بروجردی: از میکونوس نام افراد برجسته نظام برای سوال و جواب مطرح است/مجلس مخالف پروتکل الحاقی است

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علاالدین بروجردی نماینده بروجرد و رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در میزگردی که امشب از شبکه یک سیما پخش شد، به تشریح دیدگاه های کمیسیون متبوع خود درباره مذاکرات هسته ای پرداخت و شاید برای اولین بار به صراحت، به کارشکنی عربستان در کنار رژیم صهیونیستی در مذاکرات پرداخت. بروجردی که در بخشی از این میزگرد نتوانست تحریم های اولیه و ثانویه وضع شده توسط آمریکا را به درستی تعریف کند، درباره دلیل بی اطلاعی خود از مذاکرات هسته ای، این نکته را گوشزد کرد: سرعت مذاکرات بسیار بالاست و نمی توان انتظار داشت ما در جریان آخرین مسایل باشیم.

در ادامه مشروح این گفتگو را می خوانید:

تلقی شما از وضعیت کنونی مذاکرات هسته ای چیست؟
ما در مقطع سال 1384 تصویب کردیم دولت به طور داوطلبانه پروتکل را بپذیرد. ما آن سال در موضع ضعف بودیم و الان در مقطع قدرت هستیم. تعبیر حکیمانه رهبر انقلاب درباره اینکه ما در مقطع نرمش قهرمانانه قرار داریم، باعث شد ما در این مصاف پیروز شویم. در عرصه مذاکرات، یک قهرمان به نام جمهوری اسلامی ایران حضور دارد که در این مصاف پیروز بوده. حضور وزرای خارجه 3 کشور اروپایی را از یاد نبردیم و این که درخواست کردیم 20 سانتریفیوژ ما فعال باشد و آنها گفتند ما 2 دستگاه هم اجازه نمی دهیم. الان هزاران سانتریفیوژ می چرخد که حاصل مقاومت و ایستادگی ملت است و این شعار، ادبیات سیاسی ما شده که انرژی هسته ای حق مسلم ماست. دانشمندان هسته ای نیز حق به گردن ما داشتند. با حمایتهای همه جانبه مقام معظم رهبری، این موضوع به عزم ملی، فراتر از اراده دولتها، تبدیل شد و شکل گرفت و این عزم ملی امروز می توانند ما را مجددا پیروز کند.

چقدر مجلس اشراف به جزئیات مذاکرات دارد؟
طبق قانون اساسی، رئیس مجلس عضو شورای عالی امنیت ملی است و همچنین عضو شورای عالی تصمیم گیری هسته ای هستند و در جریان جزئیات قرار می گیرند.

برخی نمایندگان می گویند اطلاع کافی ندارند. نظر شما چیست؟
تحولات آنقدر سریع است که تصور نمی کنم الان نسبت به نیم ساعت گذشته، اطلاع دقیقی وجود داشته باشد. انتقال مفاهیم محدود است. بنده عضو کمیته هسته ای هستم که حیطه محدودی در قدرت تصمیم گیری دارد و بیشتر کارشناسی است.

ولی حتی آقای کارخانه رئیس کمیته هسته ای ابراز نارضایتی می کرد که جزئیات را نمی دانیم؟
بعضا آقای دکتر ظریف مسایل را در کمیسیون یا صحن علنی مطرح می کند ولی تحولات لحظه ای است و طبیعی است ما بی اطلاع باشیم.

