تهدید، چگونه فرصت شد

تا همان کسانی که با سناریویی دروغین، فعالیتهای هسته ای ایران را «تهدیدی برای امنیت بین الملل» جلوه دادند، پای برگه ای را امضا کنند که حقوق هسته ای ملت ایران در همه ابعاد را عملا به رسمیت می شناسد. تا همان کسانی که زبان به گستاخی و تهدید می گشودند، در سخنرانی رسمی اعتراف کنند که تهدید ایران نه ممکن است و نه مطلوب. تا همان کسانی که با تهمت و بهانه، تحریم های ظالمانه علیه ملت ما تصویب کردند، شیشه عمر همین تحریم ها را بدست خود بشکنند. تا همان کسانی که در شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه های غیر حقوقی متعدد علیه ایرانِ عزیز تصویب کردند، خود در همان شورای امنیت قطعنامه ای بنگارند که آنها را لغو و بی اثر می کند. تا همان کسانی که با زد و بند های منطقه ای و ترویج ایران هراسی، کشورمان را تهدید ملت های منطقه معرفی می کردند، امروز از نقش سازنده ایران در صلح و امنیت منطقه بگویند. و البته این فهرست طولانی است.

دوم. رییس جمهوری اسلامی ایران در مراسم تحلیف خود، عملیاتی کردن راهبرد رهبری را سرلوحه این «تدبیر» دانست: «ایران، بهای سنگینی برای استقلال خود پرداخت کرده و همچنان برای عزت و سربلندی خود ارزش فراوانی قائل است. ملتی را که با برخورداری از انسجام ملی و با مشارکت گسترده و در کمال آرامش و امنیت در انتخابات شرکت می‌کند، نمی‌توان با تحریم به تسلیم واداشت و یا به جنگ تهدید کرد.
تعامل سازنده براساس احترام متقابل و منافع مشترک و از موضع برابر، مبنای روابط ما با سایر کشورها را تشکیل خواهد داد و بر این اساس، متناسب با رفتار و برخورد طرف‌های مقابل در جهت بهبود و ارتقاء روابط حرکت خواهیم کرد. به صراحت می گویم اگر پاسخ مناسب می خواهید، نه با زبان تحریم ،که با زبان تکریم با ایران سخن بگویید.»

سوم. دکتر روحانی اجرای این تدبیر، را به محمد جواد ظریف سپرد که نمای او برای مردم، نماد «امید» است. همراه با یار فداکاری چون دکتر صالحی و تیمی توانمند و همسان. مقام معظم رهبری او و یارانش را فرزند انقلاب و ملت، متدین، امین، غیور، مقاوم و اهل منطق خواندند.
دوست و دشمن هم وی را «دیپلمات درجه یک و قابل احترام» دانسته اند.
کاترین اشتون (مسوول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا) سال گذشته در حاشیه یکی از جلسات نشست مجمع عمومی سازمان ملل با چنین مضمونی به رییس جمهور تبریک گفت: «وزیر خارجه شما هنرمندانه همه طرفهای مذاکره کننده را به گفتگو مقید کرد و روند مذاکرات را با ابتکار خود چنان مدیریت نموده است که هیچیک از طرفین جرات ترک میز را ندارند.»
دیگر چهره غربی می گوید «ظریف به قدری بر سر تک تک کلمات متن توافق با وزرای غربی بحث و جدل دارد که تقریبا حوصله همه سررفته است.» و چشم در چشم حریف و با روحیه ای همیشه برتر، به میدان ها رفته است.
چرا که او و همراهانش نیک می دانند واژگانی که در متون این توافقات به کار می رود بار حقوقی دارد و می تواند در آینده ایران و ایرانیان موثر باشد.
با اینهمه باید گفت که ظریف، ظریف است؛ نه مصدق و نه امیر کبیر و... که همه فرزند ایرانند.
و در پایان؛
ایران البته از امروز، ایران دیگری است؛ اما این فرایند هنوز کامل نیست و راه ادامه دارد. همه ی تلاش دولت، اجرای منویات رهبر انقلاب بوده و هر چه بدست آمده نیز مرهون راهبری ایشان، ایستادگی و حمایت مردم و همدلی و همزبانی قوا، دستگاهها، نهادها و نخبگان است.
رییس حزب صهیونیستی هنگام توافق گفت: «سیاستهای ما در قبال ایران شکست خورد و تهران به هر آن چه می خواست از طریق مذاکرات رسید.»
درست گفت. استثنائا!