گزارش هافینگتون پست از تخطی احتمالی ایران از توافق هسته ایی

روزنامه آمریکایی نوشت: برخی از منتقدان آمریکایی اصرار دارند حتی یک سانتریفیوژ در ایران نباید بچرخد و این کشور یک اونس ماده هسته‌ای نیز نباید داشته باشد، اما این انتظاری غیرمعقول است زیرا دانش هسته‌ای ایران را نمی‌توان با تحریم یا بمباران از بین برد.
پایگاه اینترنتی روزنامه هافینگتون پست چاپ آمریکا ، روز شنبه در مقاله‌ای به قلم علا هاشمی حائری، عضو وابستهِ شورای ملی ایرانی آمریکایی، نوشت: انتقادهای برخی از محافل آمریکایی به توافق کشورهای عضو پنج بعلاوه یک برسر نحوه بازگرداندن سریع تحریم‌های ایران - در صورتی که این کشور به میزان قابل توجهی از مفاد توافق نهایی هسته‌ای تخطی کند - صرفاً انتقاداتی جعلی و بی‌اساس است.
گزارش‌ها حاکی از آن است که شش قدرت جهانی برسر نحوه بازگرداندن سریع تحریم‌های ایران میان خود به توافق رسیده‌اند.
گفته می‌شود که مقامات روس قول داده‌اند که اگر ایران به صورت چشمگیر از مفاد توافق جامع هسته‌ای (در صورتی که امضا شود) تخطی کند و درپی آن، مسئله لزوم بازگشت سریع تحریم‌های ایران در شورای امنیت مطرح شود، روسیه از حق وتوی خود صرفنظر خواهد کرد و تصمیم درباره لزوم بازگشت تحریم‌های ایران را به رأی اکثریت اعضای شورای امنیت واگذار خواهد کرد و اگر روسیه خودش با بازگرداندن تحریم‌های ایران موافق نبود، صرفاً در نشست شورای امنیت رأی ممتنع بدهد و از حق وتوی خود استفاده نکند.
در ازای این قولِ روسیه، آمریکا نیز قول داده است که اگر درپی تخطی فرضی ایران از مفاد توافق جامع، شورای امنیت در مدت زمانی معقول که زیاد طول نکشد، در این رابطه جلسه‌ای برگزار کند تا در این خصوص رأی گیری شود، آنگاه آمریکا نیز از بازگشتِ «خودکارِ» (اتوماتیکِ) تحریم‌های ایران صرفنظر کند و تصمیم درباره‌ی آن را به رأی اکثریت اعضای شورای امنیت سازمان ملل واگذار کند.
هافینگتون پست اضافه کرد: همچنین گزارش شده است که گروه پنج بعلاوه یک به این نتیجه رسیده است که هیئت حل اختلاف که احتمالاً شامل نمایندگان شش قدرت جهانی و ایران باشد تشکیل شود که در صورت گزارش هرگونه تخطی ایران از مفاد توافق جامع، موضوع به این هیئت ارجاع داده شود تا نظرِ غیرالزام‌آور خود را به شورای امنیت سازمان ملل اعلام کند ، تا شورای امنیت تصمیم نهایی را برای بازگشت سریع تحریم‌های ایران یا عدم بازگشت تحریم‌ها اتخاذ کند.
علا هاشمی حائری افزود: با وجودی که هنوز جزییات توافق گروه پنج بعلاوه یک بر سر موضوع یاد شده منتشر نشده است، این مسئله مانع انتقادهای عجولانه‌ی برخی از منتقدان مانند جنیفر روبین، خبرنگار واشنگتن پست، به این موضوع نشده است.
روبین به طرزی کاملاً شتابزده این مسئله را به باد انتقاد گرفته و آن را صرفاً «امتیاز» دیگری که به ایران داده شده، عنوان کرده است.
روبین افزوده است این به مثابه «سر تسلیم فرود آوردن» در برابر خواسته‌های ایران.
طرح چنین استدلال‌ها و ادعاهایی از سوی روبین بسیار شگفت‌انگیز است، زیرا گروه پنج بعلاوه یک، بدون حضور ایران، بر سر این موضوع با یکدیگر مباحثه کرده و به این نتیجه رسیده‌اند. ایران اصولاً در آن گفتگوها حضور نداشته که بخواهد مطالبات یا خواسته‌های خود را به گروه پنج بعلاوه یک تحمیل کند یا از کشورهای عضو این گروه امتیاز ویژه‌ای دریافت کند.