روند اطلاع رسانی برای مردم چطور است؟
آنجایی که بحث درباره تخصصی است طبیعتا ورود در آن، تخصص و دانش می خواهد. درباره زوایای ریز کارشناسی، به نظرم اینکه دکتر صالحی به تیم پیوست، یکی از دلایل این بود که متخصصان بین المللی ما اشراف لازم را درباره نکات فنی نداشتند. آمریکایی ها هم وزیر انرژی شان را آوردند. جمهوری اسلامی نیز دکتر صالحی را وارد میدان کرد. ریز این بحثها چیزی نیست که قابل طرح کردن و درک کردن باشد. منتهی شخصا معتقدم اطلاع رسانی بهنگام به افکار عمومی اعم از نخبه گان و نمایندگان ملت و همچنین عموم مردم در یک سطحی باید با یک برنامه ریزی در یک سطح گسترده صورت بگیرد. در طول چند ماه گذشته بحث آقای دکتر ظریف و دکتر صالحی در این برنامه، نمونه اطلاع رسانی مردمی بود. همه سیاستها را نمی شود باز کرد به لحاظ سواستفاده حریف، هم اینکه زمان برای انتقال، به صورت مستمر وجود ندارد و این گلایه همواره وجود داشته.

چرا به نظر می رسد ورود کنگره آمریکا در مذاکرات بیشتر از مجلس ما است؟
لابی صهیونیست ها در این مذاکرات از زمانی که بحثها جدی تر شد و عزم طرفین به حصول نتیجه شد و نشان داد ما علاقمندیم به نتیجه برسیم فعال شد. این که ما بدون داشتن حق رسمی و غیرپذیرفته شده توسط ساختار ظالمانه حاکم بر جهان این کار را انجام دهیم، یک مدل است و اینکه دنیا هم بپذیرد ما غنی سازی داریم مدل دیگری است. ما عضو NPT هستیم و دلیلی ندارد ما را تحریم کنند. علت این است که در این مدت از یک رژیم صهیونیستی و از طرف دیگر عربستان سعودی - باید به صراحت بگوییم- حداکثر فشار را به آمریکایی ها آورده اند که کار به نتیجه نرسد. از قبل این درگیری ما با امریکا و غرب، خیلی ها در منطقه نان می خورند. عزم توافق در طرفین جدی است. این که ملاحظه می کنید در کنگره آمریکا تب و تاب هسته ای بالاتر از مجلس شورای اسلامی است، به دلیل نفوذ گسترده لابی صهیونیستهاست که علاقمند نیستند این کار به نتیجه برسد. حتی در توافق خوبی که ما قبول داریم. آنها علاقمندند این کار واقع نشود و نامه 48 سناتور آمریکایی چیز عجیبی بود که به رهبر معظم ما نوشتند به اوباما اعتماد نکنید. علت، این نکته است. منتهی در مجلس نیز نمایندگان با وسواس و جدیت و حساسیت کارها را دنبال می کنند. به همین علت، یکی از بیشترین حضور وزرا، حضور وزیر خارجه و حجم عظیمی از سئوالات درباره مسایل هسته ای بوده است.

طرح الزام دولت به حفظ حقوق هسته ای تصویب شد. جزئیات این طرح چیست؟
در اولین بند این مصوبه تاکید کردیم لغو تمام تحریمها، همزان با توافق صورت گیرد و تحریمها برداشته شود و ما هم به تعهداتمان عمل کنیم. این فراز اول طرح است. این تصریح شده است. دوم آنها از قبل نظارتها زیاده خواهی می کنند و فراتر از ساختار حاکم بر آژانس که سالهاست آن را در چهارچوب "توافق پادمان" پذیرفته ایم، نظارت کنند، مراکز نظامی را ببینند و ما این را قبول نداریم. حتما نظارتهای فراقانونی و فراتر از آنچه در آژانس به عنوان ساختار تعریف شده وجئد دارد، نباید اتفاق بیفتد. مراکز هسته ای و دانشمندان ما خط قرمز است. شناسایی دانشمندان مساوی با به خطرافتادن سلامت آنهاست. نکته سوم مصوبه نیز این است که تحقیق و توسعه جزء حقوق مسلم ما در عمل است. مورد آخر نیز است که بر اجرای توافق نهایی نیز نظارت کنیم. ما نیز بر اصل عدم اعتماد بر طرف مقابل معتقدیم. البته این گامهای بعدی است.

