کسب اعتبار و درآمد از خانه‌ شاعران و نویسندگان

بازسازی خانه‌ی اخوان ثالث ماهیت آن‌را تغییر داده است، خانه‌ی صادق هدایت سال‌هاست حال و روز خوبی ندارد، سرنوشت خانه‌ی جلال آل احمد و سیمین دانشور با توجه به تجربه‌های گذشته مبهم است، خانه‌ی فروغ فرخ‌زاد، پروین اعتصامی و نیما یوشیج سرنوشت مشابهی دارند...

به گزارش خبرنگار ایسنا، این تازه سرنوشت محل‌های زندگی آن دسته از ادیبان سرزمین شعر و ادب است که قبلا تخریب و تحریف نشده است. اما کمی آن‌طرف‌تر، در سرزمین نظامی‌های چکمه‌پوش روس، خانه‌های ادیبان، محملی برای کسب اعتبار و درآمد در جامعه و ویترین تمدن و فرهنگ ملی است.

کشور روسیه، بزرگ‌ترین کشور جهان است که تقریبا به‌اندازه‌ی یک دور کره‌ی زمین عرض دارد و مرزهایش از یک‌سو تا نزدیکی کانادا و از سوی دیگر تا ژاپن کشیده می‌شود. علاوه بر سیبری، جنگ جهانی دوم و کمونیزم و سرانش، جهانیان این کشور را بیشتر با شهرهای مسکو و سنت‌پترزبورگ می‌شناسند. مشخصه‌ی بارز این شهرها نیز موزه‌ها و ساختمان‌های قدیمی آن‌هاست که در این میان، خانه‌- ‌موزه‌ها و مجسمه‌های چهره‌های ادبی و هنری روس ازجمله موسیقیدانان‌شان، سهم قابل توجهی دارد. این درحالی است که در کشور ما، مجسمه‌های مشاهیرمان نیز شبانه مفقود می‌شوند.

در شهر مسکو، علاوه بر ساختمان‌های عظیم‌الجثه‌ی موسوم به هفت‌خواهران، درواقع محوطه‌ی میدان سرخ و اطراف آن بیش از هر جای این پایتخت اروپایی جاذبه‌ی گردشگری دارد. در این میان، خیابان آربات که به شانزلیزه‌ی روسیه معروف است و شبیه آن در شهرهایی چون استانبول و کره‌ی جنوبی نیز وجود دارد، از شهرتی بسیار برخوردار است. این خیابان که آن را قدیمی‌ترین خیابان مسکو و نیز قدیمی‌ترین خیابان پیاده‌روی جهان نیز می‌دانند، مقر زندگی شاعران، نویسندگان و موسیقیدانان بنامی بوده که حتا پس از چند قرن، هویتش حفظ شده و اکنون نیز معبر هنری و صنایع دستی مسکو به‌شمار می‌رود.