نقش کانون اصلاح و تربیت در کاهش بزهکاری

یک جامعه‌شناس گفت: اصلاح و تربیت نوجوانان بزهکار در خانواده، بهتر از اصلاح آنان در کانون‌های اصلاح و تربیت است.

غلامرضا اطمینان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، اظهار کرد: در نوجوانان بزهکاری که دارای خانواده هستند، کانون اصلاح و تربیت نمی‌تواند تاثیر لازم را داشته باشد، زیرا کانون نمی‌تواند جایگزین خانواده شود و کارکرد عاطفی، اقتصادی و آموزشی خانواده را ندارد.

وی ادامه داد: به شرط حمایت از خانواده‌ها، روند اصلاح و تربیت نوجوان بزهکار در خانواده بهتر از کانون اصلاح و تربیت است؛ نوجوان باید تحویل خانواده داده شود و از خانواده انتظار کنترل و نظارت بیشتری داشته باشیم.

این جامعه‎‌شناس اظهار کرد: در این زمینه خلاء‌های قانونی نیز وجود دارد که باید بخشی از قانون تعویض، ‌ایجاد و تعدیل شود؛ این امر باید در مجلس شورای اسلامی، اساس‌نامه‌ها و ضابطه‌ها مورد توجه واقع شود.

اطمینان با بیان اینکه سیستم طراحی شده تحت عنوان کانون اصلاح و تربیت برای افراد بزهکار زیر 18 سال که نیازمند ارائه خدمات هستند، سیستم خوبی است، اظهار کرد: باید به نیروی انسانی و امکانات مناسب کانون توجه ویژه‌ای شود، زیرا در صورتی که نیروی تحصیل‌کرده، توانمند و با تجربه در اختیار کانون باشد، اثر بیشتر و مناسب‌تری را دارد.

وی با بیان اینکه بزهکاری افرادی که وارد کانون می‌شوند، صرفا مربوط به مواد و سرقت نبوده و موضوعات نابسامانی روحی، عاطفی، اجتماعی و فقدان پشتوانه اقتصادی نیز مطرح است، عنوان کرد: مساله افراد کانون پیچیده و چند بعدی است.

این جامعه شناس ادامه داد: براساس گزارشات، افراد تا زمانی که در کانون هستند از نظر روانی، اجتماعی و … حرکت رو به جلویی دارند و در فعالیت‌ها مشارکت می‌کنند.

اطمینان خاطرنشان کرد: بعد از خروج از کانون سازمان‌هایی مانند بهزیستی و انجمن‌های متولی باید وارد کار شوند اما معمولا به خاطر تنوع کار، محدودیت‌های مالی، اعتباری، نیروی انسانی و … امکان همکاری و مداخله در تمام شئون وجود ندارد و به دلیل پیچیدگی مشکلات افراد، امکان برگشت آنان به کانون یا زندان وجود دارد.

این جامعه‌شناس در رابطه با علل بزهکاری، تصریح کرد: زمانی که خانواده‌ای دچار مشکلات اقتصادی، بیماری، اختلافات شدید خانوادگی، فوت والدین و …می‌شود کارکردهای اساسی خانواده شامل کارکردهای عاطفی، آموزشی و حتی اقتصادی به درستی صورت نمی‌گیرد.

وی افزود: فرد در وضعیت بدی قرار می‌گیرد که برای پیشگیری از بزهکاری باید ساختارهایی مانند مراکز حمایتی، بهزیستی، کمیته امداد، اورژانس اجتماعی دقیق‌تر و عملی‌تر مداخله کنند، تا بتوان نواقص خانواده را جبران کرد، زیرا خانواده به تنهایی نمی‌تواند حل‌کننده‌ی این مشکلات باشد.

اطمینان با بیان اینکه نوع آسیب‌ها در کشورهای مختلف متفاوت است، گفت: نوع جرم در کشورهای توسعه‌‍یافته در مقابل کشورهای در حال توسعه به جای سرقت‌های کوچک که تحت عنوان بزهکاری قرار می‌گیرد، در حوزه روابط جنسی، نقل و انتقال موادمخدر به ویژه الکل، رویکردهای نژادپرستانه و... است.

وی ادامه داد: به دلیل اینکه نوع جرم و علل ارتکاب آن متفاوت است، نمی‌توان گفت در کشورهای در حال توسعه بزهکاری بیشتر است.

این جامعه‌شناس اضافه کرد: در کشورهای در حال توسعه کارکردهای خانواده هنوز وجود دارد، اما در کشورهای توسعه‌یافته بخش‌ها و نهادهای رسمی نوجوانان را رصد می‌کنند، هر چه جامع سنتی‌تر و کنترل و نظارت آن غیررسمی باشد، خطر بیشتری وجود دارد.

اطمینان در رابطه با انواع بزهکاری در کشور، گفت: بخش عمده آسیب‌های نوجوانان در کشور مربوط به سرقت، کودکان خیابانی رها شده در جامعه که ناشی از هم پاشیدگی خانوادگی است و اعتیاد که شامل حمل و نقل مواد و نیز معتاد شدن فرد، همچنین آزار و اذیت دیگران و صدمه زدن به دیگران، است.

‌

انتهای پیام