر و مادر سخت تر بوده است.

گاهی احساس می کند آرزوهای آرزو در حال مردن هستند و دیگری امیدی نیست اما باز هم تلاش می کند، شاید امیدی باشد تا بتواند تنها خواسته دختر کوچکش را برآورده کند و او را برای همیشه با خود به خانه ببرد.

سینا پسربچه ده ساله ای است که توانسته تا حدودی بهبودی حاصل کند و فعلا از بیمارستان مرخص شده، او نوشتن را بسیار دوست دارد؛ « من سینا، کلاس سوم ابتدایی هستم. از کلاس دوم ابتدایی مریض شدم. دوست نداشتم اصلا مریض می شدم چونکه مریضی من خیلی سخت و دردناک بود. دوست دارم به زودی خوب شوم. آرزو دارم هیچ یک از بچه های دنیا مریض نشوند. دکترها اول بیماری ام را نمی دانستند. شیمی درمانی پایان دردهای بدنم بود اما شروع درد و رنج های دیگر مانند تزریق سرم و آمپول و... بود. دو سال بیمارستان خانه من بود. عادت کرده بودم صبح ها وقتی از خواب بیدار می شدم دکتر را بالای سرم کنار تختم ببینم. همه بچه های بیمار به هر روز دیدن دکتر عادت کرده بودند. او صبح زود می آمد و احوال ما را می پرسید. امیدوارم در آینده داروهای بهتر درست شود تا بچه هایی که مثل من مریض می شوند دیگر تا این اندازه درد و ناراحتی نکشند و زود خوب شوند. »

بخش بستری کودکان بیمارستان تخصصی سرطان اراک، جایی است که بازی‌های کودکانه در راهروهای بیمارستان با طعم تلخ شیمی درمانی همراه است، جایی که میزبان صورت‌های رنگ پریده بچه‌های سرطانی و مادران نگران آنها است.

۶۴ تخت برای شش هزار بیمار سرطانی استان و بیماران استان های همجوار

رئیس دانشگاه علوم پزشکی اراک در گفت و گو با خبرنگار مهر، از وجود شش هزار بیمار سرطانی در استان مرکزی خبر داد و گفت: متاسفانه روند افزایش بیماران سرطانی در استان مرکزی مشهود است و سالانه بیش یک هزار نفر به این آمار افزوده می‌شود.

حسن طاهر احمدی افزود: اراک از جمله شهرهایی است که در آن آمار ابتلا به سرطان بالا است و این در حالی است که تنها مرکز درمانی تخصصی سرطان استان مرکزی فقط ۶۴ تخت دارد و بیشتر اوقات ۸۰ تا ۹۰ بیمار در نوبت بستری هستند.

اراک از جمله شهرهایی است که در آن آمار ابتلا به سرطان بالا است و این در حالی است که تنها مرکز درمانی تخصصی سرطان استان مرکزی فقط ۶۴ تخت دارد و بیشتر اوقات ۸۰ تا ۹۰ بیمار در نوبت بستری هستندوی بیان کرد: آمار بیماران سرطانی استان مرکزی نسبت به سایر استان های کشور بالا است و با توجه به این آمار باید با کمک دولت و خیرین برای تجهیز بیمارستان‌ها و زیرساخت‌های مورد نیاز برای مقابله و درمان این بیماری اقدام کنیم.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی اراک خاطرنشان ساخت: با کمک خیرین، فاز دوم بیمارستان تخصص سرطان آیت الله خوانساری اراک در فضای چهار هزار متر مربع در چهار طبقه در حال ساخت است که با اتمام آن، ۹۰ تخت به تخت های بیمارستانی این مرکز درمانی اضافه شده و بخشی از مشکل کمبود تخت رفع خواهد شد.

طاهر احمدی در پاسخ به خبرنگار مهر در رابطه با آلودگی هوای اراک و احتمال تاثیر این آلودگی در افزایش آمار بیماران سرطانی، تصریح کرد: در حال حاضر هیچ بررسی کامل و جامعی که نشان دهد آلایندگی صنایع، وسائل نقلیه و سایر آلاینده ها چقدر در بروز این بیماری در اراک تاثیر دارد انجام نشده است.

وی افزود: در دانشگاه علوم پزشکی اراک با همکاری واحدهای پژوهشی و تحقیقاتی، یک فرایند تحقیقی که تا امروز جای آن خالی بوده کلید خورده که این طرح پژوهشی سهم عوامل آلاینده را در آلودگی اراک مشخص کرده و از سوی دیگر ارتباط انواع بیماری های شایع در اراک را با مساله آلودگی هوا ارزیابی می کند.

