نگارش 70 کتاب حاصل پژوهش ابوالمعالی کلباسی

یکی از بزرگ‌ترین عالمان قرن 13 هجری قمری میرزا ابوالمعالی کلباسی است که در طول بیش از شش دهه از زندگی‌اش 70 رساله و کتاب به نگارش درآورد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان، "میرزا ابوالمعالی کلباسی" فرزند علامه حاج محمّدابراهیم کلباسی از استادان آیت‌الله بروجردی، در اصفهان بوده است. استاد فقید علامه تهرانی در "اعلام الشیعه " از وی به این گونه نام می‌برد و یاد می‌کند: " میرزا ابوالمعالی کلباسی اصفهانی فرزند شیخ ابراهیم کلباسی اصفهانی دانشمندی بزرگوار و مجتهدی بزرگ و مصنفی خبیر بوده است. او در ماه شعبان 1247 در اصفهان متولد شد، و در آنجا نزد سید محمدبن عبدالصمد شهشهانی و سید حسن مدرس اصفهانی و دیگران تحصیل کرد تا به مقام والایی رسید. از نشانه‌های فضل و اجتهاد او رسائل پانزده گانه در علم اصول فقه است که همگی چاپ شده است."

مجاهدت در علم، ابوالمعالی را به ضعف قلب مبتلا کرد

میرزا ابوالمعالی کلباسی عالمِ محقّق، مدقّق، از فقها و علمایی که در تقوی و علم بی ‏نظیر بوده است. چنانکه نقل است در همه اوقات به تفکّر و نوشتن مشغول بود. حتّی اگر در حمام به یک مسئله‏ علمی می‌رسید، به رختکن آمده آن را می‌نوشت و دوباره به حمام برمی‌‏گشت، تا آنکه از زیادی تفکر و مطالعه به خصوص در علم اصول، به ضعف قلب مبتلا شد و تا آخر به این درد مبتلا بود.

وی حدود هفتاد کتاب و رساله در موضوعات فقهی، اصولی، رجالی و... دارد که برخی از آن‌ها به چاپ رسیده است. از آن جمله "رساله در استشفا"درباره تُربت حضرت سیّدالشهدا (ع) است که تاریخ نگارش این رساله را 1258هجری قمری ذکر کرده‏‌اند. اگر این تاریخ صحیح باشد کتاب را به سن 11 ‏سالگی و در زمان پدر تألیف و چاپ کرده است.

هم‌چنین "رساله در کیفیت زیارت عاشورا"، "مجموعه‏ الرسایل" شامل 15 رساله در موضوعات فقهی، اصولی، رجالی؛ " بشارات در علم اصول" در سه جلد و رساله‏‌های متعدّد دیگر را می‌توان نام برد.

میرزا ابوالمعالی شاگردانش را بر خود مقدم می‌داشت

وی در نماز تعقیبات را با تأکید بسیار اقامه می‏‌کرد. بسیار اتفاق می‌‏افتاد که بعد از نماز مغرب و عشا به تعقیب و زیارت و سجده می‌پرداخت. بعد از نماز صبح تا دو ساعت بعد از آفتاب مشغول به تعقیبات بود. به سادات فوق‏‌العاده احترام می‌گذاشت و حتی شاگرد خود را هنگام داخل و خارج شدن از منزل بر خود مقدم می‌‏داشت.

شیخ عبدالکریم گزی می‌‏نویسد: "نقل است که مجلس آن مرحوم، مصداق حدیث حواریین و عیسی ‏علیه السلام بود که عرض کردند: با که مجالست کنیم؟ پیامبر فرمودند: با کسی که دیدار او، شما را به یاد خدا اندازد، گفتار او در علم شما افزاید، کردار او شما را مایل به آخرت نماید".

مشهور است هرکس سر قبر آقا میرزا ابوالمعالی برود و 40 بار سوره‏ حمد بخواند به حاجت و مطلبش می‌رسد. مرحوم آیت‏اللّه صافی نقل کرده‏‌اند که حاج آقا منیر احمدآبادی قرض زیادی داشت که از پرداخت آن ناتوان بود. از این رو به تخت فولاد سر قبر مرحوم ابوالمعالی می‌‏رود و برای ادای دینش آنجا توسّل پیدا می‌کند و ختمی برمی‌دارد. پس از مدّتی می‌‏بیند که درشکه‌‏ای درب تکیه ایستاد و وی را سوار نمود و نزد حاجی ابراهیم ملک التجّار( از ثروتمندان نیکوکار اصفهان) برد. آن مرد تاجر قرض وی را پرداخت کرد. حاج آقا منیر می‌پرسد که چگونه از مشکل من مطلع شدی؟ گفت: هرگز عادت به خواب قبل از ظهر نداشتم، امروز ناگهان خوابم گرفت. در خواب ابوالمعالی به من گفت:"حاج آقا منیر بدهکاری دارد و سر قبر من آمده توسل جسته است. قرض او را ادا کن".

میرزا ابوالمعالی کلباسی در روز چهارشنبه سال 1315 قمری وفات یافت و در آرامگاه تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد. فرزند او میرزا ابوالهدی، کتابی به نام "البدر التمام" در شرح حال پدر بزرگوارش تألیف کرده است.

تکیه ابوالمعالی به شکل هشت ضلعی معمول دوره قاجار

تکیه ابوالمعالی کلباسی مربوط به دوره قاجاری بعد از مرگ این عالم توسط میرزا احمد ملا باشی، داماد میرزا ابوالمعالی به سبک معمول دوره قاجاری به شکل هشت ضلعی ایجاد شد.

از لحاظ معماری مانند سایر بقعه‌های تخت فولاد است، با این تفاوت که در ساخت پنجره‌های شبکه‌ای آجری آن نهایت زیبایی و ظرافت به کار گرفته شده است. پس از وفات میرزا ابوالمعالی پیکر او در نزدیکی قبر جد بزرگوارش حاج محمد حسن کلباسی(مدفون در تکیه خواجویی) دفن کردند.

کمی پایین‌تر از این تکیه به سمت تکیه ملک یک محدوده کوچکی قرار داشت که در آن مقبره چند تن از سادات بزرگوار رضوی قرار داشت که از علمای برجسته روزگار خویش بودند.

تکیه ابوالمعالی از جنوب به تکیه ملا اسماعیل خواجویی با فاصله کوچه "لسان الارض" و از غرب با تکیه جهانگیرخان قشقایی محدود می‌شود.

انتهای پیام