هفت اسفند انتخابات پنجمین دوره مجلس خبرگان و دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، برگزار میشود.
این انتخابات برای گروههای سیاسی از اهمیت بیشتری نسبت به دورههای قبل برخوردار است. به دنبال ثبتنام و احراز صلاحیت نامزدها، تبلیغات انتخاباتی برای به دست آوردن کرسیهای مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی آغاز شده است.
خبرگانیها از 22 بهمن و مجلسیها از 29 بهمن تبلیغاتشان را آغاز کردهاند؛ تبلیغاتی که تنها چند روز فرصت برای انجام آن تعیین شده است.
به خبرگانیها 14 روز و به مجلسیها 7 روز برای تبلیغ در این دوره از انتخابات فرصت داده شد و با توجه به همین کوتاهی زمان تبلیغات، طبیعی است که هر یک از اشخاص، احزاب و گروهها تلاش دارند از این چند روز برای معرفی و تبلیغ خود بیشترین استفاده را ببرند.
161 نفر برای مجلس خبرگان و 6 هزار و 229 نفر برای مجلس شورای اسلامی رقابت میکنند.
جدای از میتینگها، تجمعات انتخاباتی و تبلیغات در فضای مجازی که هر یک محدودیتهای خود را دارند، بار زیادی از حجم تبلیغات را در و دیوار شهرها به دوش میکشند و پر از اعلامیهها و پوسترهای تبلیغاتی میشوند.
دیوارها، تابلوها، ایستگاهها، تیرهای چراغ برق و حتی درختان، قربانیان همیشگی هر دوره انتخابات هستند که زیر اعلامیهها و پوسترهای تبلیغاتی گم میشوند.
ایجاد جایگاههای مخصوص تبلیغات برای نصب اعلامیهها و پوسترها از سوی شهرداریها هم دردی دوا نکرده است. محدودیت کمّی این جایگاهها در مقابل کثرت تعداد نامزدهای شرکتکننده در انتخابات و تلاش هریک برای دیدهشدن بیشتر، تقریبا بود و نبود این جایگاهها را یکسان کرده است.
فارغ از حجم زیاد کاغذهایی که هدر میرود، هزینههایی که برای چاپ و انتشار پوسترها و پس از آن جمعآوری و پاکسازی شهر و در نهایت دفعشان به عنوان زباله صرف میشود، پرسشی که مطرح میشود این است که چقدر از این پوسترها واقعا دیده میشوند؟
و اینکه نمایندگانی که قرار است برای آبادانی شهرها و روستاهایشان وارد مجلس شوند، چرا در اولین قدمی که برای ورود به مجلس قانونگذاری برمیدارند، اطلاعیههای «پیگرد قانونی در صورت چسباندن پوستر» را نادیده میگیرند؟
ایسنا - محمد نوروزی
انتهای پیام
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است