۱۶۵ بیمار سرطانی کودک در استان مرکزی

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران سرطانی استان مرکزی (تبسم) نیز در گفت و گو با خبرنگار مهر اظهار داشت: در حال حاضر ۱۶۵ بیمار سرطانی کودک زیر پوشش خدمات انجمن حمایت از بیماران سرطانی استان مرکزی قرار داشته و از حمایت‌های رفاهی، کمک هزینه درمانی و تحصیلی بهره‌مند می‌شوند.

بخشی از کودکان مبتلا به سرطان استان، کودک بی‌سرپرست و بد سرپرست هستند، بنابراین انجمن حمایت از بیماران سرطانی باید در بخش ارائه خدمات حمایتی به این خانواده‌ها نیز وارد شودقربانی با بیان این که ارائه خدمات رفاهی و تأمین آرامش روحی و روانی کودکان سرطانی از مهم‌ترین رسالت‌های انجمن حمایت از بیماران سرطانی است، افزود: خوشبختانه خیرین مشارکت خوبی با این انجمن دارند و این مشارکت باعث شده تا انجمن بتواند بخش قابل‌توجهی از نیازهای پیش روی بیماران سرطانی استان را رفع کند.

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران سرطانی استان مرکزی با بیان این که بخشی از کودکان مبتلا به سرطان استان، کودک بی‌سرپرست و بد سرپرست هستند، افزود:‌ انجمن حمایت از بیماران سرطانی استان باید ضمن ارائه خدمات درمانی و پاراکلینیکی به این بیماران در بخش ارائه خدمات حمایتی به این خانواده‌ها نیز وارد شود.

وی خاطرنشان ساخت: در رابطه با بیماران سرطانی، طب تسکینی و مراحل پس از معالجه بیمار در کشور ما مغفول مانده است به همین سبب حمایت بیماران در این زمینه یکی از اقدامات سازمان های مردم نهاد فعال در حوزه مبارزه با سرطان محسوب می‌شود، علاوه بر آن نباید از جمعیت سالم جامعه غافل شویم و موظف هستیم در راستای حفظ این سلامت به فراگیری آموزش‌های غربال‌گری اقدام کنیم.

آموزش و پیشگیری در مقابله با سرطان اهمیت ویژه دارد

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران سرطانی استان مرکزی تصریح کرد: به عنوان سازمان های مردم نهاد حوزه مقابله با سرطان، مقوله آموزش با محوریت پیشگیری در کنار سایر وظایف محول ما باید در اولویت قرار داشته باشد که در این زمینه نیازمند همکاری دانشگاه علوم‌پزشکی هستیم.

تشخیص دیرموقع و از دست رفتن زمان طلایی درمان، کاهش سن ابتلا به سرطان، اطلاع‌رسانی ضعیف و ضعف غربالگری از عمده مشکلاتی است که به گفته متخصصان این حوزه، استان مرکزی در مسیر پیشگیری  و درمان سرطان با آن روبرو استقربانی گفت: کمک‌های دارویی به بیماران سرطانی از جمله تامین بخشی از هزینه های انجام پزشکی هسته‌ای، سونوگرافی و ماموگرافی توسط انجمن حمایت از بیماران سرطانی استان مرکزی برای این بیماران انجام می‌شود و سایر برنامه های آموزشی، فرهنگی و ... نیز مدنظر قر ار دارد تا بتوانیم حتی الامکان باری را از دوش این بیماران برداریم و غم و درد آنها را کاهش دهیم.

گفتنی است کمبود تخت درمانی، ریزش بیماران مبتلا به سرطان استان‌های هم‌جوار به این استان در کنار جمعیت بالای بیماران سرطانی خود استان، تشخیص دیر موقع و از دست رفتن زمان طلایی درمان، کاهش سن ابتلا به بیماری سرطان در کودکان، اطلاع‌رسانی ضعیف و سطح پایین اطلاعات مردم در مورد بیماری سرطان و ضعف غربالگری، از عمده ترین مشکلاتی است که به گفته پزشکان و متخصصان این حوزه، در مسیر پیشگیری  و درمان سرطان در استان مرکزی با آن روبرو هستیم.

نگاه کودک بیمار به بیرون از پنجره اتاق گره می‌خورد، از بازی با سرطان روی تخت بیمارستان خسته شده، می‌خواهد بدود، بپرد و ماسکش را برای همیشه از روی صورت بردارد، شاید او بیش از تزریق دارو نیازمند تزریق امید است. این امید که همه امکانات برای بازگرداندن دوباره او به زندگی عادی فراهم است و مجبور نیست شب های تلخ شیمی درمانی را به جای تخت بیمارستان، روی دست‌های خسته مادر سپری کند.