الان عمده اختلافات در مسیر توافق نهایی بر سر چیست؟
دعواها مشخص است. شاید در یک عبارت ساده می شود گفت منطبق بر زیاده خواهی آمریکایی هاست. توافق کردیم در فردو، بیش از هزار سانتریفیوژ فعال باشد که یک سوم به ایزوتوپ اختصاص داده شود و دو سوم آماده به کار باشد تا در صورت نقض توافق، کار را دوباره در یک فضای ایمن آغاز کنیم. این را آمریکایی ها "دبه" کردند و از نظر جمهوری اسلامی ایران این قابل قبول نیست. خود این تبدیل به یک دعوا می شود. یا بقیه توافقهایی که صورت گرفته بود، حتی با وجود نامطلوب بودنشان، باز هم "ان قلت" داشتند. یک چهارچوب کلی تحت عنوان بیانیه لوزان امضا شده. ما مصریم حقوق هسته ای مان محفوظ بماند. این را بارها مقام معظم رهبری فرمودند که حرکت علمی هسته ای نباید متوقف یا کند شود. این اصل برای تیم مذاکره کننده ما یک دستورالعمل است و وقتی آنها بخواهند محدودیت درست کنند، می شود چالش، شبه بن بستی ایجاد می شود و همین الان هم وضعیت 50-50 است. ولی عزم طرفین برای حصول به نتیجه جدی است.

یعنی رسیدن به توافق نسبی است؟
این بستگی به طرف مقابل دارد. اگر زیاده روی آمریکایی ها، استمرار داشته باشد، ما زیر بار نمی رود. اصول برای تیم مذاکره کننده ما روشن است. مقاومت تعریف دقیقی در این عرصه دارد.

سئوال پیش می آید که علت اصرار آمریکایی ها به بازدید و بازرسی از مراکز نظامی کشورمان چیست و پاسخ و واکنش مجلس به این موضوع چیست؟
این که کمیسیون امنیت ملی باید متوجه شود، حتما اینطور است. مجلس جایگاه تخحصصی این مباحث است. بعد از هر مذاکره ای آقایان عراقچی و تخت روانچی می آیند و بعضا چالشی بحث می کنیم. اعلام عام را عرض کردم که طبیعتا تیم باید اعلام کند بر اساس تصمیمات شورای عالی امنیت ملی.

من اصرار به اطلاعات طبقه بندی شده ندارم. ولی آن میزان جزئیاتی که می شود در این باره گفت، چیست؟
حق ملت ما این است که به میزان قابل توجهی از روند تحولات اطلاع پیدا کنند. بهتر از گذشته نیز اطلاع رسانی صورت می گیرد. اقتدار ایران فزونی خواهد یافت. بخش مهمی از ظرفیت ما صرف مصاف با قدرتها می شود و اگر عبور کنیم از این مرحله، بسیاری از ظرفیتهای ما، جهت حل مشکلات منطقه، نقش آفرینی می کند. آمریکا منافع خود را در منافع همپیمانان خود در منطقه تعریف می کند. در طول دهه های گذشته آمریکایی ها حضور گسترده یافته اندو طبیعتا احساس می کنند باید سیاستهای اعلامی شان، رضایت دوستانشان را جلب کند. همچنین علاقمندند رمز و راز جمهوری اسلامی ایران را در عرصه نظامی دریابند. ما در دوران جنگ موشک نداشتیم. تهران و بسیاری شهرها را با "اسکاد" می زدند. ما چند موشک از این ور و آنور به دست آوردیم. این که در این فاصله کوتاه ایران تبدیل به یکی از قدرتهای برتر موشک ساز دنیا می شود، آنها علاقمندند بفهمند چطور این قدرت را به دست آورده ایم. حساسیت ما نیز این است که از توانمندیهای ما دشمن مطلع نشود.

واکنش مجلس چیست؟
در طرح، قید شده و بارها توسط نمایندگان مجلس بیان شده است.

