یک کارشناس آمریکایی: توافق هسته‌ای تعیین کننده رویکرد سیاست خارجی آمریکا در آینده است

یک کارشناس سیاست خارجی و امنیت ملی آمریکا گفت که برنامه جامع اقدام مشترک می‌تواند تعیین کننده رویکرد سیاست خارجی آمریکا در آینده باشد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر جیمز جی کارافانو، کارشناس ارشد موسسه تحقیقاتی هریتج و استاد دانشگاه در یک سخنرانی در این موسسه با عنوان چگونه توافق هسته‌ای انتخاب‌های سیاست خارجی آمریکا را شکل می‌دهد؟ توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 را یک مرحله اساسی برای سیاست خارجی آمریکا دانست و گفت: این توافق به گزینه‌های جدی مطرح در عرصه سیاست خارجی آمریکا توجه دارد. توافق هسته‌ای‌، گزینه‌های مذکور را به روشنی نشان می‌دهد که گزینه‌هایی بسیار جدی هستند.

در یک دهه اخیر، نوع نگاه به این گزینه‌های مطرح در عرصه سیاست خارجی آمریکا به صورت چشم‌گیری تغییر کرده است. دیگر اتفاق‌نظر راهبردی کلی درباره جایگاه آمریکا در جهان و اهداف آن وجود ندارد و این که آمریکا از چه کارهایی حمایت می‌کند و آن‌ها را قبول دارد.

این کارشناس آمریکایی در ادامه با بیان این‌که گفته می‌شد کشورش در سال‌های بین 2005 تا 2008 با دو گزینه در عرصه سیاست خارجی روبه‌رو بوده است، افزود: گزینه اول این است که آمریکا در خانه خود بماند و هیچ کاری انجام ندهد (رویکرد انزواگرایانه) و گزینه دوم هم این است که آمریکا به کشورهای دیگر تهاجم داشته باشد (رویکرد مداخله گرایانه). بنابراین دو رویکرد در عرصه سیاست خارجی این کشور مطرح بوده است، به‌طوری‌که ما بین این دو باید یک گزینه را انتخاب کند. این نوع گزینه‌سازی درباره سیاست خارجی آمریکا بسیار مسخره است. دولت آمریکا نیز با درک همین مساله، به درستی از این موضوع بهره‌برداری کرد و گفت هیچ‌یک از این دو گزینه به تنهایی گزینه‌های مناسب نیستند و گزینه مناسب، انتخاب راه میانه در بین این دو گزینه است به گونه‌ای که هم به نظر برسد آمریکا کاری انجام می‌دهد و هم درعین حال به نظر برسد که ابلهانه رفتار نمی‌کند.

او بیان کرد: اختلاف نظرهای جدی درباره راهبرد باراک اوباما، رییس‌جمهور آمریکا وجود دارد اما به هرحال، کاملا روشن است که دولت اوباما کوشیده تا نشان دهد، نه به دنبال انزواگرایی است و نه به دنبال مداخله‌جویی و سیاست خارجی آمریکا نباید انتخاب بین یکی از این دو گزینه باشد. با این حال، این پرسش مطرح است که گزینه‌های مطرح در عرصه سیاست خارجی آمریکا چیست؟

وی ادامه داد: وقتی به عرصه روابط بین‌الملل نگاه می‌کنیم معمولا چند گزینه را درباره سیاست خارجی آمریکا می‌بینیم. گزینه اول این است که نگاه رئالیستی داشته باشیم و براساس این نگاه واقع‌گرایانه به مفهوم قدرت و سازوکارهای آن در جهان نگاه کنیم و این که چگونه به قدرت دست پیدا کنیم و از آن در مقابل دشمن بهره بگیریم. رویکرد دیگر، نگاه آرمان‌گرایانه بوده است. به هرحال، این دو نگاه کلی وجود داشته است بطوری‌که یکی از آن‌ها بر کسب قدرت تاکید دارد و رویکرد دوم بر هنجارها و ساختارها و ایجاد قوانین تاکید می‌کند اما وقتی این دو نگرش را با هم مقایسه می‌کنیم می‌بینیم که گاهی این تمایز و خط کشی کارایی ندارد. ما در قضیه توافق هسته‌ای با ایران و مسائل مطرح درباره سوریه و روسیه و چین با این مساله مواجه بوده‌ایم که افرادی با نگرش‌ها و خاستگاه‌های مختلف در نهایت در یک جبهه واحد قرار می‌گیرند. ما شاهد آن بوده‌ایم که هم افراد واقع‌گرا و هم افراد ساختارگرا، گفته‌اند راهبرد آمریکا باید مصالحه با چین یا روسیه باشد. بنابراین، فکر نمی‌کنم تئوری‌های مطرح در عرصه روابط بین‌الملل نشان دهنده یک تمایز جدی میان این دو نگرش یا مسیر پیش‌روی برای حرکت آینده باشد.

کارافانو در نتیجه گیری سخنانش گفت که توافق هسته‌ای با ایران می‌تواند گزینه‌هایی را در زمینه سیاست خارجی واشنگتن در آینده مطرح کند.

انتهای پیام