افغانستان؛ نیروهای آمریکایی اشغالگرند یا اشغالگر به نظر می‌رسند؟!

"نیروهای آمریکایی مشخص است که برای مدتی نامعلوم دیگری در افغانستان خواهند بود. همین مساله ذهن را درگیر این سوال می‌کند: آیا آمریکا می‌تواند یک نیروی اشغالگر باشد بدون اینکه به آن به چشم اشغالگر نگاه شود؟"

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پایگاه تحلیلی کریستین ساینس مانیتور در گزارشی به بررسی حضور آمریکا در افغانستان پرداخته است:

«ماه گذشته انفجار بمبی که یک کاروان نظامی آمریکایی را در کابل هدف قرار داده بود جان بسیاری از شهروندان افغان را گرفت، در حالی که سربازان آمریکایی از آن جان سالم به در بردند. افغان‌ها برای کمک به هم وطنانشان تمام تلاش خود را کردند اما خشم خودشان را متوجه سربازی آمریکایی کردند که برای پراکنده کردن جمعیت به یک ماشین خالی تیراندازی کرد.

شایعات به شدت گسترش یافتند؛ شایعاتی که طی آن ادعا می‌شد این سرباز آمریکایی به سمت شهروندان غیر مسلح تیراندازی کرده است. در میان شعارهای "مرگ بر آمریکا" افغان‌ها و پرتاب سنگ‌ آنها، یکی از سربازان آمریکایی مجروح شد.

پس از فوران خشم افغان‌ها نسبت به آمریکایی‌ها، پنتاگون با انتشار گزارشی نتیجه گرفت که این سرباز کاملا براساس "خویشتنداری قابل تحسینی" دست به اقدام زده است. اما در این میان مساله دیگری همه خود را نشان داد که همواره برای آمریکایی‌ها یک چالش بوده است: آمریکایی‌ها در ذهن بسیاری از مردم افغانستان همیشه یک نیروی اشغالگر هستند. حتی با وجودی که واشنگتن تصمیم گرفته تعداد نیروهایش را در افغانستان کاهش دهد اکنون هزاران تن از سربازان آمریکایی هستند که بیش از 10 سال است در افغانستان به سر می‌برند.

با توجه به این مساله که ارتش آمریکا گویا قرار است برای مدت نامعلوم دیگری به حضور خود در افغانستان ادامه دهد این کشور با این حقیقت دست به گریبان خواهد بود: آیا آمریکا ممکن است به یک نیروی اشغالگر دائمی در افغانستان تبدیل شود بدون اینکه دیگر یک نیروی اشغالگر به نظر بیاید؟

ژنرال جوزف دانفورد طی سخنانش در مراسم پذیرش سمت رئیس آتی ستاد مشترک ارتش آمریکا به قانونگذاران گفت که معتقد است خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان باید براساس شرایط واقعی رخ دهد نه اینکه تنها تصمیمی روی تقویم باشد!

دانفورد در این باره گفت: تجربه من این است که گاهی به تصوری که دارید دست نخواهید یافت، اگر همه چیز را به زمان واگذار کنید. نمونه‌ای از این تصورات افغانستان است.

تصمیم آمریکا برای خارج کردن نیروهایش از افغانستان سال‌ها زمان می‌برد؛ در این میان چالش نیروهای آمریکایی در شناخته شدن به عنوان یک نیروی اشغالگر با چالش‌های استراتژیک این نیروها در سایر مناطقی جنگی متفاوت است و رویداد پیشین در خشم مردم نسبت به نیروهای آمریکایی نشان می‌دهد که این نیروها طی سال‌های حضور خود در جنگ افغانستان درس‌های مهمی را آموخته‌اند.

ژنرال جان آگوگلیا، فرمانده سابق مرکز آموزشی ضد شورش کابل در این باره می‌گوید: (در افغانستان) شما با نسلی از مردم مواجه‌اید که سواد ندارند و هرچه می‌آموزند از طریق ارتباط کلامی است. بنابراین اصلا دشوار نیست تا آنها را درباره وجود تئوری‌های توطئه آمیز قانع کنید.

تحقیقات پنتاگون همچنین نشان دادند که سربازان آمریکایی در حادثه ماه گذشته تنها دو گلوله هشدار شلیک کرده‌اند. نیروهای افغان در مقابل احتمالا گروهی بودند که به سمت جمعیت شلیک کرده‌اند؛ این قسمت از تحقیقات هنوز ادامه دارد.

مساله‌ای که در این میان وجود دارد تلاش و قصد نیروهای طالبان برای سوق دادن مردم به سمت کمپین‌های تبلیغاتی آنهاست که در آن‌ها نیروهای آمریکایی "متجاوزان اصلاح ناپذیر" شمرده می‌شوند.

به گفته آگوگلیا یک راه برای مقابله با این مساله، همکاری با شرکای سیاسی در دولت افغانستان است: برای مثال چه کسانی تمایل دارند بگویند نه، ما نیروهای آمریکایی را برای دلایل مشخصی در افغانستان داریم و به مردم بیاموزیم و توضیح دهیم که این دلایل چیست.

آگوگلیا در این باره می‌گوید، در گذشته و به ویژه در دوران ریاست جمهوری حامد کرزای که از منتقدان حضور نظامی آمریکا در افغانستان بود این اتفاق رخ نمی‌داد.

آگوگلیا در ادامه اظهاراتش با اشاره به راه‌های مقابله با این مساله می‌گوید: ترکیب شدن با مردم می‌تواند به حل این موضوع و تغییر نظر مردم نسبت به نیروهای آمریکایی کمک کند.

وی در این باره اظهار می‌کند: ترکیب شدن با مردم به آنها اجازه می‌دهد تا به نیروهای آمریکایی به چشم انسان نگاه کنند. این چیزی است که فرماندهان ارتش آمریکا عموما از آن خودداری می‌کنند. اکثر سربازان آمریکایی اجازه ترک پایگاه‌های خود را ندارند. آنها دلایل امنیتی و این مساله را که حضور آمریکایی‌ها به افغان‌ها یادآور نشود، عامل این تصمیم خود می‌دانند چرا که آنها تمایلی ندارند که به عنوان نیروهای اشغالگر شناخته شوند. همچنین این حتمال وجود دارد که نیروهای آمریکایی خارج از پایگاه‌های خود دست به اقدامات احمقانه بزنند.

آگوگلیا اعلام می‌کند، ترکیب شدن با مردم می‌تواند یک چاقوی دو لبه باشد: سربازان می‌توانند احمق باشند و دست به کارهای احمقانه بزنند اما شما باید به نیروهای خود اعتماد کنید.

وی می‌افزاید: سودهای این تصمیم بسیار بیشتر از خطرات آن است، این تصور وجود دارد که افغان‌ها به ما به چشم نیروهای اشغالگر نگاه می‌کنند اما اگر ما را این چنین ببینند که از خانواده‌های خود دور شده‌ایم درک خواهند کرد که همانند و هم اندازه آنها در خطریم و این می‌تواند تاثیر عمیقی داشته باشد.

به گفته آگوگلیا حتی خوب است اگر سربازان و نیروهای آمریکایی در اقتصاد محلی مشارکت داشته باشند چرا که این هم آنها را و هم دلارهایی را که آمریکا به عنوان کمک به افغانستان می‌دهد، قابل درک‌تر خواهد کرد.»

انتهای پیام