وجود نظام آموزش غیررسمی، فرصتی برای آموزش مادام‌العمر است

به گزارش ایلنا، علی باقرزاده در گردهمایی معاونین سواد آموزی ادارات کل آموزش و پرورش سراسرکشور اظهارکرد: پویش عبارتست از، بسیج مردم و منابع در یک مقیاس بزرگ برای دستیابی به اهداف بزرگ و وسیع در یک بازه زمانی معین به عنوان بخشی از یک برنامه بلند مدت است.

رئیس سازمان نهضت سواد آموزی به برخی از پویش‌های صورت گرفته در سایر کشورها مانند کوبا ، میانمار، اتحاد جماهیر شوروی سابق به تفاوت ماهیت پویش با برنامه اشاره کرد و افزود: ماهیت برنامه بیشتر گزینشی بوده و گرایش به ایجاد ساختارهای سازمانی موسسه ای دارد. برنامه بیشتر به دنبال یک گروه هدف مانند (گروه خاص، گروه سنی، گروه های جنسیتی) یا بخش های اقتصادی بوده و معمولا بخشی از یک برنامه عمل ملی می باشد.

وی به معایب و محاسن پویش ها و برنامه های سواد آموزی اشاره کرد و افزود : پویش های ملی و منطقه ای بی سوادی در کنار یک مجموعه از عوامل انگیزشی، برانگیختن شور و شوق و احساس نیاز عمومی می ایستد و به دلیل ماهیت طولانی مدت یادگیری، اقدامات آرام و بی سرو صدایی را نسبت به بحث و جنجال اتخاذ کرده و از آن پشتیبانی می کنند.

باقرزاده با ضروری دانستن ایجاد یک ساختار برای هدایت و رهبری فعالیت های سواد آموزی ، تاکید کرد و افزود : وجود یک نظام آموزش غیررسمی یا زیرنظام آموزش بزرگسالان به صورت افقی یا عمودی در درون نظام آموزشی، می تواند فرصتی امیدوار کننده برای ایجاد انگیزه در بین فراگیران جهت شرکت در سطوح بالاتر و مسیری برای آموزش مادام العمر باشد.

وی خاطرنشان کرد : سیاست های حمایتی ، برنامه عملیاتی و استراتژیک ، بسیج سیاسی، اجتماعی  و ایجاد حس مالکیت در جامعه و کنترل مشارکت، پشتیبانی و پاسخ گویی، جنبه های آموزشی، نظام پایش و ارزشیابی ، گزارش گیری وایجاد پایگاه داده، وتداوم فرصت های یادگیری از اثرات پویش ها و برنامه های سواد آموزی است.