کوراوغلی خوانی، سنت چلٌه گئجه‌سی آذربایجانی‌ها

مدرس دانشگاه‌های استان آذربایجان شرقی گفت: آئین فولکلوریک "چله گئجه سی" یا همان شب یلدا در گذشته نیز توسط مردمان ما پاس داشته می‌شد اما متاسفانه امروز پدیده‌ای چون یکسان‌سازی فرهنگی خیلی از آداب و رسوم شیرین و سنتی ما را به فراموشی سپرده است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه آذربایجان شرقی، "چله گئجه سی" آئینی فولکلوریک در ایران زمین بخصوص در آذربایجان است و هر قوم و منطقه‌ای آداب و رسوم خاصی در رابطه با این شب دارند اما با توسعه‌ی تکنولوژی و فناوری و وقوع یکسان‌سازی فرهنگی، خیلی از اقوام سنت‌های شیرین خود را به فراموشی سپرده‌اند.

حمید سفیدگر شهانق صاحب کتاب "آئین‌های شب یلدا در ایران" در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به فلسفه‌ی سنت شب یلدا گفت: در تمام فرهنگ‌ها شب و تاریکی قوه‌ی شر و روز و روشنایی نماد خیر است و با توجه به اینکه شب یلدا بلندترین شب سال است، مردم در اقدامی نمادین با خویشان خود دور هم جمع شده و به جشن و سرور می‌پردازند تا این شب طولانی را با دور هم بودن و برگزاری مراسم‌های شاد کوتاه‌تر کنند.

وی ادامه داد: شب یلدا شبی است که فقط یک دقیقه از شب اول دی ماه بلندتر است و آن فقط بهانه‌ای است برای دور هم جمع شدن؛ چرا که مردم ایران در گذشته همواره دنبال بهانه برای برگزاری جشن و مراسم‌های شاد بودند و این طور نبود که مردم حتی در دور هم نشینی‌های شب یلدا هم درگیر اینترنت و گوشی باشند.

این مدرس دانشگاه در خصوص سنت‌ها و آداب و رسوم این شب گفت: کوراوغلی خوانی یکی از مراسم‌های شب یلدا در بین آذربایجانی‌ها بود؛ به طوری که از اول پاییز افراد با خویشاوندان و همسایگان دور هم جمع می‌شدند و فردی به عنوان نقال قصه‌های کوراوغلی را می‌خواند که گاه برخی از قصه‌ها پنج شب و حتی بیشتر به طول می‌انجامید.

وی اضافه کرد: آن زمان امکانات مثل امروز گسترده نبود که بتوانند میوه‌ها را تا فصل زمستان نگه دارند اما خوراکی‌هایی چون خرما، سنجد، گردو، مویز، پشمک سنتی چغندر، انواع شیرینی‌ها به‌خصوص اَردَک که خمیر سرخ شده حاوی گردو بود، از جمله موارد مورد استفاده‌ی مردم بود.

سفیدگر خاطرنشان کرد: در قدیم نیز مثل امروز برای تازه عروسان تحفه‌ی شب یلدا می‌بردند که فلسفه‌ی آن نیز انجام صله‌ی رحم با فامیل تازه بوده است اما آن زمان این مراسم خیلی ساده‌تر برگزار می‌شد و این طور نبود که حتما طلاهای آنچنانی در بین هدیه‌ها خریداری شود و شاید برخی به شیرینی و چند متر پارچه بسنده می‌کردند.

وی همچنین اظهار کرد: در آذربایجان معمولا دو مراسم چله (چله‌ی کوچک و چله‌ی بزرگ) برگزار می‌شد و مردم در هر دو مناسبت دور هم جمع می‌شدند و نقل‌های شفاهی، چیستان‌ها، بایاتی و ... که توسط بزرگان نقل می‌شد، رونق بخش این مراسم‌ها بود.

انتهای پیام