توماس پیگرینگ ، نماینده سابق آمریکا در سازمان ملل، روز چهارشنبه به این موضوع اشاره کرد که اعضای گروه پنج بعلاوه یک به توافقی در این راستا (نحوه بازگردان سریع تحریم‌های ایران) در بین خود دست‌یافته‌اند و اکنون به ایران بستگی دارد که با توافق آنان موافقت کند.
نویسنده این مقاله افزود: این که روسیه قبول کرده است که از حق وتوی خود برای ممانعت از بازگرداندنِ (در صورت لزومِ) تحریم‌های ایران توسط شورای امنیت استفاده نکند، نشان دهندهِ امتیاز ویژه‌ای است که روسیه به شورای امنیت (نه به ایران) داده است.
حائری افزود: هرچند کاملاً‌ مشخص نشده است، شاید بتوان حدس زد که سایر اعضای دائمی شورای امنیت نیز توافق کرده باشند که در رابطه با مسئله‌ی یاد شده از حق وتوی خود استفاده نکنند.
حائری تأکید کرد: این یک پیروزیِ بزرگ برای آمریکا و همکاران (متحدان) اروپایی‌اش تلقی می‌شود زیرا این کشورها همواره نگران بوده‌اند که در صورت تخطی ایران از مفاد توافق جامع، روند بازگرداندن تحریم‌های سابق در شورای امنیت با مانع‌تراشیِ برخی از اعضای دائمی شورای امنیت (استفاده از حق وتوی آنان) مواجه شود.
یکی دیگر از انتقادهای (بی‌اساس) جنیفر روبین به توافق حاصل شده میان شش قدرت جهانی این بوده است که چرا به ایران اجازه داده شده است در هیأت حل اختلاف مزبور شرکت داشته باشد. نویسنده این مقاله پاسخ داد: این غیرقابل تصور است که ما یک محکمه را عادلانه بخوانیم، در صورتی که به شخصِ متهم اجازه حضور در دادگاه و دفاع از خود داده نشود.
این کاملاً‌ منطقی است که اگر گزارشی درباره تخطی احتمالی ایران از مفاد توافق جامع هسته‌ای به هیئت مزبور داده شود، ایران بخواهد در آن هیئت حضور یابد و استدلال‌های خود را در دفاع از عملکرد هسته‌ای این کشور مطرح کند.
این‌که ما انتظار داشته باشیم ، ایران از استقلال و حق حاکمیت خود دست بکشد و به تمام اعضای گروه پنج بعلاوه یک یا برخی از اعضای این گروه اجازه دهد ، رأساً تصمیم بگیرند که آیا ایران از مفاد توافق جامع پیروی کرده یا خیر، انتظاری غیرواقع‌بینانه است، که به معنای نادیده انگاشتن پایه‌های اصولیِ قوانین بین‌المللی خواهد بود.
این منبع افزود: فقط آمریکا نگرانِ عدم پیروی ایران از مفاد توافق جامع هسته‌ای نیست، بلکه ایران نیز به شدت نگران عدم پیروی آمریکا از مفاد این توافق است، زیرا سیاستمدارانی مانند سناتور تام کاتن و 46 سناتور دیگر نامه‌ای را امضا کرده‌اند که در آن آمده است،‌ رییس جمهور بعدی آمریکا ملزم به اجرای بندها و سایر شرایط مندرج در توافق جامع هسته‌ای که دولت اوباما (همراهِ پنج قدرت جهانیِ دیگر) با ایران امضا کند، نخواهد بود.
از اینرو طبیعی است که ایران خواهان عضویت در هیئت حل اختلاف مزبور باشد تا اگر آمریکا یا هر یک از سایر اعضای گروه شش کشور، از مفاد این توافقنامه (مثلاً لغو تحریم‌ها) تخطی کند - از طریق همین هیئت حل اختلاف - از کشورِ خاطی به شورای امنیت سازمان ملل شکایت برد.
نویسنده این مقاله در خاتمه افزود: برای جنیفر روبین و امثال وی، تنها توافق قابل پذیرش این است که ایران حتی یک دستگاه سانتریفیوژ یا یک اونس ماده هسته‌ای نداشته باشد.
این در حالی است که دانش هسته‌ای ایران و هزاران سانتریفیوژی را که ایران طی 11 سال گذشته تولید کرده است را نمی‌توان با تحریم یا بمباران از بین برد.

49261