از شایع‌ترین آسیب ورزشی چه می‌دانید؟

فواد صیدی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - منطقه خوزستان، با بیان این‌که آسیب دیدگی مچ پا شایع‌ترین آسیب ورزشی محسوب می‌شود، اظهارکرد: شایع‌ترین مکانیزمی که در آن مچ پا دچار آسیب‌دیدگی می‌شود، مواقعی است که در فرهنگ عامه می‌گویند مچ پا دچار پیچ خوردگی شده است. به طوری که در این حالت کف پا و انگشتان به سمت داخل و قوزک خارجی پا به سمت بیرون بدن متمایل می‌شود.

وی با تشریح نقش مهارکننده و پایدارکننده رباط‌ها در مچ پا، افزود: در بین رباط‌های جانبی و خارجی مچ پا، بالاترین میزان پارگی، مربوط به پارگی رباط نازکی‌نی قوامی می‌باشد و به دلیل این‌که در نواحی قوزک خارجی پا، شبکه‌های مویرگی قرار گرفته است، در مواقعی که رباط‌های قوزک پا دچار یک کشش بیش از حد و پارگی می‌شوند، شبکه‌های مویرگی دچار پارگی شده، در نتیجه در اطراف قوزک خارجی مچ پا، تورم زیاد و التهاب مشاهده می‌شود.

استادیار گروه بهداشت و طب ورزشی دانشگاه تهران ادامه داد: پیچ خوردگی مچ پا یا کشیدگی رباط در ورزش‌هایی شایع است که در آن‌ها وظیفه تحمل وزن بدن بر عهده مچ پا بوده و با حرکات جهشی و پرشی سریع همراه است؛ مانند فوتبال، هندبال و بسکتبال.

وی با نام بردن از عوامل داخلی مانند سطح آمادگی بدن ورزشکار و عوامل خارجی مانند سطح زمین، لغزندگی، جنس کفش و مسایل محیطی دیگر به عنوان برخی از علل پیچ خوردگی یا کشیدگی رباط، در خصوص پیشگیری از این عارضه، بیان کرد: با توجه به آناتومی و شرایط برخی افراد، مشاهده می‌شود در بعضی مواقع بدن فرد مستعد آسیب می‌باشد که این امر احتمال بروز پیچ خوردگی یا کشیدگی رباط را در فرد مذکور افزایش می‌دهد، بنابراین توصیه می‌شود ورزشکاران قبل از اقدام به فعالیت‌های ورزشی، سطح آمادگی بدنی مناسبی را جهت پرداختن به آن فعالیت داشته، ضعف یا عدم تعادل‌های عضلانی را برطرف کرده، بدن خود را به خوبی گرم کرده و از وسایل ورزشی مناسب استفاده کنند.

صیدی با بیان این‌که در بعضی مواقع پیچ خوردگی‌ها یا کشیدگی‌ رباط‌ها به دلیل مشکلات مکانیکی نبوده و ناشی از بی‌ثباتی عملکردی مچ پا هستند، گفت: در مواردی ساختار مفصلی و لیگامانی (رباطی) مچ پای فرد مشکلی نداشته و عکس‌های MRI، پزشک متخصص یا تست‌های متفاوتی که توسط متخصص روی مچ پای فرد انجام می‌شود نیز این مساله را تایید می‌کند اما فرد در مچ پای خود پیچ خوردگی را احساس می‌کند.

وی افزود: این مساله به دلیل نقص عملکردی گیرنده‌های حسی و عمقی موجود در مفصل پا می‌باشد؛ به بیانی دیگر در واقع این نقص باعث می‌شود که فرد درک درستی از وضعیت مفصل، میزان فشار بر مفصل و موقعیت مفصل در فضا نداشته باشد، در حالی که در بی‌ثباتی‌های مکانیکی رباط‌ها پاره و یا ساختار آن‌ها دچار مشکل شده است.

این متخصص آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی در ادامه عنوان کرد: متاسفانه عدم نحوه اجرای صحیح تمرین، درصد بالایی از آسیب‌های ورزشی در کشور ما را شامل می‌شود، بنابراین فرد به دلیل انجام تمرین‌های نادرست، بیشتر از پیش مستعد آسیب می‌شود و خود این ایجاد سوال می‌کند که چرا در سیستم آموزشی کشور ما مباحث آکادمیک از مباحث میدانی فاصله گرفته و ارتباط مناسبی میان دانشگاه و ورزش برقرار نیست.

وی گفت: در آسیب‌های زانو تفاوت فاحشی میان آقایان و بانوان وجود دارد، در حالی که در آسیب‌های مچ پا این تفاوت فاحش نیست ولی به طور کلی در یک سطح شدت، خانم‌ها برای آسیب دیدگی مچ پا نسبت به آقایان مستعدتر بوده و همین مساله ریسک آسیب دیدگی را در خانم‌ها بالا می‌برد.

صیدی در خصوص چگونگی بازگشت ورزشکار آسیب دیده از ناحیه مچ پا به تمرینات و مسابقه، خاطرنشان‌کرد: فرد با قرار گرفتن در یک برنامه توانبخشی ورزشی و گذراندن مراحل کلینیکی و همچنین بعد از آن عملکردی، بسته به شدت آسیب‌دیدگی، یک پروسه را که شامل روش‌ها و تمرینات تعادلی و اغتشاشی است، طی می‌کند تا فرد، با برگشتن به وضعیت سابق گیرنده‌های عضلات و مفاصل مچ پایش، تا حد امکان به شرایط گذشته‌اش نزدیک بشود.

انتهای پیام