آمریکایی ها می گویند باید در هر زمان و هر مکان بازرسی انجام شود. نظر شما چیست؟
بین ما و آمریکا دیوار بلند بی اعتمادی است. این که آنها می خواهند نقاط متعدد را بازرسی و نمونه برداری کنند، علتش بی اعتماد آنها به ماست. ما نیز بیش از آنها بی اعتمادیم. علت اساسی طولانی شدن و دعوایی شدن مذاکرات همین است. مثلا در رفع تحریمها که هنوز مطلع نیستم چه اتفاقی می افتد. معتقدم در مقابل هر گام، باید بخشی از تحریمها برداشته شود.

یعنی می شود امیدوار بود ساختار تحریمها برچیده می شود؟
تحریمها چه در بعد شورای امنیت و چه درباره کنگره و دولت آمریکا که برخی می گویند جدی است و برخی می گویند جنگ زرگری است و اخلاف نظر جدی نیست، بنده فکر می کنم اختلاف نظر آنها جدی است. هر کدامشان نظری دارند و ما نیز نظر داریم باید همه تحریمها یکجا در روز توافق باید برداشته شود. این نظر مجلس و شورای عالی امنیت ملی است. اگر قرار است تحریمها برداشته نشود، دلیلی ندارد ما محدودیتها را قبول کنیم. آنها وحشت از این موضوع دارند

می شود امیدوار بود این تحریمها برداشته شود؟
مسئله این است که باید برداشته شود. اگر طبق یک قطعنامه شورای امنیت، ما آن 6 قطعنامه قبلی را ملغی کنیم و تحریمها برداشته شود. علت اصرار آمریکایی به تعلیق - نه لغو- همین است. تعلیق هر لحظه قابل برگشت است ولی لغو یک قطعنامه لازم است اعضا قطعنامه دیگری را تصویب کنند. شرایط سیاسی امروز مانند دیروز نیست. ما اصرار بر لغو داریم و اینکه ساختار تحریمها برداشته شود.

مجلس درباره زمان بندی تحریمها، موضوعاتی مانند حفظ دستاوردها را لحاظ کرده؟
در ماده 1 این مصوبه کمیسیون امنیت ملی که در مرحله بعدی به صحن می رود، لغو کامل و یکپارچه همه تحریمها را در 4 سطح شورای امنیت، اتحادیه اروپا، کنگره و دولت آمریکا همزمان با توافق در نظر گرفته ایم. آنها گفته اند این را اعلام می کنیم ولی اعمالش نیاز به زمان دارد. ما نیز اجرای محدودیتهایمان نیاز به زمان دارد. باید توازنی در اینجا تعریف شود. مثلا اگر سانتریفیوژها باید در نطنز به 5 هزار تا تقلیل یابد، آنها در مقابل باید تحریم بانک مرکزی را بردارند. هر دو بی اعتمادیم. برای ایجاد اعتماد یا باید بپذیریم آنچه آنها اعلام می کنند تا مرحله اعمال. اعلام خوب است، ولی عرضم در بحث اجرایی و اعمال لغو تحریمهاست. نباید به گونه ای باشد که ما همه محدودیتها را بپذیریم و بعد آژانس تایید کند و بعد آنها شروع به لغو تحریمها کنند. این منطقی نیست.
آنها استدلال می کنند اگر ایران تعهدش را اجرا نکنند، آنها سر اعمال دوباره تحریمها بروند. ما نیز در مباحث خود گفته ایم اگر شما تحریم را برنداشتید، گام ما نیز لغو می شود. یعنی می رویم سر فعال کردن سانتریفیوژهای نطنز. این بحث بود. منتهی نظر مجلس این است لغو صورت گیرد.

