فرانس‌پرس: اوباما روی توافق هسته‌ای با ایران حساب باز کرده است

خبرگزاری فرانسه در گزارشی از واشنگتن به قلم ژروم کارتیلیه نوشت:باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا تا حد زیادی روی پرونده هسته‌ای ایران حساب باز کرده است.

خبر دستیابی به چارچوب توافق با تهران مطمئنا او را در «متد» خود تقویت خواهد کرد: دادن فرصت به گفتگو، حتی به دشمنان آمریکا.

اگر این شیوه تا پایان ماه ژوئن، دو سال مانده به پایان دوره ریاست جمهوری اوباما، آزمایش خود را خوب پس بدهد، چهل و چهارمین رئیس جمهور آمریکا امتیازاتی در مقابل مخالفانش کسب خواهد کرد که او را به بی ارادگی و حتی ساده‌لوحی و نداشتن نتایج چشمگیر در عرصه بین المللی متهم می کنند.

در دنیایی که بر اساس سخنان اوباما در تریبون سازمان ملل، پر از «بی نظمی» است، اوباما مجبور است منحرف شدن، به بن بست خوردن یا شکست را در پرونده‌هایی که دولتش امیدهای واقعی به آنها بسته بود از عراق گرفته تا یمن با گذر از روند صلح اسرائیل و فلسطینی‌ها که کاملا متوقف شده است، مشاهده کند.

اما او هنوز می تواند به دستیابی به یک توافق بین المللی بی سابقه تا سه ماه آینده با هدف تضمین عدم دستیابی ایران به بمب اتم امیدوار باشد.

چنین متنی سرآغاز فصل جدیدی، سی و پنج سال پس از قطع روابط دیپلماتیک بین واشنگتن و تهران خواهد بود.

اوباما پنجشنبه در محوطه کاخ سفید پیشاپیش به انتقادها پاسخ داد. او بار دیگر جمله مشهور جان اف کندی را به کار برد: «هرگز با ترس مذاکره نکن اما هرگز از مذاکره نترس».

او این اصل را به نحو چشمگیر و غیرمنتظره‌ای در مورد کوبا به کار برد و اواسط دسامبر با اذعان به شکست نیم قرن انزوای رژیم کمونیستیاین کشور، نزدیک شدن روابط با هاوانا را اعلام کرد.

2007، در آغاز نخستین مبارزات انتخاباتی، این نامزد جوان دموکرات (بر خلاف جرج دبلیو بوش) اعلام کرد آماده آغاز گفتگوی مستقیم با ایران، ونزوئلا، کوبا حتی کره شمالی است اگر چه اختلافات اساسی به ویژه در زمینه حقوق بشر با این کشورها وجود دارد.

او گفت: «این عقیده که صحبت نکردن با برخی کشورها تنبیهی برای آنهاست، مسخره است».

دو سال بعد هنگام دریافت جایزه نوبل صلح در 10 دسامبر 2009 در اسلو (جایزه‌ای که جنجال زیادی به پا کرد)، او اعلام کرد «تحریم‌ها بدون دست دراز کردن و گفتگو کردن» محکوم به شکست است.

-نیکسون و ریگان-

در مورد ایران، اوباما این منطق را پیش برد. 27 سپتامبر 2013، او از مرزی که عبور از آن برای مدتی طولانی غیرقابل تصور بود عبور کرد: گفتگوی تلفنی با حسن روحانی همتای ایرانی که نخستین گفتگوی دو رئیس جمهور ایران و آمریکا پس از انقلاب اسلامی 1979 بود.

این دقیقا همان چیزی که مخالفانش در مورد ایران و بسیاری از پرونده‌های دیگر، به خاطرش او را سرزنش می کنند.

آنها می گویند اوباما با دلبستگی خود به سیاست دست دراز شده، عملا آمریکا را در موضع ضعف قرار داده است.

جان بولتون سفیر آمریکا در سازمان ملل در دوران جرج دبلیو بوش به شدت «جذابیت» دستیابی به توافقی بر سر برنامه هسته‌ای ایران را برای اوباما و امتیازهای قابل توجهی را که واشنگتن می دهد، محکوم کرد.

اوباما که به مخالفت شدیدی که در کنگره با آن مواجه خواهد شد، آگاه است پنجشنبه در سخنرانی خود به دو نمونه از توافق در دوران دو رئیس جمهور جمهوری‌خواه قبلی آمریکا اشاره کرد. او خاطر نشان کرد ریچارد نیکسون و رونالد ریگان در بحبوحه جنگ سرد توافقنامه‌های تاریخی در مورد خلع سلاح با اتحاد جماهیر شوروی که به گفته اوباما دشمنی به مراتب خطرناک‌تر بود، امضا کردند.

اوباما گفت:‌ «این توافقنامه‌ها کامل و بی عیب و نقص نیستند. آنها به هر گونه تهدید پایان ندادند اما جهان ما را امن‌تر کردند. با این حال توافقی خوب با ایران حاصل خواهد شد».

اوباما در برابر بسیاری از نمایندگان کنگره که با رویکرد او مخالفند به نظر می خواهد برگ افکار عمومی را بازی کند.

بر اساس یک نظرسنجی که مرکز پیو درست پیش از پایان مذاکرات هسته ای در لوزان سوییس انجام داد، 49 درصد آمریکایی‌ها با مذاکرات مستقیم با ایران موافقند و مخالفان 40 درصد هستند.

او همچنین می داند که در هفته‌های پیش‌رو باید تلاش کند متحدانش در منطقه را که اسرائیل و عربستان سعودی در رأس آنها قرار دارند و تمایل چندانی به اعتماد کردن به تهران ندارند، متقاعد کند.

به اعتقاد دنیس راس مشاور سابق اوباما در امور خاورمیانه، «حتی یک توافق بد می تواند از همه جایگزین‌های دیگر بهتر باشد».

با این حال، او در مقاله‌ای که توسط مؤسسه واشنگتن منتشر شد، نوشت دولت اوباما بیشتر از ابراز تردید در مورد انگیزه‌های آنهایی که درباره ارزش چنین توافقی سؤال می پرسند، باید به نگرانی‌های مشروعی که برمی انگیزد، پاسخ دهد.

یکی از انتقادهایی که به کرات مطرح شده متوجه «متد اوباما» است: رئیس جمهوری که به کار خود مطمئن است، بیشتر شبیه «یک استاد حقوق» است تا یک رهبر سیاسی، کسی که به جلو حرکت می کند بی آنکه تلاشی برای متقاعد کردن مخالفانش انجام دهد و آنها را با خود هم عقیده کند.

23503