ایده‌ای که باید پخته‌تر شود/ ۶ پرده با موسیقی و نمایش

به گزارش خبرنگار مهر، کنسرت پرفورمنس «تهمورس و ما» با موسیقی و طراحی هنری تهمورس پورناظری نوازنده و آهنگساز پرکار این ماه های موسیقی در حالی دوشنبه شب دوم شهریور ماه میزبان علاقه مندان موسیقی در تالار وحدت بود که وی و نوازندگان گروهش تلاش کردند با ایده ای کمتر تجربه شده در موسیقی ایرانی، شکل و شمایلی متفاوت از اجراهای زنده موسیقایی را به مخاطبان ارائه دهند، برنامه ای که این بار به مدد طراحی نور رضا حیدری از طراحان نور فعال حوزه تئاتر و البته کارگردانی هنری رضا موسوی که سابقه چند ساله ای در حوزه عکاسی آثار نمایشی و موسیقایی دارد شکلی متفاوت از کنسرت های زنده موسیقی را به مخاطبان عرضه کرد.

این تجربه موسیقایی که به گفته تهمورس پورناظری در نشست خبری، دربرگیرنده فضایی شخصی از درونیات این آهنگساز و نوازنده است در شش پرده و با ترکیب سازی متفاوت و مشتق از سازهای غربی و ایرانی متشکل از سازهای کوبه ای، ویولن، پیانو، ویولنسل، کنترباس، گیتارباس، دودوک، کلارینت، سرنا، تار، سه تار، تنبور و دو تار برای مخاطبان اجرا شد، تجربه ای که فارغ از خوب و یا بد بودن آن که به عهده کارشناسان است، در فضایی نامناسب به لحاظ صدابرداری به تماشاگران عرضه شد.

پورناظری در بروشور کنسرت پرفورمنس «تهمورس و ما» که در شب دوم از حضور مهمانان ویژه ای چون کیخسرو پورناظری، حمیدرضا نوربخش، بهرام جمالی، داود گنجه ای و تعدادی دیگر بهره‌مند شد، نوشته بود: «در واپسین دم که فروغ آغازین نغمه در دل و جان به نقش می نشیند، به راستی همان گاهی است که «تو» ای «همیشه بود هست جاوید» آفرینشت را در من به تکرار می نشینی و من که از «تو» ام در آن گاه که نغمه هایم را ستایشگرانه می شنوم، نیست جز این که «تو» را می ستایم. ای همه «تو» مهربانم امشب من و ما برآنیم تا در پس این روزگار دود و آهن، آنچه «او» ارزانیمان داشته، تو را به جهان مهر و دلدادگی میزبان باشیم.»

آنچه تهمورس پورناظری و نواگران کنسرت «تهمورس و ما» به مخاطبان در این چند پرده نمایشی گونه به مخاطبان نشان دادند روایتی از موسیقی سماع گران قونیه، موسیقی خانقاهی، موسیقی مناطق کردنشین و گونه های دیگری که خانواده پورناظری در کنسرت های قبلی آن را تجربه کردند، بود.

فضایی که تهمورس در کانون این توجه قرار داشت و تلاش کرد این بار با استفاده از هنرمندان عرصه تئاتر از جمله توماج دانش بهزادی، رضا موسوی و رضا حیدری اثری در قالب «هنر اجرا» یا همان به اصطلاح پرفورمنس را وارد عرصه موسیقی کند، تجربه ای که اگر چه در ایران طی سال‌های اخیر به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد و در نوع خود حرکتی ستایش انگیز است، اما می طلبد که با دقت بیشتر روی عناصر پایه ای چون زمان، مکان و بدن اجراکننده به اجرای آن فکر کرد.

«شب، وقتی تو در خوابی، طلوع و در آستانه» در پرده اول، «سمرقندهار» در پرده دوم، «از ارس تا هامون – رخس باران» در پرده سوم، «مطرب خوش نوا» در پرده چهارم، «مردی که نه می گفت» در پرده پنجم و «بال در بال» در پرده ششم آثاری بودند که با بهره گیری از اشعار بزرگانی چون ابوسعید ابوالخیر، مولانا، سیاوش کسرایی و تعدادی از اشعار محلی منطقه کردستان برای تماشاگران اجرا شدند.

کارگردان هنری اثر تلاش کرده بود نسبت به حال و هوا و محتوای هر یک از آثار، میزانسن هایی را برای نوازندگان طراحی کند. البته به دلیل ناآشنایی تعدادی از نوازندگان به فضای جدید در مقاطعی از کار حس سردرگمی در آنها پدید آمد. ضمن اینکه ایجاد یک فاصله طولانی میان اجرای هر یک از پرده ها که موجب بر هم ریزی تمرکز تماشاگران و صحبت کردن با یکدیگر می شد از نقطه ضعف عمده کنسرت شب گذشته بود که تهورس پورناظری و یارانش باید در اجراهای بعدی تمهیدی برای آن بیندیشند.

یکی از نکات جالب توجه کنسرت نیز که برای تماشاگران هم جالب توجه بود، خوانندگی تهمورس پورناظری در مقاطعی از کنسرت بود. فضایی که بهتر است این نوازنده و آهنگساز روی آن بیشتر کار کند تا توانایی خود را در این زمینه بالاتر برد و البته بهتر است عمده تمرکز خود را روی مقولات تخصصی خود از جمله نوازندگی و آهنگسازی که در آنها به موفقیت های خوبی دست یافته معطوف کند.

در حوزه سازی کنسرت نیز اگر چه صدابرداری تالار وحدت به روح و محتوای کنسرت آسیب زیادی وارد کرده بود اما حضور حسین رضایی نیا نوازنده سازهای کوبه ای، تینا جامه گرمی نوازنده ویولن و پیانو، نگار نوراد نوازنده ویولنسل، آتنا اشتیاقی ویولنسل و کنترباس، آرین کشیشی نوازنده گیتارباس و کنترباس، آرشاک ساهاکیان نوازنده دودوک، کلارینت و سرنا علاوه بر نمایش ترکیبی جدید از یک آنسامبل متفاوت موسیقایی شخصیت دیگری از این نوازندگان را به مخاطبانی نشان داد که آنها را در اجراهای ارکسترال و همیشگی آثار موسیقایی دیده بودند.

تهمورس پورناظری موسیقی و طراح هنری، رضا موسوی کارگردان هنری، توماج دانش بهزادی صحنه گردان، امیرحسین حسنی نیا سماع گر، آرش فصیح دستیار کارگردان، علیرضا عزیزیان مدیر صحنه، رضا حیدری طراح نور، حسین مقدم صدا بردار، سید مصطفی طباطبایی نسب دکوراتور، ترانه جامه گرمی منشی صحنه، پادینا موحد مدیر برنامه، سما بابایی مدیر روابط عمومی، شیما عباچی مدیر اجرایی، طرلان لطفی زاده گرافیست عوامل اجرایی کنسرت پرفورمنس «تهمورس و ما» بودند.