مناظره کمالی و محبیان درباره «گفتمان سیاسی احزاب در حوزه نقد قوه مجریه»

حسین کمالی و امیر محبیان درباره «گفتمان سیاسی احزاب در حوزه نقد قوه مجریه» با یکدیگر به مناظره پرداختند.

به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،حسین کمالی در این مناظره که در رادیو گفتگو برگزار شد به پارامترهای نقادی یک دستگاه سیاسی اشاره کرد و گفت: اگر نقد جامعه یا مسئولان را در دستور کار قرار دهیم و عملکرد خودمان را ارزیابی کنیم شاید بسیاری اشتباهات را در آینده تکرار نکنیم.

این عضو حزب اسلامی کار تکرار اشتباهات را منجر به قرار گرفتن جامعه در شرایطی نامناسب توصیف کرد و گفت: در جامعه ما بحث نقد جایگاه خود را پیدا نکرده و اگر نظرات یک فرد را مورد نقد قرار دهیم، به او برخواهد خورد.

در ادامه امیر محبیان ضمن تایید اظهارات دیگر مهمان برنامه نقد را بعنوان یک پروسه فرهنگی خواند و گفت که اگر اینگونه نشود، نقد بعنوان نوعی انتقام خواهد بود که پرونده آن فورا بسته می شود.

مؤسس حزب نواندیشان ایران اسلامی نقد را همچون "امر به معروف و نهی از منکر" دارای روش‌هایی خاص دانست و گفت: با تندخویی نمی‌توان نقد را به نتیجه رساند و نقد بعنوان اصلاح یک روش و باور یا عقیده، باید مورد پذیرش طرف مقابل باشد.

در ادامه بحث مجری برنامه از کمالی خواست به تشریح مصداقی در حوزه موضوع برنامه بپردازد و وی در این راستا به گردش نخبگانی در دولت‌های مختلف اشاره کرد.

وی گفت: «هر دولتی که سر کار می‌آید، از طرف مقابل احساس کینه توزی می‌کند؛ یعنی یک گروه نقادان بدخواه هستند که دولت را مورد نقد مغرضانه قرار می دهند.

کمالی تاکید کرد که مخالفت با برنامه، اندیشه و عملکرد در چارچوب عداوت تفسیر و معنا نمی شود و افزود: ما این هنجار را نداریم که یک موضوع را مورد بحث و اشکال گیری قرار دهیم؛ ضمن اینکه برخی دوستان از اشکال گیری ناراضی هستند.

این عضو حزب اسلامی کار چنین رویکردی را منجر به دوری از شراکت در عقل جمعی دانست و این مسئله را بعنوان یکی از علائم توسعه نیافتگی (سیاسی) مطرح کرد.

محبیان نیز در ادامه، نقد قوه مجریه را زیر مجموعه نقد قدرت معنا کرد و گفت: اگر قدرتی را نقد کنیم، ابتدا باید بدانیم در جامعه‌ای که توسعه نیافته است، باید هزینه نقد را پایین آوریم.

مؤسس حزب نواندیشان ایران اسلامی نقد قوه مجریه در کشورمان را با دشواری‌هایی روبرو دانست و افزود: لازمه نقد تا حدودی به استقلال مالی بستگی دارد؛ بنابراین هرچه مردم مستقل‌تر باشند و دولت احساس کند در روند اداره محتاج مردم است، ملت حکم کارفرما را پیدا می‌کند.

محبیان تصریح کرد: دولت‌هایی که به درآمد نفت وابسته هستند، حتی اگر از اعتراض مردم هراس نداشته باشند، توجه نیز نخواهند کرد.

وی با طرح این موضوع که دولت باید هویت بخش یا مسئول هویت مردم باشد، اظهار کرد: دولتی که احساس استقلال مالی کرده و از موضع بالا با مردم برخورد می‌کند، سعی دارد مردم را آنطور که می‌خواهد، شکل دهد و نقد را نمی پذیرد.

محبیان ادامه داد: اگر دولت استقلال فکری را به رسمیت نشناسد، به آن تفکر توجهی نخواهد کرد و نقد نیز معنا پیدا نمی کند.

وی گفت: انقلاب اسلامی شجاعتی را به مردم ارائه کرد که موضع انتقادی داشته باشند و انقلاب یک انتقاد منفجر شده است؛ لذا هر کس انقلابی‌تر است قدرت پذیرش نقد بالاتری دارد چون می خواهد جامعه را اصلاح کند.

کمالی نیز در تکمیل اظهارات دیگر مهمان برنامه به اهمیت رابطه دولت-ملت اشاره کرد و افزود: دولت تسهیل دار یا رانتی احساس بی نیازی به مردم دارد؛ مثل دولت عربستان که تنها با مجموعه چاه‌های نفت و امکانات سر و کار دارد.

