نکونام می خواست بعد از بازی کره برود
جواد نکونام قصد داشت در سه برهه از فوتبال خداحافظی کند؛ بعد از جام جهانی، بعد از جام ملت ها و سرانجام پس از بازی سوئد. در برزیل وقتی کار ایران به پایان رسید، او قصد خداحافظی داشت اما پیشنهاد شد در بازی دوستانه با کره جنوبی در تهران کناره گیری کند. نکونام تا مرز خداحافظی هم رفت اما خواسته تیم، او را از تصمیم خود منصرف کرد. پس از جام ملت ها هم او قصد داشت کناره گیری کند اما کروش به این بازیکن پیشنهاد داد که در بازی بزرگ سوئد کناره گیری کند. اما با درخشش نکونام در بازی شیلی و سوئد، به نظر می رسید موقتا کناره گیری اش رد شده اما نکونام خان سوم را با خداحافظی رد کرد. این اتفاق همزمان شد با جدایی کارلوس کروش از تیم ملی تا جو اردو پس از بازی سوئد، جو غم انگیزی باشد. خیلی از بازیکنان تیم ملی از نکونام خواستند که این تصمیم را رسانه ای نکند و دوباره برگردد اما کاپیتان تیم ملی گفت که این تصمیم قطعی است.
نکو: بهتر است نباشم
پس از بازی سوئد، هواداران ایرانی در هتل تیم ملی تجمع کرده بودند. خبر خداحافظی نکونام سریعا به گوش آنها رسید تا پس از دیدن او دورش تجمع کنند؛ «آقا جواد خداحافظی نکن، حیف است. تیم ملی به شما احتیاج دارد. بازیکنان دوست دارند شما بمانید. با این بازی هایی که کردید هنوز توانایی اش را دارید. یک سال دیگر می توانید در کنار تیم ملی باشید. شما با رهبری تان به تیم ملی شخصیت دادید و...» سوالات طرفدارن از نکونام زیاد بود و کاپیتان تیم ملی نزدیک به 30 دقیقه ایستاد و با آنها گفت و گو کرد. نکونام گفت: «نه دیگر. بهتر است نباشم. به هر حال باید یک روز از تیم ملی خداحافظی می کردم و دوست داشتم در شرایطی بروم که آماده باشم. می خواستم زودتر کناره گیری کنم اما به دلایلی ماندم اما حال زمان بود. شما هم از حالا به بعد به تیم ملی فکر کنید و به موفقیت هایش، بدون اینکه فکر کنید چه بازیکنی در تیم ملی هست و چه بازیکنی نیست...»
اعتراض نکونام؟
اما هنوز یک سوال وجود دارد؛ چرا جواد نکونام در زمین بازی خداحافظی نکرد؟ او می توانست پس از پایان بازی، به جمع هواداران پرشمار ایرانی برود و خداحافظی کند. او حتی در رختکن هم این کار را نکرد. خداحافظی او دور از زمین اتفاق افتاد؛ اما چرا؟ ظاهرا شکل خداحافظی او را باید یک نوع «اعتراض» دانست. نکونام بازمانده نسل طلایی ایران در قهرمانی پوسان و سومی جام ملت های آسیا در سال 2004 بود. او در جام جهانی جزو دونده ترین بازیکنان بود و در جام ملت های استرالیا هم به گواه آمار، بهترین پاسور ایران. با این وجود، همواره فشار زیادی برای خداحافظی اش وجود داشت. حتی بعد از خداحافظی این بازیکن، عده ای با او رفتار خوبی نداشتند تا نکونام به این نتیجه برسد که خداحافظی دور از زمین فوتبال، برایش بسیار خوب بود. او با این حرکت اعتراض خود را نشان داد و رفت و حالا باید دید آیا بازیکنی پیدا می شود که بتواند جایش را پر کند.
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است