در وجود آیت‌الله بهجت عقل حکومت می‌کرد نه هوا و هوس

نائب رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: بررسی سیره اخلاقی و عرفانی، سلوک تربیتی شاگرد ممتاز مدرسه قرآن و عترت یکی از نزدیکترین راه‌ها برای شناخت مسیر تقرب به خدای متعال و حرکت به سوی خالق عالم هستی است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه گیلان، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمدحسن ابوترابی‌فرد، در همایش ملی بهجت فقیهان اظهار کرد: از برگزاری این همایش ملی و گشودن راهی نو برای پاسداشت مقام رفیع علمی و فقاهتی و عرفانی این شخصیت برجسته عالم اسلام تشکر می‌کنم.

وی با بیان این‌که «بررسی سیره اخلاقی و عرفانی، سلوک تربیتی شاگرد ممتاز مدرسه قرآن و عترت یکی از نزدیکترین راه‌ها برای شناخت مسیر تقرب به خدای متعال و حرکت به سوی خالق عالم هستی است» افزود: شخصیتی که ترجمان مدرسه قرآن و عترت است پرچم برافراشته شده‌ای بر فراز بام بنیاد رفیع قرآن و عترت است.

ابوترابی‌فرد با بیان این‌که «اگر بخواهیم امروزه چهره روشنی از اسلام ارائه دهیم باید شاگردان برجسته تراز اول این مدرسه را به عالم معرفی کرد» گفت: بدون تردید در این دوران یکی از شاگردان تراز نخست و فرزندان برومند تربیت یافته این مدرسه که شخصیت علمی و اخلاقی و عرفانی او مورد امضای هر صاحبنظر هوشمندی است عالم فرزانه‌ای است که این محفل برای او برگزار شده است.

وی تاکید کرد: شاید بتوان گفت این عالم اولین ویژگی و خصوصیتش در دوران کودکی و آغاز نوجوانی این است که عرفان عقل‌مدار و عملگراست، آنچه اساس شخصیت این انسان را بنیان نهاده عقل‌مداری و عملگرایی است در وجود نورانی ایشان عقل حکومت می‌کرد نه هوا و هوس.

نائب رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: آیت‌الله بهجت قبل از رسیدن به دوران بلوغ و زمانی که انتظار شکوفایی عقل می‌رفت جان نورانی‌اش همچون مشعل پرفروغ عقل درخشید و او سخت به این حقیقت ایمان داشت که انسان محصول عمل خویش است و تنها در سایه عمل مبتنی بر عقلانیت می‌توان راه شناخت و مسیر حرکت را تعریف کرد، این عقلانیت راه را برای رسیدن به قله‌های رفیع دانش و علم فراروی او هموار کرد.

وی با بیان این‌که «آیت‌الله بهجت از سنین نوجوانی دغدغه علم و دانش داشت» گفت: آن هنگام که نوجوانان هم سن و سال او به بازی فکر می‌کردند او مدرسه کربلا را به عنوان یک مدرسه علمی و تربیتی برگزید و در خدمت والد بزرگوار صالحش در جوار حرم مطهر سالار شهیدان فرود آمد و سر بر آستان علم و بندگی نهاد. دانشجویی او ثمره عقل‌مداری و بندگی او ثمره نورانیت و خرد بود. جانش به نور معارف قرآن و عترت نورانی شد و دستاورد عارفان را در طول نیم‌قرن در زمان اندکی به دست آورد.

وی با اشاره به مکاشفات آیت‌الله بهجت در سنین نوجوانی هنگام نماز جماعت تصریح کرد: این مکاشفات ثمره یک سلوک مبتنی بر معرفت دینی برآمده از حیات عقلانی گره خورده با عمل صالح است. او در همین دوران به خوبی به این حقیقت معرفت یافت که بالاترین آرمان انسان تقرب به خداوند سبحان است و همه کمال در معرفت کمال مطلق و تقرب به او خلاصه می‌شود، این حقیقت را با مبانی روشن عقلانی و علمی به دست آورد و یک هدف را برای خود تعریف کرد که جز لقاءلله نبود و تمام قدم‌ها را برای رسیدن به این هدف بر می‌داشت.

ابوترابی‌فرد، هنر این انسان متعالی را گناه نکردن دانست و ادامه داد: افتخار آیت‌الله بهجت این است که در طول عمر مبارکش مراقب بود یک لحظه از یاد خدا غافل نباشد. آیت‌الله بهجت مقصد و هدف را درست تشخیص داد که دیگران از این تشخیص بی‌بهره‌اند.

وی راه رسیدن به هدف را نیز درست می‌دانست و گفت: هدف آن عمل صالح است. عمل صالح در منطق این عالم ربانی عملی بود که از پشتوانه علمی برخوردار و آراسته به انگیزه پاک باشد.

وی با بیان این‌که «مدرسه آیت‌الله بهجت مبتنی بر علم است» اضافه کرد: شاخص‌های این مدرسه اجازه نمی‌دهد دیگران عرفان را بازیچه هوی و هوس‌های خود قرار دهند، شاخص‌های روشن مدرسه این عارف، عمل صالح مبتنی بر علم است.

ابوترابی‌فرد عمل مبتنی بر علم و معرفت را عملی دانش بنیان دانست و گفت: مدیریت آیت‌الله بهجت در حیات فردی و اجتماعی یک مدیریت دانش بنیان به معنای واقعی کلمه بود، علم حصولی مبتنی بر برهان و نقل معتبر و فهم و تفسیر درست آن گام اول بود، گام بلند بعد از دریافت صحیح علمی و عمل به آن علم رسیدن به قله‌های معرفت شهودی بود یعنی آن چیزی را که دیروز با استدلال یافته بود اکنون مشاهده می‌کرد و این شهود دستاورد علم مبتنی بر دانش است.

وی علم فقه و اخلاق را دستاورد آراستگی و عمل صالح دانست و خاطرنشان کرد: کمال، بالاترین مرتبه در سیر و سلوک است و آراسته شدن به عمل صالح قله کمال یعنی معرفت الله است با معرفت الله است که اخلاص در جان انسان شکل می‌گیرد. ساحت مقدس آیت الله بهجت هرگز با عملی گره نخورد که آن عمل از بالاترین سطح معرفت و اخلاص برخوردار نباشد.

وی آیت‌الله بهجت را یک انسان ماموریت‌گرا و مسئولیت‌شناس دانست و عنوان کرد: عرفان در دو حوزه معرفت‌النفس و معرفت‌الرب تعریف می‌شود. معرفت‌النفس مقدمه معرفت‌الله است، آیت‌الله بهجت، این سرمایه‌دار اول عالم، به جایگاه رفیع معرفت‌النفس و معرفت‌الله نائل آمده بود. اینکه از 12 سالگی تا پایان عمر ساحت مقدس وجودش حتی به یک گناه کوچک آلوده نشد نتیجه معرفت‌الرب است، آیت‌الله بهجت چون در محضر خدا بود یک چشم بر هم زدن از نگاه به کمال دوست غفلت نکرد.

انتهای پیام