اکثر کارها در زمینه امور قرآنی، شعاری است

حفظ الفاظ قرآن بدون مزد و پاداش نیست اما باید جامع‌نگری را به مسائل حفظ وارد کنیم و به نوعی افراد علاوه بر حفظ آیات قرآن، به مفاهیم و معنی آن نیز توجه کنند چراکه قرائت و فهم، دو بال قرآنی در کنارهم هستند.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیدمهدی سیف، از استادان حفظ و قاریان قرآن در نشست تخصصی «حفظ عمومی قرآن کریم» که در اتحادیه تشکل‌های قرآن و عترت با حضور کارشناسان حوزه قرآن و اصحاب رسانه برگزار شد با ارائه راهکارهایی برای حفظ قرآن کریم اظهار کرد: حفظ الفاظ قرآن بدون مزد و پاداش نیست اما کامل هم نیست. جامعه باید با دو بال فهم و قرائت در راستای پیاده سازی مفاهیم قرآنی حرکت کند. اگر فقط به حفظ قرآن بپردازیم این یک بال است و پرواز ممکن نیست ولی با دو بال انسان می‌تواند به اوج برسد.

وی تصریح کرد: حفظ مفاهیم قرآنی یک حلقه مفقوده است که باید به طور جدی به آن بپردازیم؛ آن هم حفظ برای عموم جامعه. باید نحوه حفظ قرآن را به‌گونه‌ای در جامعه ترویج دهیم که تمام قشرهای جامعه بتوانند از عهده حفظ آن برآیند. حفظ قرآن را نباید به صورت سنگین و ثقیل در جامعه ترویج دهیم. ما باید برای انواع مقاطع تحصیلی، کودکان، نونهالان، خانم‌های خانه‌دار، کشاورزان، نیروهای مسلح، کارمندان، کارگران و تمام آحاد جامعه برنامه حفظ قرآن داشته باشیم.

این استاد حفظ قرآن در ادامه افزود: در جامعه حال حاضر ما بیشتر حفظ الفاظ و آیات کاربرد دارد. ما باید به مفاهیم هم توجه کنیم. حفظ الفاظ باید با درک و فهم کامل باشد تا دو روی سکه را در جامعه داشته باشیم. در کل باید به مقوله حفظ یک نگاه جامع‌نگری داشته باشیم. حفظ قرآن فقط نباید حفظ الفاظ باشد.

سیف افزود: اگر ما به صورت جامع حفظ قرآن را ترویج دهیم مردم این حفظ را در تمام مراحل زندگی خود به کار می‌برند. اینکه مقام معظم رهبری می‌فرمایند ما 10 میلیون حافظ باید داشته باشیم نشان از این دارد که ایشان یک چشم‌انداز بلند در این راستا دارند. ما هم نباید آیه یاس بخوانیم و بگوییم که نمی‌توانیم یا نمی‌شود. حفظ قرآن وعده الهی است که با همت ما در جامعه باید تحقق پیدا کند. در بسیاری از کشورهای اسلامی حفظ قرآن در بین عموم افراد جامعه تحقق یافته است چرا ما در این راستا مایوس باشیم و بگوییم این امر امکان‌پذیر نیست. رویه زندگی مسلمانان در برخی مناطق به گونه‌ای است که منجر به حفظ نسبی قرآن شده است.

وی تصریح کرد: ما باید فکر و برنامه‌ریزی برای حفظ قرآن داشته باشیم و سازوکارهایی را ارائه بدهیم. اکنون در جامعه برای حفظ برنامه ای جامع وجود ندارد. شاید بتوانم بگویم چون دغدغه آن را نداریم. اگر دغدغه هر کاری را داشته باشیم راه حل آن را هم پیدا می‌کنیم. ما می گوییم قرآن باید حفظ شود ولی نحوه چگونگی آن را ارائه نمی‌دهیم.

این استاد حفظ در ادامه با بیان اینکه آوردن قرآن به زندگی نه تنها لفظ و معناست بلکه باید در رفتار هم شاهد رفتار قرآنی باشیم، گفت: هرکس که با قرآن حشر و نشر داشته باشد خود به خود رفتار قرآنی پیدا می‌کند. ما باید در راستای حفظ قرآن مطلوب‌تر گام برداریم. ما برای حفظ باید چارچوب‌های قرآن و راه و رسم معصومین و خط قرمزهای الهی را حفظ کنیم ولی فقط نباید به روش‌های شخصی خود اکتفا کنیم و به نوعی خود را در این روش‌های شخصی حبس کنیم. باید برای کودکان، نوجوانان، بی‌سوادان، آن‌هایی که دارای سواد عالی هستند در کل تمام افراد جامعه برنامه‌های آموزشی مفیدی ارائه دهیم.

