موسیقی بی‌کلام نیازمند یک ذهن آگاه است

نیما دلنوازی؛ نوازنده تار درباره تازه‌ترین اثرش با عنوان «از ری تا تیسفون» در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، اظهار کرد: این اثر اولین آلبوم تکنوازی‌ام که شامل ده ترک است و مسیر آن سفری‌ست برای رسیدن به کمال.

او در پاسخ به این سوال که چرا در سال‌های اخیر نوازنده‌ها بیشتر تمایل دارند تا به صورت تکنوازی آلبوم تولید کنند، گفت: موسیقی بی‌کلام نیازمند ذهن آگاه‌تر و پخته‌تری برای درک بهتر موسیقی است.

این نوازنده تار افزود: اگر نوازنده‌ای تجریبات با سازش بیان کند باعث باز شدن راه‌های تازه‌ای در موسیقی می‌شود مانند تکنوازی‌های استاد جلیل شهناز و فرهنگ شریف و سالهاست مردم این تکنوازی‌ها را گوش می‌دهند و از آن لذت می‌برند.

او خاطرنشان کرد: وقتی سازی به صورت سولو نواخته می‌شود آن اثر جاودانه و ماندگار می‌شود و مردم با شیوه‌های نوین نواخته شدن آشنا می‌شوند و می‌تواند با آینده ارتباط قرار می‌کند.

دلنوازی با بیان اینکه متاسفانه این روزها جوانها به موسیقی سنتی علاقه کمتری دارند، تصریح کرد: به عقیده من در هر سبک موسیقی به نسبت زمانی که در آن هستیم باید تغییراتی در آن ایجاد شود تا کسانی که گوششان با این موسیقی آشنا نیست ارتباط برقرار کنند.

نوازنده آلبوم از «ری تا تیسفون» با بیان اینکه تغییراتی در موسیقی سنتی در حال شکل گیری است؛ گفت: قطعاتی که حدود سی چهل سال پیش نواخته شد شاید برای جوان ۱۸ ساله امروز جذابیت نداشته باشد و فکر می‌کنم تغییراتی که در موسیقی سنتی ایجاد می‌شود باعث شده مردم با موسیقی سنتی آشتی کرده و آن را دنبال کنند.

دلنوازی تاکید کرد: موسیقیِ سازی ما در بخش تکنوازی یک روند مشابهی را طی می‌کند و باید تکنیک‌های جدید را وارد کنیم و صداهای جدید را به گوش مردم برسانیم.

او ادامه داد: توجه مردم روز به روز به همه هنرهای کلاسیک کمتر می‌شود و اگر هنرمندی قرار باشد بر همان سبک و سیاق سنتی ادامه دهد قطعا بعد از مدتی از عرصه هنر کنار گذاشته می‌شود از همین رو معتقدم یکی از راه‌های ماندگاری در هنر بویژه در موسیقی ایجاد راه‌های جدید و تلفیق سازهای مختلف است تا نسل‌های آینده بتوانند با آن‌ها ارتباط برقرار کنند همانطور که در همه جای دنیا سازهای بومی با سازهای دیگر تلفیق می‌شود.