آفتاب

گفت‌وگویی منتشرنشده با بیچاره

گفت‌وگویی منتشرنشده با بیچاره

همشهری آنلاین: اصغر بیچاره که ۲۳ خردادماه همزمان با سالروز تولدش از دنیا رفت، بزرگ‌ترین آرشیو عکس سینما و تئاتر ایران را داشت و تا وقتی در ایران بود، آن را در قالب موزه‌ای شخصی در خانه‌اش نگهداری می‌کرد.

به گزارش خبرنگار ایسنا، در این موزه دوربین‌هایی از قدیمی‌ترین عکاسان ایران مانند «ماشاءالله‌خان عکاس‌باشی»، مجموعه‌ای از زمان قاجار و اولین عکس‌های تاریخ سینمای ایران نگهداری می‌شد. اشیا و اسناد مهمی که گفته می‌شود بیچاره بعد از رفتنش به آمریکا، آن‌ها را به یکی از دوستانش سپرده است.

  • اصغر بیچاره | این مرد یادگار سینما و عکاسی ایران است

این عکاس، بازیگر و کارگردان، سال‌ها پیش در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا که در خانه‌اش حضور یافت، اظهار کرد: از بدو ورود به‌دنبال پدر و مادر حرفه‌ام بوده‌ام، نه پدر مادري كه من را متولد كرده‌اند. به‌دنبال عكاس‌هاي معروف در ايران كه از چه تاريخي، عكاسي در ايران شروع شده است، دوربين‌هايي كه اينجا وجود دارند هر كدام شناسنامه دارند. اينجا سمساري نيست و به‌جز دوربين‌هاي‌شان، چاپ‌هاي خودشان را هم دارم.

او گفت: دوست دارم تا زنده‌ام جايي داشته باشم، سه برابر جاي فعلي تا یک نمايشگاه دائمي بدون گرفتن ورودي بگذارم، يك سالن نمايش ۲۰ نفري يا سينماتك داشته باشم كه فيلم‌هاي بسياري را كه دارم، مونتاژ كنم و شبي ۲۰ نفر فيلم‌ها را ببینند. پول آن را هم براي پرسنل صرف كنم.

بیچاره ادامه داد: به دستور آقاي رییس‌جمهور (دولت اصلاحات) با سازمان ميراث فرهنگي صحبت كرديم، افرادي مثل اكبر عالمي و ناصر تقوايي آمدند و كارشناسي كردند، اما نشد. شهرداري هم قدم پيش گذاشت و گفت كه ما جا مي‌دهيم؛ اما من موافقت نكردم، چون مي‌خواستم ملك متعلق به خودم باشد و مي‌خواهم با ساز خودم برقصم.

این عکاس افزود: كار من فرهنگي است نه سياسي. درباره يك‌يك كارهايم براي كساني كه علاقه دارند، ساعت‌ها صحبت دارم. علاقه‌مندم جایی را داشته باشم كه باز باشد و كساني كه مي‌آیند من را ببينيد، چايي بخورند و بروند. همچنين جايي پايدار بماند و بعد از مرگ من هم يا فرزندم آنجا را اداره كند يا دستگاه دولتي. اين ديگر به من ربطي ندارد‌.

به گزارش ایسنا، اصغر بیچاره، قدیمی‌ترین عکاس سینمای ایران، پس از تحمل یک دوره بیماری ۲۲ خردادماه براثر عوارض ناشی از سرطان حنجره در آمریکا درگذشت.

اصغر بیچاره با نام مستعار «علی‌اصغر ژوله» در سال 1309 در تهران متولد شد. او کار خود را به‌عنوان عکاس و کپی‌کار عکس فیلم‌های خارجی برای ویترین سینماها، از سال 1325 آغاز کرد. شروع فعالیت او در سینما نیز با عکاسی از فیلم «دستکش سفید» (پرویز خطیبی، 1330) بود.

بیچاره علاوه بر عکاسی، در چند فیلم نیز بازی کرده است از جمله: رفیق (ایرج قادری)، کوسه جنوب (ساموئل خاچیکیان)، ناخدا خورشید (ناصر تقوایی)، ای ایران (ناصر تقوایی)،‌ چهره (سیروس الوند)، دو خواهر (کامبوزیا پرتوی)، جنگجوی پیروز (مجتبی راعی)، بوی کافور، عطر یاس (بهمن فرمان‌آرا)، مزاحم (سیروس الوند)، نان و عشق و ... موتور 1000 (ابوالحسن داودی) و بانوی من (یدالله صمدی).

او همچنین به‌جز بازیگری و عکاسی، مسوولیت‌های دیگری را مانند مدیر تهیه، طراحی صحنه و مدیر تدارکات برعهده داشته است.

فیلم زیر مربوط به گفت‌وگوی تفصیلی ایسنا با اصغر بیچاره است که اردیبهشت‌ماه 1383 انجام شد و متن آن برای اولین‌بار به‌زودی در ایسنا منتشر خواهد شد

کد N1295386

وبگردی