آیا دست آمریکایی با عبارت "اقدامات محدودیت ساز" که در بیانیه لوزان آمده، باز نمی گذارد برای ادامه تحریم ها؟
فرض این است بیانیه لوزان، چهارچوب روشن کرده و به لحاظ حقوقی، لازم الاجرا نیست ولی توافق نهایی تعهد جمهوری اسلامی و طرفهای مقابل است و لازم الاجراست و شورای امنیت قطعنامه روی آن صادر می کند و باید اجرا شود. بنابراین، این مرحله بعد از لوزان که چقدر طول می کشد و هنوز هیچ اطمینانی نیست که در دهه اول تیر به نتیجه نهایی برسیم، همین نکات است. اگر آمریکایی ها بخواهند طبق ساختار داخلی شان، توافق را عملی نکنند، مشکلی در اصل اجرا در کل کشورها نیست و بقیه اعضای دائم شورای امنیت ملزم به تبعیت از آمریکایی ها نیستند.

درباره تحریمهای ثانویه مرتبط با هسته ای اشاره شده اینها لغو می شود. آیا این همه تحریمها را شامل می شود؟ بسیاری از تحریمها موضوع هسته ای مستقیم ندارند. آیا شامل آنها هم می شود؟
تعریف صورت گرفته در مذاکرات، شامل همه تحریمهای هسته ای می شود. یعنی بر اساس بحث هسته ای و دعوای غنی سازی ما، تحریم اگر صورت گرفته باشد، شامل همه می شود. منتهی تحریمهایی مانند حقوق بشری و غعیره، محل بحث است. ما در مجلس معتقدیم باید شامل همه تحریمها به صورت عام شود. منتهی در مذاکرات، بحث بر سر تحریمهای هسته ای است.

نظر مجلس تامین نمی شود؟
اگر بخواهند در آن چهارچوب حرکت کنند، نظرشان با نظر دوستان مجلس تعارض دارد.

می شود این را به عنوان تحریم هسته ای یاد کرد؟
بدون تخصیص مورد خاصی، مجموعه تحریمهای بانکی، نفتی، مالی و ... در تعریف صورت گرفته، همه این تحریمهاست. گزارش رسمی دکتر ظریف در جلسه غیرعلنی مجلس، شامل همه این موارد می شود اعم از نفت و پتروشیمی و بانک و ... همه اینها. دکتر ظریف یکایک از این تحریمها اسم برد. این مذاکرات یک توافق نامه دارد و پیوستهای زیادی دارد که در آنها ریز نکات قید می شود. مجموعه تحریمها و رفع آنها تک تک قید می شود چون اینها گستره عظیمی دارد. مجموعه جزئیات تحریمها در پیوست متن توافق نهایی، قرار است همه چیز در آنها درج شود.

تحریم صنایع هوایی ایران، چه شده؟ ظاهرا عملا این تحریمها لغو نشده؟ می شود به قول و قرار امریکایی ها پایبند بود؟
ما به آمریکایی ها همیشه بدبین هستیم. در چندین جلسه در کمیسیون امنیت ملی، مسئولان هواپیمایی را دعوت کردیم. حتی خطوط مهم هواپیمایی را دعوت کردیم. در مجموع، رو به رشد بود ولی در وضعیت مطلوب نبود. ماهان اخیرا دو هواپیما خریداری کرده و چون آمریکایی است، آنها گفتند ممکن است توقیفش کنیم. انتظاری که از تیم مذاکره کننده هسته ای داریم روی اصل بی اعتمادی به آمریکا، باید ریز توافقات درج شود و فردا مواجه نشویم با اینکه چون در متن نهایی، درج نشده، جزو آنها نیست. راه خروج این است که مجموع تحریمها در پیوست توافقات باید درج شود.

راهی با رویکرد اخیر آژانس درباره مسایل هسته ای ایران، وجود دارد که بشود همزمان تحریمها را نیز لغو کرد؟
ما باید تعهدات خود را در بخشهای مختلف عمل کنیم و ممکن است 3 ماه طول بکشد و آژانس به فعالیتهای ما صحه بگذارد و فرضا تایید کند. در این مدت در نقطه مقابل ما که بی اعتماد هم هستیم، چه اتفاقی می افتد. آنها گفته اند پس از تایید آژانس، تحریمها را برمی داریم. من پیشنهاد کردم باید اعلام کنند مجموعه تحریمها یک جا برداشته می شود و ما نیز در نقطه مقابل به تعهداتمان عمل می کنیم. آژانس که در مقابل آمریکا استقلال ندارد. آن جمله را که گفتید می گذارند تا صهیونیستها خوششان بیاید. این که تا زمان اعمال محدودیتهای ما، هیچ کار نکنند، غیرقابل قبول است. اگر آنها همه تحریمها را لغو نکنند، مثل این است که هیچ تحریمی را لغو نکنند. بهتر است ما هر مرحله ای را انجام می دهیم، آنها نیز یک تحریم را بردارند.

