یک مقام وزارت خارجه: ایران هیچ‌گاه در پی حذف عربستان از ساز و کارهای منطقه‌ای نبوده است

رییس گروه مطالعات خاورمیانه دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت خارجه در پاسخ به صحبت‌های تند کنت پولاک، محقق ارشد موسسه بروکینگز در یک کنفرانس بین المللی گفت: سیاست‌های اصولی ایران در منطقه تغییری نخواهند کرد و این آمریکاست که باید رویکردی جدید و متفاوت از دهه‌های گذشته در قبال خاورمیانه اتخاذ کند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران ( ایسنا )، در جریان اجلاس سالانه موسسه مطالعات خاورمیانه اربیل که با حضور شخصیت های برجسته سیاسی و دانشگاهی از جمله وزیر امور خارجه ترکیه، رییس جمهور و رئیس مجلس عراق برگزار شد، موضوع "توافق هسته ای با ایران و آثار آن بر تحولات منطقه ای" موضوع یکی از نشست های این اجلاس بود.

در این نشست علاوه بر علیرضا میریوسفی، رییس گروه مطالعات خاورمیانه دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت خارجه و پولاک، محقق ارشد موسسه بروکینگز، جان جنکینز، رئیس بخش خاورمیانه موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک لندن نیز به عنوان سخنران اصلی حضور داشت.

در ابتدای این نشست، میریوسفی سخنان خود را با ترسیم یک چارچوب نظری برای کاهش خشونت ساختاری در خاورمیانه شامل زدودن فقر و نابرابری اقتصادی، کاهش خشونت سیاسی و بی توجهی به انتخابات و خواسته های مشروع مردم، کاهش خشونت هویتی و دامن زدن به اختلافات مذهبی و قومی و سرانجام نفی امپریالیسم ساختاری و دخالت قدرت های خارج از منطقه آغاز کرد.

وی در ادامه با ذکر مثال‌هایی به سیاست های ثبات ساز ایران در سال های گذشته در منطقه اشاره کرد و افزود که از یک دیدگاه واقع گرایانه، ایران دارای جمعیت، وسعت و قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی مناسبی است و حفظ صلح و آرامش را در جهت منافع خود می بیند.

وی دلایل نفی هرگونه زیاده خواهی منطقه ای توسط ایران را از منظر قانون اساسی، منافع راهبردی و سیاست های مشارکت جویانه و واقع بینانه در منطقه تشریح نمود و گفت که ایران برای حل معضلات پیچیده خاورمیانه بر گفت‌وگو، سازو کارهای جهان‌شمول ضد تروریسم و پرهیز از هرگونه یک‌جانبه نگری و سیاست های سلطه جویانه یا سلطه پذیرنده تاکید دارد.

میریوسفی همچنین دو طرح چهارمرحله ای ایران درباره یمن و سوریه را روی میز خواند و گفت که ایران هیچ گاه در پی حذف دیگر کشورهای منطقه و از جمله عربستان از ساز و کارهای منطقه ای نبوده است، ولی تا کنون پاسخ مناسبی از طرف مقابل دریافت نکرده است.

وی افزود: برجام نمونه موفقی از یک دیپلماسی تعاملی و سازنده بود و می توان از مدل مذاکراتی که به برجام منتهی شد برای حل و فصل سایر مشکلات منطقه استفاده کرد.

در ادامه این نشست، جان جنکینز، ادعا کرد که بعد از برجام توافق معنی داری در رفتار ایران در منطقه صورت نگرفته است و پاسخ وی به این سوال که برجام چه تاثیری بر تحولات منطقه خواهد داشت، نامعلوم بود.

وی همچنین ادعا کرد که ایران و عربستان منطقه را به شدت دوقطبی کرده اند و هر دو از ابزارهای قومیتی و مذهبی برای پیشبرد اهداف سیاسی خود استفاده می‌کنند.

در بخش دیگری از این نشست، کنت پولاک گفت که همواره منتقد سیاست های اوباما در قبال ایران بوده است و ایران باید درک کند که آمریکا تساهل زیادی در قبال ایران به خرج داده است و برای وی واگذاری این میزان امتیاز به ایران از سوی دولت اوباما برای دستیابی به برجام غیر قابل تصور بوده است.

وی ادامه داد: آیا برجام باعث استحاله ایران می شود یا صرفا یک جابجایی و گذار موقت است؟ اکثر نخبگان آمریکایی برجام را صرفا یک جابجایی می‌دانند و از رفتار ایران کاملا ناامید شده اند. من واقعا از چرخش سیاست خارجی آمریکا از خاورمیانه به شرق نگران هستم که باعث می شود تمرکز آمریکا بر خاورمیانه و حمایت از متحدانش کاهش یابد.

یک سوم انتهایی این نشست شاهد مباحثه داغ میریوسفی و پولاک بود.

میریوسفی در پاسخ به تاکید چندباره پولاک مبنی بر ناامیدی از استحاله ایران پس از برجام و لزوم تغییر این رویه گفت: اگر منظور از استحاله، بازگشت به روابط قبل از انقلاب با ایران است، قطعا چنین اتفاقی هرگز نخواهد افتاد. اتفاقا ایرانی ها هم دقیقا همین سوال را راجع به استحاله آمریکا از سیاست های استعماری گذشته اش با جدیت مطرح می کنند و از خود می پرسند آیا برجام نشانه استحاله آمریکاست یا صرفا یک تغییر تاکتیک است؟ واقعیت این است که طی دهه های گذشته مداخلات آمریکا در خاورمیانه و ایران، هیچ گاه سازنده نبوده و همواره عامل اصلی یا حداقل علت بخش بزرگی از مشکلات منطقه بوده است. فعلا اکثر صاحب نظران سیاسی عمده در آمریکا از جوزف نای گرفته تا والرشتاین، ادعا می کنند که دوران این گونه سیاست‌ها به سر آمده و قابل تداوم نیست. نامه های رئیس جمهور آمریکا به رهبر عالی ایران هم حکایت از همین موضوع دارد؛ ولی به قول والرشتاین هرچقدر آمریکایی ها دیر تر این واقعیت را قبول کنند و در مورد آن به اجماع برسند، به همان نسبت باعث افزایش زحمت خودشان و بقیه جهان خواهند شد.

انتهای پیام