اعتراض جمعی اصولگراها به امتیازخواهی جدید پایداری‌ها

همیشه زیاد می خواهند با اینکه کم اند و قلیل ؛ همیشه یک سر جدال و معرکه اند در میانه هر تلاش برای صلح و ائتلاف. این نوپدید‌ها بلای زندگی سیاسی اصولگراها شده اند از بدو تاسیس‌شان تا به امروز؛ درباره پایداری ها حرف می زنیم آن هم حالا که دوباره به انتخابات نزدیک می شویم.

اتفاق غیر منتظره ای رخ نداده است؛ دوباره همان حرف های همیشگی را تکرار کرده اند؛ «نمی مانیم ، می رویم ، ما مستقل هستیم، ما برتر هستیم ، فقط ما اصولگراها هستیم و ...» . با همین مدل هم بوده که همواره بازی را خراب کرده اند .

بهتر است اوضاع امروزشان را مرور کنیم ؛ اینکه این بار چه در سر دارند و حالا چگونه با بازیگوشی سیاسی می خواهند سامانی که بزرگان این جناح می کوشند در آستانه انتخابات شکل دهند را به هم بریزند؟ قبل از آن البته بهتر است به واکنش چهره های مختلف اصولگرا نسبت به زیاده خواهی این نوپدیدها توجه کنیم تا صورت تحولات پیش رو را به خوبی تصویر کرده و آن را درک کنیم.

اعتراض به سبک سنتی ها
یکی از تازه ترین اظهارات در این مورد سخنان امیر محبیان است . او روایت دست اولی دارد از آنچه این روزها در جلسات پشت پرده اصولگرایان می گذرد.«قرار بر این است که اصولگرایان در هیچ شرایطی به پایداری امتیاز ندهند. قطعاً اگر به سمت امتیاز دهی بروند، عملاً جریان اصولگرایی را به سمت انحلال و نابودی می‌برند. هر گروهی که در اصولگرایان این کار را بکند، از سوی جریان کلی اصولگرایی طرد می‌شود و در عین حال هیچ سهمی هم نخواهد داشت. ما نباید به کسانی که وحدت شکن هستند، امتیاز دهیم. این‌بار با دفعه‌های قبل فرق دارد. اگر جریان اصولگرایی در پی این باشد که برای رسیدن به وحدت باج دهی کند، این روند، محکوم به شکست است. جریانات مختلف هم در می‌یابند که برای رسیدن به سهم بیشتر باید به وحدت شکنی و طغیان کنند. بنابراین اصولگرایان نباید، اجازه چنین کاری دهند که به عنوان یک روند در جریان اصولگرایی باب شود. باید اصولگرایان به گونه‌ای حرکت کنند که گروه‌های اصولگرایی متوجه شوند که اگر با نظم کلی اصولگرایان همراهی نکنند، سهمی نخواهند داشت.»

به یک معنا او خبر داده که این بار اصولگرایان هم پیمان شده اند تا مقابل زیاده خواهی پایداری ها ایستادگی کنند والبته هشدار داده که اگر آنها چنین نکنند ممکن است کل جناح را به سمت انحلال پیش ببرند. در این میان البته یک اظهار نظر مهم هم از سوی آیت الله موحدی کرمانی بیان شده است. سخنانی سربسته که گلایه ها و هشدارهایی به همراه دارد . آنجا که او در مصاحبه ای درباره لیست ۳۰ نفره تهران اصولگرایان برای انتخابات ۷ اسفند گفته است: «اشکال آن لیست این بود که برخی افرادی که بودند، برای مردم ناشناخته بودند. در آن ائتلاف افرادی وارد شدند که سهم بیش از حد خواستند؛ این یعنی هوای نفس و سقوط.» او البته در جای دیگری از این مصاحبه گفته است: «قصد داریم تا از تمام احزاب و تشکل های اصولگرا که جمعیت قابل توجهی دارند، دعوت کنیم تا مبادا یک گروه بگوید چرا ما غائب بودیم. در انتخابات مجلس هم من این را گفتم اما نشنیدند. در همان ائتلاف ۲۱ نفره گفتم که باید همه اصولگرایان دعوت شوند، اما نپذیرفتند.»

اما اشاره آیت الله موحدی کرمانی به زیاده خواهی کدام گروه است ؟ کدام بخش از اصولگرایان اجازه ورود به فراآیند وحدت را نیافتند که حالا یکی از دلایل شکست اصولگرایان بر شمرده می شوند؟ آنالیز فهرست انتخاباتی اصولگرایان در مجلس دهم نشان می دهد که جبهه پایداری در این لیست بیش از سایر جریان ها و تشکل های با سابقه اصولگرا بوده است. طیف بندی این لیست نشان می دهد که پایداری ها و افراد متمایل به آنها نزدیک به 40 درصد از لیست را در اختیار داشتند . رخدادی که البته با اعتراض شدید سنتی ها و تشکل های با سابقه اصولگرا مواجه شد اما آنها در نهایت با توجه به تعهدی که برای پیروی از فهرست نهایی داشتند اعتراض خود را مسکوت گذاشتند .غلامرضا مصباحی مقدم روایت جالبی دارد از آن برهه :« حضور جبهه پایداری در ائتلاف ترکیب لیست را تحت تاثیر قرار داد و مطمئن بودیم لیست رای نمی آورد اما اصل ائتلاف برای ما مهم بود.»