اینها به شرطی است که کاملا در توافق قید شود. آیا در برداشتن تحریمها ثانویه ما با چالش مواجه نمی شویم؟
جدا از اینکه ریز تحریمها چیست، برداشتن تحریم برای ما مهم است و باید در فضای اطمینان بخشی انجام شود. صرف گفتن اینکه آمریکایی ها بگویند تحریمها برداشته می شود، کامل نیست. ما اعتماد نداریم و آنها نیز بدبین هستند، باید راهی پیدا شود تا به صورت متقابل این اعتماد و بی اعتمادی در مراحل مختلف خود را نشان دهد. نه اینکه آنها بگویند ما به شما اعتماد نداریم و شما به ما اعتماد کن و همه تعهداتت را انجام بده.

شما نظرخاصی درباره تحریمهای اولیه یا ثانویه دارید؟
حجم تحریمها، حجم عظیمی است و همه باید به صورت ریز و مکتوب نوشته شود. وگرنه من با مشکل در مرحله عمل مواجه شویم.

اصلا تحریم های اولیه و ثانویه چیست؟
آمریکایی ها در مراحل مختلف تحریمهایی را در ارتباط با هسته ای انجام داده اند. شاید منظور مراحل مختلفی باشد که تحریمها را وضع کرده اند و در مقطع بعدی تحریمهای جدیدی را وضع کرده اند.

تحریمها در مسیر توسعه کشور چه مشکلاتی ایجاد کرده اند؟
این که بگوییم تحریم ها هیچ مشکلی ایجاد نکرده، سخن درستی نیست. ولی به هیات های اتحادیه های اروپا که به تهران می آیند می گویم شما کجا صف طولانی دیدید؟ ما انصافا دچار مشکلات اساسی نشدیم. نظام، تحریمها را مدیریت کرد و موفق شد چند اتفاق مهم را عملی کند. ما زیر سایه تحریمها بسیاری از نیازها را خودمان برطرف کردیم. ساختار نظامی ما همه آمریکایی بود. اگر آنها قطعات به ما می دادند، امکان نداشت ما امروز در اصفهان، هلی کوپتر آمریکایی کبرا را تولید کنیم. تحریم برای ما موجب رشد و تعالی بسیار بالا شد. فرض کنید تحریم 20 درصد تاثیرگذار است. ما 80 درصد گرفتار تحریمهای داخلی هستیم. مجموعه مقررات وضع شده در سالهای اخیر را می گوییم. مثلا در امر صادرات، بسیاری از این مسایل با تصمیم گیری های داخلی قابل حل است و می شود به میزانی که تا امروز رشد کردیم در بخش علمی. سهم تحریمها قطعا خیلی سهم بالایی نیست.

طرف مقابل از نقاط ضعف و قدرت ما چه تلقی ای دارد؟
مجموعه موضعگیری های مسئولان عالی رتبه نظام را در ده رده اول نگاه کنید اکثرا تحریمها را تاثیرگذار می دانند. ممکن است یک شخصیت برجسته در یک سخنرانی چیزی را گفته باشد، منتهی غربیها هم نگاه می کنند این تحریمها چقدر برای ایران مشکل ساز بوده. قطعا عنوان کردن این مسایل درست نیست. واقعیت این است تحریمها مدیریت شده و حداقل تاثیر را بر ما داشته. ما با تکیه بر استعدادهای داخلی، می توانیم توانمندیهای دیگر را رقم بزنیم.

