آفتاب

چرا شانس ظریف و کری برای بردن جایزه صلح نوبل بیش از دیگران است؟

چرا شانس ظریف و کری برای بردن جایزه صلح نوبل بیش از دیگران است؟

در حالی که روز جمعه قرار است برنده جایزه صلح نوبل در نروژ معرفی شود، گمانه زنی ها پیرامون برنده احتمالی این جایزه جدی تر شده است.

سعید جعفری
این جایزه
  یکی از پنج   جایزه نوبل   است که توسط   آلفرد نوبل   صنعت‌گر و مخترع   سوئدی   وقف شده است. این جایزه برای اولین بار در سال ۱۹۰۱ اعطا شد.

آلفرد نوبل در وصیت‌نامه خود گفته است که این جایزه باید «به کسی داده شود که بهترین یا بیشترین کوشش را در راه برادری ملل، انحلال یا کاهش ارتش‌ها یا تشکیل و ترغیب کنفرانس‌های صلح کرده باشد.» جایزه نوبل صلح تنها جایزه نوبل است که در استکهلم داده نمی‌شود. این جایزه هر ساله در اسلو پایتخت نروژ اهدا میشود.

جایزه ای محرمانه

معمولا روند بررسی و انتخاب این جایزه به صورت کاملا محرمانه برگزار می شود و کسی از این ساز و کار اطلاعی ندارد. روزنامه گاردین اما در گزارشی جواد ظریف و جان کری، پاپ فرانسیس و همچنین آنگلا مرکل را به عنوان ۴ نامزد احتمالی این جایزه معرفی کرده است. 

جواد ظریف و جان کری برای دستیابی به توافق هسته ای ایران و جلوگیری از یک درگیری نظامی دیگر در جهان، پاپ فرانسیس برای تلاش هایش جهت بهبود چهره واتیکان و ایده های مترقیانه اش و آنگلا مرکل برای یاری رساندن به پناهجویان خاورمیانه ای نامزدهای محتمل کسب جایزه صلح نوبل از دید گاردین هستند. 

این گزارش البته در ادامه افزوده است که با توجه به روند محرمانه تعیین و انتخاب برنده این جایزه، هیچ بعید نیست که برگزار کنندگان و اعطا کنندگان در نهایت فرد دیگری را شایسته کسب جایزه صلح نوبل معرفی کنند. 

سالهای ۵، نوبت فعالین مخالف تسلیحات اتمی

در عین حال لازم به ذکر است معمولا در سالهایی که به عدد ۵ ختم می شوند جایزه صلح نوبل به کسانی تعلق می گیرد که فعالیت هایی در زمینه محدود کردن تسلیحات هسته ای و اتمی انجام داده اند.

این جایزه در سال ۲۰۰۵ به محمد البرادعی رئیس سابق آژانس انرژی اتمی،

در سال ۱۹۹۵ به ژوزف روتبلات فیزیکدان بریتانیایی که تلاش های زیادی برای خلع سلاح اتمی در جهان انجام داد

در سال ۱۹۸۵ به سازمان بین‌المللی پزشکان طرفدار جلوگیری از جنگ هسته‌ای

و در سال ۱۹۷۵ به آندره ساخاروف روس تعلق گرفت، کسی که از او تحت عنوان پدر علم بمب اتم شوروی یاد می شد اما  زمانی که به امکان کاربرد و قدرت تخریب بمب‌های هیدروژنی پی برد به مخالفت برخاست و به یک مخالف تبدیل شد. این مخالفت تا آخر عمر با وی همراه بود.

حالا باید تامل کرد و دید این روند که از سال ۱۹۷۵ آغاز شده و تا ۲۰۰۵ هم ادامه داشته، همچنان استمرار خواهد داشت یا خیر؟
30849

کد N983470

وبگردی