سنتز نانوذرات مغناطیسی با پوست گردو/کاربرد در تجهیزات مغناطیسی

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، نانوفناوری امروزه شاهد پیشرفت‌های چشم‌گیری در زمینه‌ ساخت نانومواد و استفاده از روش‌ها و مواد جدید بوده است. با توسعه‌ مواد یا روش‌های جدید نگرانی برای آلودگی زیست‌محیطی توسط نانوذرات تولید شده از روش‌های شیمیایی و تولید محصولات جانبی خطرناک دوچندان شده است.

بنابراین نیاز به روش‌های مبتنی بر شیمی سبز که تمیز، غیرسمی و سازگار با محیط‌زیست هستند، وجود دارد. سنتز نانوذرات با استفاده از روش‌های شیمی سبز از سال ۱۹۹۰ مورد توجه واقع شد.

استفاده از گیاهان سبز برای تهیه‌ زیستی نانوذرات یک امکان هیجان‌انگیز و تا حد زیادی ناشناخته است. امروزه استفاده از اصول شیمی سبز جایگاه ویژه‌ای در پژوهش‌ها پیدا کرده است.

مجید قشنگ، مجری طرح، با بیان اینکه درخت گردو به‌عنوان یک گزینه مناسب جهت سنتز سبز نانوذرات است، گفت: با توجه به این مطلب که درخت گردو یکی از فراوان‌ترین درختان موجود در ایران است، ازاین‌رو در این طرح سعی شده است با بهره‌گیری از عصاره‌ پوست سبز گردو نانوذرات نانوکامپوزیتی با خاصیت مغناطیسی سنتز شود.

وی افزود: در طرح حاضر از یک روش کم‌هزینه و دوست دار محیط‌زیست و با استفاده از مواد زائد باغی جهت تولید نانوذرات مغناطیسی با خواص بهینه استفاده شده است.

وی عنوان کرد: نانوذرات مغناطیسی تولید شده در این طرح به دلیل دارا بودن ابعاد کوچک‌تر نسبت به نمونه‌های مشابه از کارایی مغناطیسی بالایی برخوردار است. در واقع استفاده از عصاره‌ پوست گردو دلیل دست‌یابی به مورفولوژی و اندازه‌ یکنواخت نانوذرات بوده است.

این محقق بیان کرد: در این پژوهش نانوذرات نانوکامپوزیتی با خاصیت مغناطیسی NiFe۲O۴// CeO۲ سنتز شده است. بدین منظور از کلرید نیکل و آهن و همچنین نیترات سدیم با نسبت مولی معین استفاده شد؛ سپس عصاره‌ پوست سبز گردو همراه با آمینواتانول با نسبت‌های معین به‌صورت قطره‌قطره اضافه شد.

وی ادا داد: اثر نسبت‌های مختلف عصاره بر اندازه، مورفولوژی و خواص مغناطیسی نانوذرات به کمک روش‌های پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ الکترونی و EDX بررسی شد.

وی گفت: بر اساس تصاویر میکروسکوپی به‌دست‌آمده، اندازه‌ی نانوذرات در حدود ۲۷ تا ۵۱ نانومتر بوده است که با افزایش غلظت عصاره‌ پوست گردو نانوذرات کوچک‌تر شده و خواص مغناطیسی بهبود یافته است.

این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر مجید قشنگ و دکتر محمدرضا شفیعی، اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد، مینا هاشمی، دانشجوی مقطع کارشناسی این دانشگاه و محبوبه کارگر، دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه اصفهان است.

نتایج این کار در مجله‌ Current Nanoscience (جلد ۱۲، شماره‌ی ۶، سال ۲۰۱۶، صفحات ۶۴۵ تا ۶۴۹) به چاپ رسیده است.