بایسته های دوران پساتوافق هسته ای/ دود سفید‌ کوبورگ را سیاه نکنیم

به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه رسالت در یادداشت صفحه نخست شماره سه شنبه خود نوشت:

سرانجام ایران و اعضای 1+5 به قله پایانی مذاکرات هسته ای رسیدند. پروسه مقاومت دوازده ساله هسته ای جمهوری اسلامی ایران در مقابل زیاده خواهی های غرب، منجر به حضور واشنگتن و متحدان آن پای میز مذاکره و برگزاری رایزنی های دیپلماتیک چند جانبه مستمر در نقاط مختلف دنیا شد. آنچه مسلم است اینکه مذاکرات وین آخرین قطعه از پازل مذاکرات هسته ای نخواهد بود.

دستگاه سیاست خارجی کشورمان باید فارغ از هر گونه هیجان و ذوق زدگی کاذب، خود را برای دبه در آوردنها و نیرنگهای هسته ای جدید کاخ سفید و کنگره آمریکا آماده کند. در جریان برگزاری مذاکرات هسته ای لوزان ذوق زدگی و هیجان غیر معقولی که برای مدتی کوتاه به جامعه تزریق شد، منجر به دبه کردن عینی طرف مقابل گردید.

طرف آمریکایی به گونه ای واضح در خصوص مواردی مانند «تعداد سانتریفیوژهای فردو»،«بازرسی های نامحدود زمانی و مکانی»، «حق تحقیق وتوسعه» و ...دبه کرد تا بر همگان اثبات نماید که شیطان هیچ گاه قابل اعتماد نیست. آنچه امروز پس از توافق هسته ای موضوعیت و اصالت دارد، اتخاذ گاردی بسته تر در مقابل آمریکا و دیگر اعضای 1+5 است. کار اصلی جمهوری اسلامی ایران و دستگاه سیاست خارجی کشورمان تازه از امروز آغاز خواهد شد.

امروز «نقطه پایان» مذاکرات هسته ای محسوب نمی شود، بلکه نقطه آغازی برای تحکیم بیشتر گارد بسته حقوقی و راهبردی ما در مقابل آمریکاست. هم اکنون با دشمنی مواجه هستیم که سوء سابقه بسیار بدی در زیر پا گذاشتن عهد و پیمانهای رسمی خود در نظام بین الملل دارد.دشمنی که نشان داده است در یک لحظه زیر همه قول و قرارها زده و با سوء تفسیر مفاد وتبصره های توافق نهایی، «همه چیز» را وارونه جلوه می دهد.یکی از مواردی که به هیچ عنوان نباید در دام آن اسیر شد، تقابل میان کنگره و کاخ سفید و رژیم صهیونیستی بر سر تایید توافق نهایی است.

باراک اوباما طی دو ماه  آتی سعی خواهد کرد در کنار عملیات روانی، حقوقی و سیاسی و رسانه ای علیه توافق هسته ای و وارونه نمایی آن به نفع منافع ملی آمریکا و به ضرر منافع ملی ایران، تلاش خود برای همراه کردن کنگره و رژِیم صهیونیستی جهت تایید توافق نهایی با ایران را به مثابه اقدامی فداکارانه و بزرگ منشانه جلوه دهد! مشابه این رفتار اوباما را طی ماههای اخیر بارها مشاهده کرده ایم .

اصلی ترین خطوط قرمز راهبردی ما در قبال توافق نهایی،«تمام شده دانستن مذاکرات هسته ای» اعتماد به آمریکا و دیگر اعضای 1+5 در خصوص اجرای توافق نهایی، قائل شدن وزن و نقشی اعتماد آمیز برای آژانس بین المللی انرژی اتمی و تبدیل کردن توافق هسته ای به نقطه ثقل راهبردی در سیاست خارجی کشورمان است. این خطوط قرمز راهبردی در کنار خطوط قرمز حقوقی ما تعریف می شود. تیم مذاکره کننده هسته ای انقلابی و زحمتکش کشورمان طی روزهای اخیر بر سر این موارد بحثهای مفصلی با طرف مقابل داشته اند.

آقای دکتر ظریف و همکاران ایشان در طول مذاکرات چندین بار به صورت مستقیم و غیر مستقیم از دبه کردن طرف مقابل نسبت به توافقات صورت گرفته سخن به میان آوردند. این خطوط قرمز باید در مقولاتی مانند بازرسی های آژانس، حق تحقیق و توسعه، رفع کامل و فوری تحریمها و ...به طور کامل در نظر گرفته شود. نکته بسیار  مهم تر اینکه طرف مقابل با وجود اعلام توافق نهایی، در عمل سعی خواهد کرد که تا حد امکان ساختار تحریمها علیه ایران را حفظ کند.

در این میان، رصد عملکرد وزارت خزانه داری ایالات متحده آمریکا و نهادهای رسمی مالی،اعتباری و بانکی اروپای واحد یک الزام محسوب می شود. نکته دیگر اینکه هم اکنون ما با «وعده لغو تحریمهای اقتصادی» مواجه هستیم نه «لغو عینی تحریمها». در اینجا ما با وعده هایی مواجه هستیم که تا عینیت یافتن کامل  آنها فاصله وجود دارد. لغو تحریمهای اقتصادی تنها نخستین و ابتدایی ترین گام ممکن محسوب می شود و در قبال  لغو تحریهای تسلیحاتی و دیگر تحریمها نیز باید بسیار هوشیار، جدی و مصمم بود. نباید اجازه داد در هیاهوی ناشی از وعده لغو تحریمهای اقتصادی، غرب نقشه شوم خود در خصوص کارشکنی در لغو مرحله ای باقی تحریمها را اجرا کند. 

در نهایت اینکه کار ما با اعضای 1+5 به تازگی آغاز شده است. مذاکرات وین، نقطه آشکارساز احساس نیاز واشنگتن به ایران قدرتمند بود. نقطه آشکارسازی که باید به صورتی هوشمندانه ،مدبرانه و به دور از هرگونه هیجان و واکنش احساسی از سوی دستگاه سیاست خارجی کشورمان هدایت شود.