نخبگان و توافق پایدار

منطق گفتگو وادادگی و تسلیم نیست که اساس آن رعایت حقوق طرفین و استدلال و درک پیام متقابل است.
حالا وقت عمل است . در این سالها برخی فراتر از موازین و قوانین کشور، فرهنگ تن پروری و کاهلی را با رفتار و کردار خود ترویج و تبلیغ کردند و به مقام و موقعیت های ویژه نیز دست یافتند نارواست اگر این روند ادامه یابد و فرزندان مردم بخصوص طبقه محروم و متوسط جامعه از امکانات جدید محروم شوند.
در این خصوص بنظر می رسد بایستی در حوزه قانون گذاری و مدیریت شهری تحولاتی صورت گیرد. نخست اصل شایسته سالاری و تخصص گرایی است که در عمل باید ملاک قرار گیرد. دوم وضع قوانین مناسب در سطح کشور و شهر است که توسط مجلس و شوراهای شهر می تواند انجام شود.
به گونه ای که کسانی مورد حمایت واقع شوند که اهل " کار " و " تولید " باشند نه واسطه گری و دلالی
سومین نکته نظارت و کنترل بر چگونگی اخذ عوارض و مالیات است که بایستی از مرفهین پر مصرف ، به نحو مناسب ستانده و به محرومین داده شود که در برخی کشورها از آن بعنوان مالیات منفی یاد می شود . یعنی کسانی نه فقط نباید مالیات بدهند که بایستی به آنها مالیات تعلق گیرد. روشن است اینهمه در صورتی میسر است که کار به کاردان سپرده شود و " مدیریت " ؛ دانش تلقی گردد.