آسانژ: اوباما افشاگران را به دلیل ارتباط با رسانه‌ها متهم می‌کند

به گفته جولیان آسانژ، بنیانگذار سایت افشاگر ویکی‌لیکس، سانسور آکادمیک در روزنامه‌نگاری و روابط خارجی یکی از بزرگترین گناهان آمریکاست.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آسانژ در مصاحبه با خبرگزاری راشاتودی درباره «امپراتوری آمریکا» و مکانیسم‌هایی که برای افزایش قدرت جهانی خود استفاده می‌کند، صحبت کرد.

آسانژ در گفت‌وگو با افشین راتانسی، خبرنگار راشاتودی در لندن گفت: باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا بیش از هر یک از روسای جمهور دیگر آمریکا افشاکننده‌های بیشتری را به دلیل جاسوسی محاکمه کرده است.

وی ادامه داد: اوباما ادعا می‌کند که اتهام این افراد جاسوسی است. اما هیچ مدرکی مبنی بر ارائه اطلاعات از سوی این افراد به یک دولت خارجی وجود ندارد. شواهد تنها نشان می‌دهند که آنها با رسانه‌ها همکاری داشته‌اند.

اما در حالی که «سانسور رسانه‌ها» این روزها آسانژ را متعجب نمی‌کند، چه چیزی موجب شگفتی بنیانگذار ویکی‌لیکس شده تا جایی که از آن به عنوان «سانسور آکادمیک» در آمریکا و انگلیس یاد می‌کند؟ آسانژ ضمن اطلاع انتشار کتابش به نام «اسناد ویکی‌لیکس» همزمان با تداوم وضعیتش در سفارت اکوادور می‌گوید: تعداد ارجاعات و ذکر منابعی که در ویکی‌لیکس وجود دارد (حدود 30 هزار) حتی در علوم پزشکی، دادگاه حقوق بشر اروپا، مجامع کیفری بین‌المللی، حتی در دادگاه‌های داخلی انگلیس نیز وجود ندارد.

وی تاکید می‌کند: جایی که این سانسور وجود دارد در حوزه دیپلماسی و دانشگاهی است: حجم گسترده‌ای از سانسور در روابط خارجه، روزنامه‌نگاری آکادمیک آمریکا و انگلیس تعجب‌آور است.

آسانژ در ادامه اظهاراتش از آمریکا به عنوان یک «امپراتور» یاد می‌کند؛ امپراتوری نه مانند امپراتور روم بلکه یک امپراتوری مبادلاتی که از ابزارهای نظامی، سفارتخانه‌ها و سازمان‌هایی چون سازمان ملل برای تامین منافع خود و شرکت‌های آمریکایی استفاده می‌کند.

افشاگر اطلاعات محرمانه ادامه می‌دهد: گستردگی آمریکا اندازه یک قاره است که مناطقی مانند هاوایی، پورتوریکو و آلاسکا را نیز دربر می‌گیرد. اما امپراتوری اصلی آمریکا با پایگاه‌های این کشور شکل گرفته است. بیش از 1400 پایگاه ارتش آمریکا در بیش از 120 کشور جهان فعال هستند.

آسانژ تاکید می‌کند، درست است که ادعا می‌شود هر مبادله‌ای با تامین منافع آمریکایی‌ها شکل می‌گیرد اما حقیقت این است که تنها منافع شرکت‌های نزیک به دولت مهم است.

انتهای پیام