نکته دیگر سخنان آیت الله موحدی کرمانی آن بخش از سخنان اوست که از غیبت برخی جریان های اصولگرا در فرآیند تهیه فهرست نهایی روایت می کند . با نگاهی به رخدادهای آن دوران برای ما یادآوری می شود که در واقع مهمترین گروهی که با فشار و تلاش جبهه پایداری وارد این فرآیند نشد فراکسیون رهروان و طیف‌های سیاسی نزدیک به این تشکل درون پارلمانی است. درواقع یک بخش از زیاده خواهی پایداری ها با حذف این جریان سیاسی مجال تحقق پیدا کرد.

پایداری ها همچنان بر ایده قبلی خود اصرار دارند
اما پایداری ها دوباره چه خواسته اند که اصولگرایان بر آشفته شده اند . داستان امتیاز خواهی جدید آنها چیست ؟
آنچنان که اخبار غیر رسمی حکایت دارد آنها خواسته اند که باز آیت الله مصباح یزدی از اضلاع اصلی تصمیم گیری باشد . به یک معنا درخواست آنها این است که یک امتیاز ویژه داشته باشند با این مختصات که لیدر معنوی شان در هسته مرکزی تصمیم گیری نهایی برای معرفی مصداق نهایی اصولگرایان حضور داشته باشد. این دقیقا همان نکته ای است که مصباحی مقدم چندی قبل در مورد آن چنین گفته بود:« در دوره جدید نه چنین چیزی داریم، نه اینکه از جامعه روحانیت بنای مشورت با ایشان را داریم، دوره قبل هم ایشان به میدان نیامد» . یک اظهار نظر جنجالی که واکنش ها و بازخوردهای زیادی داشت.

طرح دوم پایداری ها ؛ تک روی با نسخه جعلی
دقیقا همراستا با تلاش پایداری ها برای حضور در راس هرم تصمیم گیری یک طرح دومی هم وجود دارد که همزمان در حال اجراست آنها به سرعت در حال بررسی مصادیق انتخاباتی هستند تا فرد مورد نظر خودشان را وارد میدان رقابت کنند . به یک معنا بنای آنها این است که به هر طریق ممکن نامزد خود را وارد صحنه انتحابات کنند.آنها برای گریز از هزینه های خروج از وحدت یک نسخه هم نوشته اند که نام آن را گذاشته اند وحدت در عین کثرت . حسین طلا در این مورد گفته است :«اگر مبنا را بر این بگیریم که آقای روحانی رئیس‌جمهور مستقر و یک طرف معادله است، فکر می‌کنم طرف مقابل می‌تواند وحدت را در عین کثرت ایجاد کند و آن «نه به روحانی» است بنابراین هر نامزد اصولگرایی که می‌آید رقیب اصلی‌اش باید آقای روحانی باشد، یعنی آقای روحانی را نقد کند و موجب ریزش آرای آقای روحانی شود چون جامعه آمادگی پذیرش دارد. نهایتا با وحدتی که در عین کثرت اتفاق می‌افتد، هر که به مرحله دوم رسید، همه با او وحدت خواهند کرد، حالا قدیمی باشد یا جدید.»

حسین طلا که این حرف‌ها را زده است یک نکته دیگر را هم به همه یادآوری کرده است: «بعید می‌دانم در مرحله اول کل جریان اصولگرایی روی یک کاندیدا تفاهم کنند.»

پس می توان از همه آنچه گفته شد نتیجه گیری کرد که؛
یک ) درب سیاست برای پایداری ها همچنان بر همان پاشنه همیشگی می چرخد :«من برترم»
دو ) آنها دوباره امتیاز ویژه خواسته اند ؛ چیزی فراتر از سهم خودشان
سه ) این بار شرایط تغییر کرده و هزینه شکست در انتخابات مجلس دهم آنچنان بالا بوده که حتی چهره های شاخص به صوت علنی اعلام کرده اند آنها دلیل شکست بوده اند و این بار حاضر نیستند تا اشتباه قبلی را تکرار کنند
چهار) پایداری ها برای روزهای بدون اصولگرایان هم برنامه ریزی کرده اند . آنها به حضور در انتخابات آنهم به صورت مستقل می اندیشند.

با این تفاسیر آنها یک پای انتخابات خواهند بود بی توجه به اینکه نامزد اصولگرایان کیست و ساز و کار وحدت چه روندی را طی خواهد کرد . حالا شاید تنها امید اصولگرایان به این باشد که نامزد پایداری ها نتواند از فیلتر شورای نگهبان رد شود . چرا که اصولگرایان می دانند پایداری ها می توانند کاتالیزور پیروزی حسن روحانی در انتخابات باشند.

خبرآنلاین