وضعیت پذیرش پروتکل را چطور ارزیابی می کنید؟
مجلس باید پروتکل را تصویب کند و حتی اجرای موقت آن نیز نیازمند مصوبه مجلس است. مصوبه مجلس هفتم مبنی بر توقف اجرای داوطلبانه پروتکل صورت گرفته و به قدرت خود باقی است. امروز یک مصوبه قانونی داریم که پروتکل الحاقی قابل اجرا نیست حتی به صورت داوطلبانه. یعنی دولت نیازمند به اذن و مصوبه مجلس است برای اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی. زمانی هم اجرا شد، قانونی نبود و ما آن را هم متوقف کردیم. حتما دولت نیازمند تصمیم گیری مجلس است تا اجازه به اجرای این پروتکل داشته باشد. مناطق نظامی چون زیر نظر فرماندهی کل قوا قرار دارد، اینکه با این صراحت عنوان شده و در مصوبه مجلس هم قید شده، مانعی است که آنها بخواهند مناطق نظامی ما را بازرسی کنند.

یعنی ما پروتکل را مشروط می پذیریم؟
بازرسی در هر زمان و هر مکان را معتقدم چون آنها علاقمند به بازرسی از نقاط کلیدی و حساس و نظامی ما هستند، نباید انجام شود. تعبیری آقای لاورف داشت که این از سوی آمریکایی ها زیاده خواهی است. ما در مجلس معتقدیم نباید این اتفاق بیفتد. این که تیم مذاکره کننده چطور می تواند این مورد را بقبولاند، هنر دیپلماتیک آنهاست.

نگرانی داریم که اجرای پروتکل زمینه را برای جاسوسی فراهم می کند. نظر شما چیست؟
کشورهایی که بمب هسته ای دارند 4-5 کشور بیشتر نیستند. چرا می خواهند مناطق نظامی ما را ببینید؟ می گویند برای اینکه فعالیتی را جهت ساخت بمب هسته ای انجام ندهید. ما به دلیل حساسیت ساختارمان و وضعیتی که بر خلاف تعداد زیادی از کشورهای پذیرنده پروتکل الحاقی، نسبت به این مسئله حساس هستیم و می گوییم این اتفاق نیفتد. این که چقدر تیم ما بتوانند این را به طرف مقابل بقبولانند، بستگی به تیم دارد. مجلس نیز این منع را در طرح اولیه خود آورده و طبیعتا در بقیه ملاحظات نیز لحاظ می کند.

در تعداد سانتیریفیوؤها در زمینه تحقیق و توسعه ما محدودیت را پذیرفته ایم؟
کار تحقیق و توسعه زمانبر است. ما در شرایطی نیستم که این را دیگران به ما بدهند. در قبل از انقلاب، ایران ورود به مسایل هسته ای کرد و هیچ کس دانش در اختیار ما قرار نداده اند. کار تحقیق امری زمانگیر است.

ما محدودیت در غنی سازی را پذیرفته ایم. آیا در تحقیق و توسعه هم پذیرفته ایم؟
دو مسئله دارد، یکی اینکه سانتیریفیوژ ir8 را عملیاتی کنیم. یا به صورت آبشاری عمل کنیم. به صورت آزمایشگاهی IR8 تزریق گاز عملیاتی می شود ولی به صورت صنعتی خیر.

لیست مقامات و دانشمندانی که آمریکایی ها می گویند باید بازجویی کنند چیست؟
سالهاست از زمان پرونده میکونوس، اسامی افراد برجسته نظام در سطوح مختلف به عنوان سئوال و جواب مطرح شده. این جزو زیاده خواهی های آمریکایی ها و غربی هاست. ما نباید زیر بار برویم چه در امر هسته ای چه غیرهسته ای. این به لحاظ حیثیت ملی ما نیز بسیار مهم است. دانش هسته ای را در شرایط تحریم به دست آوردیم. این کار عظیمی است. این جزو خطوط قرمز برجسته ماست که چنین مسئله ای واقع نشود.

23149