بیکاری و گرسنگی و خجلت عیال

«خواطر مبارک مستحضر است که ما عده‌ای کثیر کارگران پارچه‌باف تهران فقط در سال چند ماهی مشغول بافتن پارچه ملبوس قشون هستیم و به این وسیله لقمه نانی به‌دست آورده با اهل و عیال خود به این حیات فلاکت‌بار ادامه می‌دهیم... ما بیچارگان در عوض پارچه بافتن و اجرت گرفتن دچار بیکاری و گرسنگی و خجلت عیال، لاعلاج روز خود را شب نموده و تماشا می‌کنیم.»

- بخشی از نامه، «اتحادیه کارگران نساج خانه تهران» به رئیس‌الوزرای وقت کشور در سال 1305.
- منبع: اسنادی از انجمن‌های بلدی، تجار و اصناف (1300-1320ش)، جلد1، ص 60