سیف افزود: ما باید در حفظ آیات برای هر گروهی اولویت‌بندی داشته باشیم مثلا فردی که در نیروهای مسلح کار می‌کند باید بداند که چه قسمت از قرآن را باید حفظ باشد یا فردی که شغل دیگری دارد آیات مرتبط با شغل خود را حفظ کند. آموزش و پرورش برای حفظ قرآن آن‌گونه که باید دلسوزی نمی‌کند. بنده نمی‌گویم که آن‌ها افراد متدین و مذهبی نیستند چرا افراد مذهبی در آموزش و پرورش فعال هستند ولی اگر خودشان حفظ عمومی را تجربه کرده باشند برای این بحث بیشتر دل می‌سوزانند و بودجه اختصاص می‌دهند. ما چون خود عامل به قرآن نیستیم خیلی دل نمی‌سوزانیم. باید از ظرفیت فضای مجازی بهره برد و به حفظ قرآن بپردازیم. چقدر از فضای بزرگ آموزش و پرورش و یا رسانه ملی در اختیار حفظ قرآن است؟ اکثر کارهای ما در راستای امور قرآنی، شعاری است.

این استاد حفظ یادآور شد: ما یک سری از کارها را در امور قرآنی به صورت محرکی انجام می‌دهیم مثل برپایی مسابقه. هر سال مسابقات قرآنی را برپا می کنیم و قاریان ما چه در داخل و چه در خارج رتبه‌های ممتاز را کسب می‌کنند ولی این رویکرد کافی نیست ما حتی در برپایی مسابقات قرآنی باید رویکرد خود را تغییر بدهیم. ما منکر مسابقات نیستیم ولی روش آن را باید تغییر بدهیم. باید به نوعی عمل کنیم که افراد خود طعم حفظ قرآن را بچشند و پس از آن در مسابقات شرکت کنند.

سیف افزود: مسابقات اوقاف یا آموزش و پرورش فقط در سطح بالا به صورت اختصاصی و فراگیر برگزار می‌شود حال آن‌که باید از همان ابتدای دوران کودکی افرادی که در مسابقات شرکت می‌کنند را جدی بگیریم. مسابقات قرآنی محکمه نیست که طرف نمره بگیرد یا نگیرد. ما باید مسابقات قرآنی را به صورت جشنواره‌ای برگزار کنیم و به نوعی در مسابقات عمل کنیم که حالت عمومی و تخصصی داشته باشد. ما برای مراحل تخصصی قرآن برنامه داریم ولی برای مراحل عمومی آن هیچ برنامه‌ای ارائه نمی‌دهیم.

این استاد دانشگاه حفظ افزود: همه ما انسان‌ها طمع بهشت را داریم ولی بنده خوب آن است که فقط برای رضای الهی کاری می‌کند. تشویق و جایزه هم در مسابقات قرآنی خوب است ولی در مسابقات قرآنی ما باید به صورت هدفمند حرکت کنیم و مسابقات باید معنادار و اثربخش باشند.

وی در ادامه با اشاره به روش‌های حفظ قرآن گفت: برای اینکه حفظ قرآن به صورت عمومی در جامعه ترویج پیدا کند آموزش‌ها را باید سطح‌بندی کنیم، چه قرائت‌ها و چه درک و مفاهیم آیات قرآنی را. حفظ قرآن را همان گونه که در ابتدا گفتم باید آسان بگیریم. قبلا در رسانه ملی و در سراسر کشور این همه محافل عظیم قرآنی نبود ولی با برنامه‌هایی که ارائه شد کم کم محافل قرآنی گسترده شد. باید به نوعی رفتار کنیم که فهم و درک قرآن هم در جامعه ترویج پیدا کند و محافلی هم برای فهم قرآن برپا شود.

این استاد حفظ یادآور شد: ما در بین سریال‌ها تبلیغات غیرمفید پخش می‌کنیم ولی چرا تبلیغات قرآنی را در دستور کار رسانه‌ ملی قرار ندهیم. همچنین ما می‌توانیم با سریال‌های قرآنی حفظ موضوعی قرآن را داشته باشیم و بعد از حفظ قرآن به سراغ حفظ احادیث و دعاها بپردازیم. ما برای حفظ قرآن و ترویج مفاهیم قرآنی باید جریان سازی اجتماعی داشته باشیم. دولت باید پرداختن به قرآن را وظیفه خود بداند و پس از دولت مردم هم جریان سازی اجتماعی قرآنی را در اولویت قرار دهند.

در ادامه این نشست تخصصی، نباتی کارشناس آموزش قرآن گفت: بهتر است برای برنامه‌های قرآنی ابتدا یک طرح را به صورت آزمایشی اجرا کنیم و بعد از آن هزینه‌ای برای آن طرح درنظر بگیریم نه اینکه یک سال با بودجه کلان یک طرحی را اجرا کنیم و سال بعد از آن طرح هیچ اثری نباشد.

انتهای پیام