وی با انتقاد از مالکیت دولت‌ها بر نفت، اظهار کرد: «نفت ما متعلق به مردم است و اگر اینگونه باشد، دولت بعنوان مدیر شناخته می‌شود. در این راستا نقد کردن بخشی از حقوق ذاتی مردم محسوب می‌شود.

کمالی کناره گیری مردم از این حوزه را موجب دوری دولت از پاسخ گویی عنوان کرد و گفت: در جامعه این ارزش شکل نگرفته و در این راستا جامعه باید مورد بازنگری قرار گیرد.

محبیان، حاکم در فرهنگ شیعی را به مثابه حکیم تلقی کرد و در این باره گفت: حکیم سعی می کند کمال را ایجاد کند؛ لذا وقتی حاکم و مردم به تنهایی دیده نشوند، طبقات اجتماعی پدید می آید و نهادهایی وظیفه انتقال مطالبات مردمی به حاکمان را بدست می گیرند.

وی نخبگان یا احزاب را بوجود آورنده این نهادهای واسط خواند و افزود: احزاب باید این رابطه را سامان‌مند کنند که مطالبات مردمی را واقع گرایانه کرده و به حکومت انتقال می دهند.

محبیان فقدان احزاب و عدم رسمیت یافتن آن‌ها را از جمله اشکالات حوزه نقد سیاسی عنوان کرد و گفت: «ممکن است انتقاد مردم کارشناسی نباشد و چون به راحتی شنیده نمی‌شود، این نقدها به شکل غرغرهای کوچک و جمعی استخراج می‌شود.

کمالی در ادامه سخنان محبیان بر این نکته تاکید کرد که احزاب باید با برنامه‌هایشان شناخته شوند و تصریح کرد: مردم باید به این برنامه علاقمندی نشان داده و بدان رأی دهند. دولت باید این برنامه را اجرا کند که اگر بخوبی اجرا نشود، به گروه مقابل اعتماد خواهد شد.

این عضو حزب اسلامی کار با انتقاد از عملکرد واکاوانه احزاب در قبال اشکالات حزب رقیب، اظهار کرد: آرزو می کنم اصولگرایان بیش از پیش یه یکدیگر نزدیک شوند و برنامه‌ای جامع و واحد را ارائه دهند که به اقبال عمومی برسد.

کمالی با بیان اینکه حتی مجادله نیازمند زبانی خوش و دیالکتیک است، گفت: گاه نوع گفت‌وگوها به صورتی است که کاری جمعی را می طلبد؛ مثل بحثی که در خانه احزاب طی چند سال پیش مطرح بود و گروه‌ها تلاش می کردند یکدیگر را بیرون کنند.

محبیان نیز چنین مشکلاتی را ناشی از رواج فرهنگ مبتنی بر خدشه امنیتی دانست و افزود: از این رو با تضعیف هر جریان، میان حزب رقیب اختلاف می‌افتد که حاصل تقابل با دیگران است.

مؤسس حزب نواندیشان ایران اسلامی نقادی فردی را موجب بروز اشکال و عدم رسیدن به نتیجه عنوان کرد و در این راستا نقش رسانه را بسیار پررنگ توصیف کرد.

محبیان گفت: این نقدها باید در بلندگوی بزرگی بنام رسانه انعکاس یابد؛ بنابراین دولت و مجلس شنونده این نقد هستند و در اینجا مجلس حلقه واسط خواهد بود تا دولت را به چالش بکشد.

وی ادامه داد: دولت مجبور می‌شود در مجلس پاسخگو باشد و در می‌یابد که این مجلس متأثر از افکار عمومی است.

محبیان شکل گیری مدیریت افکار عمومی را دنباله این روند معرفی کرد و افزود: بر این اساس نخبگان جامعه هرچند قدرتی نداشته باشند، خواهند توانست با بیان دیدگاه‌ها، مدیریت افکار عمومی را در دست گیرند.

وی ملت پرسشگر را پیش زمینه ایجاد دولت پاسخگو دانست و گفت: مردم از طریق نمایندگان خود در مجلس از دولت پرسش می کنند که در ادامه اصلاح تاحدودی انجام خواهد شد.

محبیان در خصوص عدم جواب گیری نقد مردمی از سوی مسئولان گفت: سپهر سیاسی محل حل مسئله نیست و سیاست مداران بعد از طرح مسئله به فضایی داغ می‌رسند و در این خصوص رای می گیرند.

وی تبدیل مسائلی چون حوزه فرهنگی به سیاست را در این راستا غیرقابل اجرا دانست و افزود: مسئولان بیش از آنکه بخواهند نقد را پاسخ دهند، آن را از خود دفع می‌کنند. بنابراین جامعه در حوزه نقد را باید غیر سیاسی کرده و قفل دیگر مسائل را با کلید سیاست باز نکنیم.

انتهای پیام