نامه صادق زیباکلام به رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

جناب آقاي دکتر فضل الله موسوي
رياست محترم دانشکده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران
با سلام و تحيات، در پاسخ به درخواست هاي مکرر جنابعالي مبني بر اينکه بنده مطالبي که پس از فوت مرحوم حسين خجسته نيا دانشجوي دوره دکتري روابط بين الملل دانشکده اظهار داشته ام را مي بايستي تکذيب نمايم، و نهايتا تهديد به اينکه اگر چنانچه تکذيب ننمايم عليه بنده اعلام جرم خواهيد فرمود، توضيحاتي را لازم ديدم که خدمتتان معروض دارم.

عرايض بنده در خصوص فوت آن مرحوم چه به صورت شفاهي در رسانه ها و چه در سرمقاله روزنامه شرق، (20 بهمن) را مي بايستي به دو بخش اصلي و فرعي تقسيم نمود. بخش فرعي پيرامون شرايط يا نحوه فوت آن مرحوم ، و بخش اصلي بيشتر مربوط به سياست هاي آموزشي دولت گذشته بالاخص در خصوص جذب هيئت علمي مي شود. در خصوص قسمت فرعي بنده روايتي را بازگو نمودم که در روزهاي نخست فوت آن مرحوم همه مي گفتند. اينکه آن مرحوم با خوردن سيانور در دفتر جنابعالي اقدام به خودکشي مي نمايد. اما بعدا جنابعالي آن روايت را منکر شديد و اعلام کرديد که ايست قلبي باعث مرگ وي بوده. بعلاوه فرموديد که اصلا در آن روز ملاقاتي با متوفي نداشته ايد و به خود من هم گفتيد که او را اساسا نمي شناختيد.

جناب آقاي دکتر موسوي، بنده هيچ محاجه اي با جنابعالي در خصوص شرايطي که ايشان فوت شده اند ندارم. آيا آن مرحوم حسب روايت اوليه انتحار نموده و يا آنکه آنگونه که جنابعالي بعدا فرموديد دچار ايست قلبي مي شود؟ آنچه مسلم است محلي که ايشان فوت مي شوند دفتر جنابعالي در آنجا واقع است و هيچ بخش ديگري از دانشکده در آن قسمت وجود ندارد. بنابر اين حداقلش آنست که آمده بوده تا جنابعالي را ببيند. به هرحال دو نفري که مي توانند توضيح دهند که آن روز بعد از ظهر دقيقا چه اتفاقي مي افتاد مسئولين دفتر جنابعالي هستند که بالطبع نمي توان از آنان انتظار داشت روايتي مغاير با آنچه شما مي فرماييد ارائه دهند. گزارش پزشکي قانوني هم در خصوص علت فوت رسانه اي نشده. اگر آن گزارش خودکشي را منتفي اعلام کرده بود يقينا در و ديوار دانشکده پر مي شد از آن. تا آنجا هم که بنده مي دانم بررسي علت فوت تا کنون از سوي هيچ مقام و دستگاه رسمي کشور صورت نگرفته.
جناب آقاي دکتر موسوي، مهم تر از اين پرسش که علت مرگ حسين خجسته نيا چه بوده، آنست که بپرسيم در طي قريب به 8 سالي که جنابعالي رياست دانشکده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران را برعهده داشته ايد چند نفر از استعدادهاي درخشان و فارغ التحصيلان برجسته دانشکده امان را ما توانسته ايم جذب نماييم، و در مقابل چند نفر را به صورت سفارش شده بورسيه يا هيئت علمي کرده ايم بدون آنکه گروههاي آموزشي کوچکترين علم و اطلاعي پيرامون آن ها داشته باشند؟ بپرسيم جنابعالي در طي هشت سال گذشته چندبار پاي درد و دل دانشجويان فوق ليسانس و دکتراي مطالعات منطفه اي نشسته ايد تا ببينيد از وضعيت اين رشته جديد التاسيس چه مي گويند؟ چندبار طي اين هشت سال با مسئولين انجمن صنفي دانشجويان دانشکده ملاقات داشته ايد؟چندبار در طي اين هشت سال با دانشجويان در خصوص مسايل علمي و آموزشي آنان ديدار داشته ايد؟ آيا هرگز در مقام پي جويي بر آمديد که فارغ التحصيلان برجسته مان همچون حسين خجسته نيا بعد از فارغ التحصيلي کجا رفته اند، چه مي کنند و چه سرنوشتي پيدا کرده اند؟ آيا در طي اين هشت سال کوچکترين زحمتي بخودتان داديد تا در مقام رياست دانشکده يک بررسي بنماييد که دانشکده اي که روزي قطب و معتبرترين مرکز علمي کشور در حقوق، علوم سياسي و رابط بين الملل بوده اکنون چه وضعيتي پيدا کرده؟دانشجويان به کنار، شما حتي حق انتخاب مدير گروه را از اساتید گرفتید.

نحوه برخورد شما در جريان مرگ خجسته نيا هم بسيار قابل تامل بود؛ در نهايت بي تفاوتي کانه اتفاقي نيفتاده. تنها دغدغه اي که در کل ماجراي اندوهناک برايتان اهميت داشت آن بود که نشان دهيد آن مرگ در نتيجه سکته قلبي بوده و هيچ ارتباطي با مسايل دانشکده پيدا نمي کند. تنها چيزي که براي شما اهميت نداشت بررسي ، پيگيري و تامل عميق تر پيرامون آن واقعه ي تاسف آور و اينکه چرا اتفاق افتاده بوده. شما و همکارانتان در هيئت رئيسه دانشکده حتي حاضر نشديد يک مراسم يادبود ساده براي حسين بگيريد چه رسد به استمالت و همدردي با خانواده وي.

جناب آقاي دکتر موسوي، بنده حاضر هستم هرچه را که در خصوص فوت حسين خجسته نيا گفته ام را تکذيب کنم، اما آيا جنابعالي هم مي توانيد، ناعدالتی هایی را که حسين خجسته نياهاي دانشکده مان در سالهای اخیر دیده اند، تکذيب نماييد؟
با عرض ادب و احترام
صادق زيباکلام