خط و نشان «موو آن» برای مخالفان توافق هسته ای در آمریکا

خبرگزاری مهر ـ گروه بین الملل: این روزها در پی تکاپوی کاخ سفید برای گرفتن تایید توافق هسته ای با ایران از دو مجلس کنگره و سنا، تحرکات گروهی موسوم به «موو آن» ـ move on ـ بیش از هر زمان دیگری در معادلات سیاست خارجی آمریکا جلب توجه می کند.

 حمایت از توافق هسته ای با ایران و ابراز مخالفت صریح و علنی با مخالفان توافق در آمریکا و سرزمین های اشغالی کارویژه اصلی این گروه است.

 در ماه مارس سال ۲۰۱۵ میلادی، زمانی که بنیامین نتانیاهو به دعوت «جان بینر» رئیس مجلس نمایندگان و از اصلی ترین مخالفان توافق نهایی با ایران در کنگره به سخنرانی پرداخت، گروه «موو آن» با صدور بیانیه ای با ۱۰۱۱ امضا اعلام کرد: «توافق نهایی با ایران هم اکنون در دسترس است پس نباید اجازه داد نتانیاهو و همراهانش این توافق را آن هم در حالی که هنوز متولد نشده است به شکست بکشانند.»

بیشترین تمرکز گروه «موو آن» در حین مذاکرات هسته ای ایران و اعضای ۱+۵، هشدار به کنگره بر سر وضع تحریم های جدید علیه ایران بود.

سناتورهایی مانند «جان مک کین»، «لیندسی گراهام» و «باب منندز» اصرار داشتند که تحریم های تازه ای علیه برنامه هسته ای ایران وضع شود، تحریم هایی که در امتداد همان تحریم های قبلی وضع شده از سوی ایالات متحده تعریف شده و منجر به بر هم زدن توافق موقت ژنو با ایران گردد.

در آن زمان گروه «موو آن» دست به یارگیری گسترده ای در بین اساتید دانشگاه، افراد صاحب نفوذ در شبکه های اجتماعی، سرمایه گذاران ایرانی مقیم آمریکا و... زد تا بتواند افکار عمومی آمریکا را نسبت به خطرات ناشی از بر هم زدن توافق نهایی با ایران آگاه نماید. گروه موو آن در آن برهه زمانی موفق عمل کرد و توانست در کنار کاخ سفید و نهادهای رسمی آمریکا، نقش مهمی در مهار کنگره جهت وضع تحریم های بیشتر ایفا کند.

هم اکنون گروه «موو آن» ارتباط مستقیمی با حزب دموکرات، کاخ سفید و لابی «جی استریت» ـ که یک لابی لیبرال یهودی حامی توافق هسته ای با ایران است ـ دارد و فعالیت های آن پس از قرائت بیانیه لوزان در فروردین ماه و متعاقبا جمع بندی مذاکرات هسته ای در تیرماه امسال، وارد فاز تازه ای شده است.

روزنامه «واشنگتن پست» در بخشی از گزارش خود درباره این گروه می نویسد: «کار «موو آن»، لابی گری و مدیریت افکار عمومی آمریکا به سود توافق هسته ای با ایران است. این گروه در صدد حفظ توافق هسته ای با ایران در فضای عمومی آمریکاست.»

بر این اساس و با توجه به بیانیه های صادر شده از سوی اعضای این گروه، می توان اهداف آنها را در برهه فعلی به شرح زیر اعلام  کرد:

الف) اعمال فشار بر کنگره آمریکا جهت تصویب توافق نهایی با ایران

ب) افزایش هزینه برهم زدن توافق نهایی به ضرر جمهوری خواهان آمریکا

ج) مهار بازی نتانیاهو و لابی «آیپک» در مسیر مخالفت با توافق نهایی

د) ایزوله کردن دموکرات های مخالف توافق هسته ای با ایران

ه) برگزاری میتینگ ها و تظاهرات های گسترده در حمایت از توافق هسته ای با ایران

و) هشدار نسبت به وقوع جنگ جدید در صورت عدم رسیدن به توافق نهایی با ایران

در این میان، یکی از اصلی ترین مواضع اتخاذ شده از سوی گروه «موو آن» اعلام عدم حمایت مالی از «چاک شامر» سناتور حزب دموکرات و یکی از مخالفان توافق هسته ای با ایران است.

در کمپین های انتخاباتی، حمایت مالی دو حزب دموکرات و جمهوری خواه از نامزدهایشان اهمیت زیادی در انتخاب دوباره آنها در سنا یا مجلس نمایندگان دارد. به عبارت بهتر، اعلام عدم حمایت «موو آن» از نامزدهای مخالف توافق هسته ای با ایران نقش مهمی در بازدارندگی برخی سناتورهای دموکرات در اعلام نظر منفی در قبال توافق نهایی با ایران دارد.

در این میان گروه «موو آن» از سناتورها و اعضای مجلس نمایندگان حزب دموکرات خواسته است ضمن مشخص کردن رای نهایی خود در قبال توافق نهایی با ایران، مسئولیت های ناشی از رای منفی خود نسبت به این توافق و ایزوله شدن در حزب دموکرات را بپذیرند.

پیامهای  «موو آن» در سایت این گروه  به نشانی http://petitions.moveon.org منتشر می شود. در یکی از آخرین پیام های این گروه امده است: «جناح راست ایدئولوگ ـ جمهوری خواهان افراطی و نومحافظه کاران ـ قصد دارند با بر هم زدن توافق هسته ای با ایران ما را به سوی جنگ تازه ای بکشانند. ما به شما سیاستمداران آمریکایی و مردم این کشور توصیه می کنیم که با حمایت از توافق هسته ای مانع از وقوع جنگی تازه در خاورمیانه شوید.»

بدون شک طی روزهای آتی گروه «موو آن» نقش پررنگ تری در معادلات سیاست خارجی آمریکا پیدا خواهد کرد و با برگزاری تظاهرات هایی که این گروه در حمایت از توافق هسته ای با ایران ترتیب خواهد داد، بر تعداد اعضا و هواداران آن به صورت تصاعدی افزوده خواهد شد. البته این فعالیت و عضو گیری ممکن است به موضوع هسته ای ایران محدود نماند و دیگر موضوعات و حوزه های سیاست خارجی آمریکا را نیز در بر بگیرد.