توافق تغییرات آب و هوا؛ 5 دلیل که باید خوشحال و 5 دلیل که باید ناراحت باشیم

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ در توافق پاریس، قطع تولید گازهای گلخانه ای و سرمایه گذاری های اقتصادی ضمانت داده شده است، ولی مسئولیت های قانونی کمی وجود دارد.

چرا باید از توافق خوشحال باشیم؟
1- اگر افزایش دما 1.5 درجه باقی بماند ممکن است بتوان از یک فاجعه جلوگیری کرد

اکنون کورسویی از امید برای کشور های در حال توسعه وجود دارد که تغییرات اقلیم اداره شود و جهانی بدون سوخت های فسیلی به وجود آید.

اهداف بلند و کوتاه مدت برای از بین بردن کربن اکنون در قانون تصویب شده اند، کشور ها به شکل انفرادی ضمانت داده اند، آگاهی بیشتری نسبت به این مشکل وجود دارد و همه دولت ها توافق کردند تا دست به کار شوند. کشور ها توافق کرده اند برای یک مدتی برای دسترسی به تکنولوژی های بهتر تولید گاز های گلخانه ای شان به اوج برسانند.

به علت افزایش ارتفاع آب ها جزایر کم ارتفاع، مناطق دلتا و شهر های ساحلی همچنان در خطر باقی می مانند اما اگر بتوان افزایش 1.5 درجه ای را نگه داریم شاید بتوان از یک فاجعه دسته جمعی جلوگیری کنیم.
2- اهداف قرار داده شده و کشور ها گزارشات خود را اعلام می کنند

حدودا همه کشورهای در حال توسعه، سهم خود را برای این که تا 20 سال دیگر تولید گازهای گلخانه قطع شود، اعلام کرده اند. این اهداف از کاشتن ده ها میلیون درخت، نیروگاه های خورشیدی تا قطع استفاده از سوخت های فسیلی است.

کشورهای زیادی مانند مراکش و اتیوپی بسیار بلند پرواز هستند، بیشتر کشورها هزینه این کارهایشان را از صندوق اقلیم می گیرند.

یکی از موضوعات مهم هم این است که تمام برنامه ها عمومی است یعنی جوامع می توانند برای پیشرفت شبز بیشتر به دولت هایشان فشار بیاورند.
3- آلودگی هوا و حفط جنگل از موضوعات مهم

با اعلام سازمان جهانی بهداشت و سازمان های دیگر که آلودگی هوا بزرگترین قاتل محیط زیستی است و اینکه در کشورهای در حال توسعه تغییرات اقلیم به شکل غیر مستقیم عامل مرگ میلیون ها نفر است، صحبت های پاریس تغییرات اقلیم و سلامت را روی یک دستور کار جهانی قرار می دهد.

کشور های گرمسیری هم باید از کمک های اقتصادی برای نگه داری جنگل هایشان مراقبت کنند،
4- سرمایه گذاری های بسیار بیشتر برای تکنولوژی های تجدید پذیر ضمانت داده شده است

همه بانک های بزرگ مانند بانک جهانی و بانک های آسیا و آفریقا توافق را قبول کرده و برای کمتر شدن پروژه های کربن دار تا بیست سال دیگر ضمانت داده اند. پول بسیار بیشتری الان باید هزینه تکنولوژی های خورشیدی، بادی و بقیه تکنولوژی های تجدید پذیر شود.

طرح های زیادی برای کم شدن کربن در جلسه پاریس اعلام شد که از مهمترین آنها طرحی بود که تمام آفریقا را انرژی های تجدید پذیر فرا می گیرد.
5- کشور های آسیب پذیر برای کمک به هدف وفق یافتن با تغییرات اقلیم سالانه 100 میلیارد دلار پول می گیرند

از سال 2020 به بعد کشور های توسعه یافته به کمک کشور های در حال توسعه ثروتمندی مانند چین و سنگاپور سالانه 100 میلیارد دلار به کشور های آسیب پذیر می دهند تا این این کشور ها بع تغییرات اقلیم وفق یابند. بیشتر این پول از صندوق اقلیم سبز می آید که نیمی از آن را کشور های در حال توسعه کنترل می کنند.

چرا باید ناراحت باشیم؟
1- کشورها از تعهداتشان خارج می شوند

اگرچه توافق پاریس به طور میانگین به شکل یک قانون اجباری است، اما خیلی از جزئیات آن اینگونه نیست؛ کشورها برای انجام کاری بیش از آنکه از آن ها خواسته شده اجباری ندارند. تاریخ 70 ساله توافق‌ها در سازمان ملل نشان می دهند کشورها اگر بتوانند ضمانت هایشان را رد می کنند.
2- این توافق زمان می خرد ولی آیا این کافی خواهد بود؟

کشور ها هیچ ضمانت کافی برای جلوگیری مخرب ترین تاثیرات تغییرات اقلیم نداده اند، ما هنوز به سمت افزایش 3 درجه ای می رویم . توافق پاریس احتمالا برای ما زمان می خرد ولی برای نگه داشتن افزایش 1.5 درجه ای کشور های ثروتمند باید به شکل دیگری برق تولید کنند.

برای اینکه چنین امیدی داشته باشیم تا نیمه دوم این قرن کشور ها باید انتشار گازهای گلخانه ای شان را به سرعت به صفر برسانند و توافق هیچکس را به انجام هرکاری بیش از مقداری که آنها فکر می کنند اجبار نمی کند.
3-بیشتر توافق به نفع تجارت های بزرگ است

آسیب پذیر ترین مردمام جهان ممکن است در خطر باشند، زیرا بیشتر توافق برای تجار بزرگ است نه کشاورزانی که زمین کوچکی دارند. هر پولی که ازاقتصاد کربن آمده است بیشتر به دولت ها می رسد نه انسان های فقیر و دولت ها هم در این رابطه اولویت های دیگری دارند.
4- کمک های تغییرات اقلیم ممکن است بودجه کمک های اولیه را تغییر دهد

اگرچه 100 میلیارد دلار کمک مالی به کشور های در حال توسعه ضمانت داده شده است ولی این کمک از سال 2020 شروع می شود و کافی نیست. این پول به تدریج افزایش خواهد یافت ولی این اصلا نیاز یک جهان گرمتر که سرشار از فاجعه های طبیعی است را تامین نمی کند.

هیچ توافقی در رابطه با اینکه "پول اقلیم" چگونه شمرده می شود، چه زمانی به چه کسی باید داده شود وجود ندارد.
5- هیچ مسئولیت قانونی برای کشور های ثروتمند وجود ندارد که به کشور های فقیر کمک کنند

این توافق پاریس در واقع مسئولیت کشورها قدرمند را برای کمک مالی به کشور های فقیر ضعیف می کند. اما توافق کیوتو اینگونه نبود و این کمک های مالی یک وظیفه قانونی بود. الان این مسئولیت داوطلبانه و میان همه کشور ها مشترک است.

منبع: گاردین، 15 دسامبر 2015/ ترجمه: نیو صدر

47237