یادداشت فرزاد حسنی برای درگذشت مهران دوستی

هر کسی را دوست داشتم بهار از من گرفت!
امشب بالای تخت رفیقم ایستادم، در سکوت اتاق بی صدا گریه کردم

به خدا سخت است برای کسی که صدای روزگارش بوده بی صدا گریه کنی!

به خدا سخت است!

دلم می خواست بغلش کنم، همانطور که در استودیو های رادیو دستم را به دورش حلقه میکردم و تنومندیش نمی گذاشت ، دو دستم به هم برسد. ولی این بار نمی شد. نمی شد عزیزم را در آغوش بگیرم!
گرم ترین صدای رادیو ایران بر روی تختش خاموش شد!

مهران ترجیح داد چشمش را باز نکند

مهران مرگ مغزی شد

مهران رفت! هر کسی را دوست داشتم بهار از من گرفت

رفیق! استاد! خداحافظ...

مهران دوستی ، خداحافظ همین حالا.

1717